Ruben stormt in stijl naar 3e PIKC titel in Polen

Als gevolg van de enorme belangstelling voor het kampioenschap en de vele deelnemers werd er door de junioren op zaterdagmorgen al heel vroeg gestart, rond de klok van 6 uur ’s ochtends werden de motoren voor het eerst gestart! Ik zat direct daarna in de eerste groep bij de senioren en was meteen goed wakker. Door een goede kwalificatie en pole position wist ik met een matige kart toch een overwinning uit het vuur te slepen, ondanks de druk van de viervoudig kampioen uit Duitsland Sebastian Papke, die na een mindere kwalificatie kwam opzetten en maar net achter mij finishte! Een goede start dus waarbij ik alleen het puntje voor de snelste ronde miste. De sfeer op en rond de kartbaan en de entourage van de kartbaan met restaurant en hotel was zoals ieder jaar geweldig, nergens anders is het zo voor mekaar als hier en ik kom er dan ook erg graag. Podiums voor iedere race direct na de finish, een strak tijdschema, snelle updates van de ranking, het is een combinatie van meerdere factoren die het PIKC zo geliefd maakt onder de deelnemers.

Mijn dag werd vervolgd met opnieuw een overwinning voordat de regen weer losbarstte boven het circuit. Na enige vertraging (die in het avondprogramma weer werd ingelopen) met het omleggen van de baan werd het kampioenschap vervolgd op alleen het indoor circuit. Jammer, want ondanks dat het buiten stuk kort is en weinig inhaalmogelijkheden biedt, geeft het wel die extra glans en uitdaging aan de baan. In mijn 3e race had ik een hele matige kart waarmee ik niet verder dan P3 kwam op de grid en in de race moest ik een plekje afstaan aan het Poolse talent Adam Szydlowski na de verplichte pitstop. Ik probeerde met een gewaagde poging de plek nog terug te pakken maar kreeg uiteindelijk terecht oranje en vervolgens was Adam al snel gevlogen. Ik finishte op plek 4 wat gelukkig mijn schrapresultaat was. De dag sloot ik af met een hoogtepunt door mijn 3e overwinning te pakken en daarmee gedeeld met Adam de leiding in het klassement te pakken (hij had ook 3 overwinningen), maar net voor Rico, voormalig kampioen (2013) Mathias Grooten uit België die weer terug van weggeweest is en de jonge Nederlander Eliano de Vos die alle drie twee overwinningen hadden.

Het kampioenschap werd op zondagochtend vervolgd, helaas nog steeds alleen op de indoor baan vanwege de verwachte regen de rest van de zondag. Met wederom een overwinning stond ik er uitstekend voor na de voorrondes en ging ik met vertrouwen de halve finales in waar de battle kwalificaties het kampioenschap nog eerlijker maakten. In mijn halve finale (de eerste) moest ik alleen mijn meerdere erkennen in de thuisrijder Maksymilian Bergiel die mij toch wel verrassend nipt wist te verslaan. Ondanks dat ik daardoor de mindere kart had, had ik mijn zinnen alsnog gezet op de overwinning. Ik kon in het begin van de race goed bijblijven al was aanvallen lastig vanwege een gebrek aan topsnelheid. Tegen het einde van de race wist Maksymilian nog een extra versnelling te vinden en een klein gaatje te slaan. Achteraf gezien had ik iets eerder een poging moeten wagen, ik liet met een 2e plek wat punten liggen al was het zeker geen ramp gezien mijn voorsprong na de 5 heats. Op plek 3 achter mij eindigde de snelle Pool Wojciech Grzyb. De andere drie halve finales werden gewonnen door respectievelijk Rico, Adam en Eliano, hiermee kwamen we met z’n vieren binnen 2 punten van elkaar te staan voorafgaand aan de grote finale, een zinderende ontknoping naderde!

Maar voor die finale was er eerst nog de finale van de mini’s, waarbij Przemek Kulis de titel voor zich opeiste. Een groot talent die dit weekend als enige rijder in alle drie de klassen mee reed en daardoor 18 races reed in 1 weekend, ongelooflijk knap! Op de tweede en derde plaats finishten twee andere Poolse talenten Karol Niemczyk en Aleks Demkiv, terwijl de Nederlandstalige jeugdrijder met Poolse roots, Adam Szurpit van Talent Factory na een heel knap weekend net naast het podium greep. Bij de junioren was het ook spannend tot de laatste ronden maar greep de gedoodverfde favoriet Adam Szydlowski na een dramatische finale naast de titel, hij werd 2e achter Maksymilian Bergiel en voor Jakub Piechulski die binnen 3 punten van de winnaar eindigde. Toen was het tijd voor de o zo belangrijke battle kwalificatie waarin de startposities bepaald werden voor de finale, maar belangrijker nog, ook punten en de keuze van de karts te vergeven waren. In de eerste ronde wist ik de Belg Thomas Haglestein te verslaan die dit weekend bijzonder sterk reed. Daarna moest ik het tweemaal opnemen tegen een Poolse rijder, eerst wist ik de altijd snelle Michal Grzyb te verslaan en daarna kon ik revanche nemen op Maksymilian Bergiel die ik dit keer wel ruim wist te verslaan. De laatste battle was de meest spannende, ik stond niet geheel verrassend tegenover Rico die Romano Franssen had verslagen in zijn 3e battle en het draaide om honderdsten van seconden. In tegenstelling tot vorig jaar trok ik dit keer aan het langste eind en door het extra bonuspunt dat ik daarmee pakte gingen we met gelijke punten de finale in!

Met Rico achter me wist ik dat ik me geen enkel foutje kon permitteren, ik koos dit keer gelukkig de juiste kart en dat was nu uiteraard in mijn voordeel. In de eerste ronde is Rico altijd levensgevaarlijk, maar ik maakte geen fouten en kon een heel klein gaatje slaan waardoor ik niet hoefde te gaan verdedigen, dit wilde ik natuurlijk graag vermijden met zoveel snelle rijders achter ons. Na enkele ronden werd de race echter met een rode vlag stilgelegd door een kapotte kart van Mateusz Bartsch. Een opmerkelijke beslissing die eigenlijk niet nodig was daar er geen gevaarlijke situatie was. Na enige discussie werd er besloten de race volledig te herstarten en zo moest ik weer bij de les zijn. Mijn eerste ronden waren nog iets beter en ik sloeg meteen een gaatje dat ik langzaam maar zeker, tiende voor tiende kon uitbouwen. Enkele toppers zoals Mathias Grooten en de gebroeders Grzyb reden in de tweede helft van de race gelijke of zelfs iets snellere tijden, maar het gat was geslagen en ik controleerde de race. Een heerlijk gevoel, de titel lag binnen handbereik en dat voor zo’n publiek en in zo’n deelnemersveld.

Na 2015 en 2019 lukte het voor de derde keer om deze fantastische titel te winnen, en met het winnen van de finale nog extra speciaal! De ontlading en blijdschap was dan ook groot. Rico werd in de laatste ronden nog flink onder druk gezet door Michal en Wojciech Grzyb, maar hield stand op plek 2 wat ruim voldoende was voor de 2e plek op het eindpodium, opnieuw een mega sterk weekend van Rico. Voor de 15e keer deelde ik samen met Rico het podium in 1 van de grote individuele internationale kampioenschappen (zoals KWC, PIKC, BNC en IEKC) waarbij we zelfs 10 keer de 1-2 pakten, het blijft altijd onwijs speciaal om tegen hem te strijden en ik heb veel bewondering voor zijn hoge niveau. Adam Szydlowski zakte ver terug en daar profiteerde Eliano van door met een strakke race naar plek 6 te rijden. Eliano zette daarmee de kroon op een ongelooflijk strak kampioenschap waarin hij in de eerste 6 races tot en met de halve finale alleen maar 1e en 2e plekken scoorde, de 6e plek was meer dan voldoende voor de 3e plaats op het eindschavot! Michal en Wojciech Grzyb bewezen nogmaals hun talent door als 4e en 5e te eindigen in dit hele sterke veld. Als primeur was er ook nog een teamkampioenschap dit jaar, waar ik samen met Rico en Sebastian Papke aan mee deed voor Talent Factory. Ondanks dat Sebastian de finale op een haar na miste, scoorden Rico en ik in de finale toch genoeg punten om de titel alsnog te pakken, een mooie kers op de taart. Dank aan de organisatie, alle rijders en andere betrokkenen om er weer zo’n fantastisch weekend van te maken in deze tiende editie van het PIKC.

Tags: szczecin, pikc, polen

Eerste internationale race van het jaar eindigt succesvol

In het 2e deel van de race konden we onze voorsprong vasthouden en zelfs nog iets verder uitlopen. Het waren met name Hussarya Poland (met de lokale rijders Dawid Hojczyk en Adrian Ziejewski) en Top1 Team (ook uit Polen met de snelle rijders Dawid Chart en Adam Szydlowski) die onze tijden af en toe goed konden pareren. In de laatste uren van de race werd het steeds warmer tot wel 35 graden dus dat maakte de stints nog redelijk zwaar, vooral omdat we al een tijdje geen lange endurance races meer gedaan hadden! Uiteindelijk wisten we in de laatste stints de voorsprong uit te breiden tot meer dan een ronde en pakten we een hele mooie overwinning in deze 6-uurs race. De race was gelijk een goede training met het oog op het Polish Indoor Kart Championship dat gepland staat later deze zomer eind augustus.

Tags: 6h, szczecin

Ruben na bijzondere aanloop voor 6e keer op PIKC podium

Dit maakte dat mijn voorbereiding alles behalve ideaal was, ik moest namelijk van vrijdag op zaterdagnacht het hele stuk weer terug rijden. Samen met mijn pa konden we lekker doorrijden op de Duitse autobahn en was ik mooi op tijd op zaterdag weer aanwezig. Met nog een uurtje slapen in de auto moest ik het doen. Het zou geen gemakkelijke opgave worden. In mijn eerste wedstrijd kwalificeerde ik me als 5e, we reden op de outdoor baan in normale richting die ik dus niet had kunnen trainen deze week, en dat kostte me een paar plaatsen. Toch kon ik een hele goede race rijden, door een paar mooie inhaalacties en een goede strategie (lang wachten met de pitstop), kon ik zelfs nog een 2e plek inclusief puntje voor de snelste raceronde uit het vuur slepen. Achter landgenoot Romano Franssen en voor de Hongaar Andras Gaal werd ik mooi 2e.

In mijn 2e race had ik een lekkere kart en ondanks mijn vermoeidheid maakte ik geen fouten in de kwalificatie en race, ik pakte de pole position en wist voor mijn BlueStar teamgenoot Logan Sougne (België) en Veersedam teammaat Guillermo van Pamelen de overwinning te pakken. Ik had vandaag 3 races (sommige rijders hadden er al 4) en dat was lekker. Mijn 3e race was een loodzware groep met onder meer drievoudig kampioen Sebastian Papke uit Duitsland, maar ook nu reed ik een super kwalificatie en kon ik er met de overwinning vandoor gaan. Papke eindigde op plek 2 net voor de sterke Pool Wojciech Grzyb. Na een kort bezoekje aan het zwembad en sauna en een lekkere steak als avondmaal, lag ik vroeg op bed om een beetje bij te kunnen slapen voor de belangrijke dag van morgen. Ik kon een goede nacht pakken maar merkte met opstaan meteen dat ik nog wel wat power miste, de nacht die ik een etmaal eerder had overgeslagen was nog niet helemaal ingehaald.

Maar ik had er zin in en ging er vandaag het beste van maken. Mijn eerste groep was opnieuw een loodzware en hierin had ik ook nog eens geen geluk met de kartloting. Ik wist dat dit een hele lastige opgave ging worden om hier opnieuw een podium te scoren. Mijn kwalificatie was redelijk maar niet goed genoeg om vooraan te kunnen starten. Ik kon wel aanklampen bij de top 3 en in een ultieme poging deed ik in de laatste bocht een poging om de talentvolle jonge Pool Adam Szydlowski nog in te halen. Hiervoor werd ik uiteindelijk, terecht, een plekje teruggezet, want de actie was te laat. Voor mij dus een 4e plek, terwijl de Pool Michael Grzyb de race won, voor Papke. Deze race zou mijn schrapresultaat worden. Ook in race 5 had ik geen geweldige kart, maar dit keer was de groep aanzienlijk minder sterk en rook ik wel mijn kans om er alsnog een podium uit te slepen. Ik moest uiteindelijk genoegen nemen met een 2e plaats achter mijn BlueStar teammaat Yoan Medart die ook een heel sterk kampioenschap reed. Derde werd Vica Schledz uit Limburg, nog zo'n jong talent die zich meteen liet gelden in zijn eerste PIKC deelname. Niet alleen bij de senioren deed hij het goed, hij was ook nog junior en zette daar het kampioenschap naar zijn hand, een fantastische titel voor hem!

Ik stond nog mooi in de top 5 van het klassement, net achter de leider en voormalig wereldkampioen Rico Haarbosch. In de halve finales werd er gekwalificeerd volgens het battle systeem, een eerlijke strijd waarin je met je directe rivaal van kart moet wisselen en in beide karts een snelle ronde moet neerzetten. Net als op het WK 2 jaar geleden voelde ik me ijzersterk en dat bleek ook toen ik al mijn rivalen wist te verslaan en daarmee zowel extra punten als de pole position pakte. Een mooie uitgangspositie voor de race. In de wedstrijd bleek ik echter de verkeerde kart te hebben gekozen, in de kwalificatie zat het enorm dicht bij elkaar, maar Yoan die ik als laatste versloeg kon me makkelijk volgen en wist me met een undercut tijdens de pitstop in te halen. Dat was een domper, want ik kon alleen aanklampen tot de finish, een inhaalactie zat er niet meer in. Op de momenten dat ik in de buurt zat hield Yoan netjes de deur dicht en was ik gezien. Wel noteerde ik nog in zijn slipstream de snelste raceronde, maar na de winst in de battle voelde het zuur om niet met de overwinning naar huis te gaan. De Pool Wojciech Grzyb werd 3e.

Door mijn 2e plek zakte ik terug naar de 5e plek in het kampioenschap, Rico Haarbosch ging op kop, op de voet gevolgd door de Duitse regerend wereldkampioen Michael Schöttler, Yoan Medart en Michael Grzyb, alledrie met gelijk punten. Ik stond daar weer net achter. Met vijf man leken we te gaan strijden voor de podiumplaatsen. In de finale reden we weer de andere kant op en dat was nu de normale richting. Ook nu gingen mijn battles goed en ik won mijn eerste twee battles (van onder meer Yoan) met ruime voorsprong. In de 3e battle moest ik tegen Rico en nadat Rico ternauwernood de 1e ronde tegen Christian Douven had overleefd, versloeg hij mij nu met een redelijk klein verschil. Een kleine tegenvaller en een streep door mijn titelkansen. Wel lagen de kansen voor het podium nog open, want mijn andere grote rivalen lagen er al in de 2e ronde van de battle uit. Rico pakte ook pole position en domineerde de race, gevolgd door de sympathieke Oosterbuur Sebastian Papke. Ik kon in de voetsporen van Papke blijven maar aanvallen lukte niet, achter mij reed Romano die ook goed kon volgen en daarachter kwam Michael Grzyb opzetten. Yoan en Michael reden iets verder naar achteren en leken zich niet meer te kunnen bemoeien in de strijd om de topklasseringen. Ondertussen begon het buiten te spetteren en dat maakte de condities nog interessanter. Het zou gaan tussen Michael en mij voor plek 2 en 3. Romano dook achter mij naar binnen, maar ik besloot hem niet te counteren en te focussen op Grzyb. Dat pakte goed uit, want in de voorlaatste ronde maakte ik net na hem mijn pitstop en kwam net voor hem weer de baan op. Even was het billenknijpen maar ik kon hem erachter houden en mijn 3e plek in de wedstrijd was binnen. Daarmee pakte ik genoeg punten om het kampioenschap af te sluiten op een hele, hele mooie 2e plaats!

Rico werd verdiend, en voor het eerst, Pools kampioen, een knap weekend van hem! Ik was erg blij met mijn 2e plek, na 2 titels en 3 derde plekken was die een hele mooie trofee die nog ontbrak in mijn prijzenkast, en dat na zo'n bizarre voorbereiding! Michael Grzyb, de man die mij na 6 jaar onttroonde in Engeland eerder dit jaar, liet zijn klasse weer eens. Ook de nummers 4 en 5 mochten naar het podium, met Sebastian Papke en Michael Schöttler nog 2 kanonnen die een super sterke top 5 completeerden. Bij de dames was het Mellanie Motz die onbedreigd de titel voor zich opeiste, net als Vica een hele mooie titel en felicitaties aan beiden! Door het vermoeiende weekend besloten mijn pa en ik nog een nachtje langer te blijven en op maandag terug te rijden, moe maar voldaan, met een hele speciale week achter de rug!

Foto’s: Photo Edith

Tags: szczecin, pikc, polen

Eliano & Ruben winnen voor BlueStar in Polen

Tags: szczecin, 4h

Ruben magistraal naar nieuw succes in Silver Hotel & Gokart Center

Op zaterdagmorgen was ik dan ook helemaal klaar voor de start en ik moest op zaterdag 4 races rijden waarvan 3 in hele zware groepen. De eerste groep was een loodzware waarbij meteen de hele top 3 van het afgelopen WK (Jakub Klek (2e), Rico Haarbosch (3e) en ik) en ook onder meer Opnithi Puyato zaten. ’s Ochtends regende het en het buitenstuk werd gewoon opengelaten. Ik maakte een klein foutje op de eerste bocht binnen waar het nog nat was, en daardoor stond ik als 4e op de grid. In de race zat ik achter de Pool Dawid Chart die een hele goede kart had, na wat zoeken kon ik hem ongeveer halverwege de race eindelijk inhalen. Ik liep nog hard in op Jakub en Opnithi op 1 en 2, maar ik kwam tijd te kort en nam geen risico met de pit, ik finishte race 1 op plek 3 net voor Rico. De 2e race was mijn makkelijkste groep maar de Duitser Carsten Waibel had de beste kart van het veld en pakte pole position. Ik moest alle moeite doen om hem te kunnen pakken en dat lukte uiteindelijk met een late pitstop, een heel mooi resultaat waarbij ik ook nog de snelste ronde pakte en landgenoot Eliano de Vos beslag legde op een mooie 3e plek. Daarna was het lang wachten voor mij op race 3, een uur of 6 later mocht ik opnieuw mijn helm opzetten. Ik voelde dat alles vandaag heel makkelijk ging en voor de 2e keer reden we in de normale richting. Dit keer pakte ik pole position voor onder meer de snelle Pool Michal Grzyb te verslaan. In de race kon ik heel langzaam wegrijden van Michal terwijl hij onder druk werd gezet door Rico, die er uiteindelijk ook langs kwam. Ik had ondertussen een klein gaatje en kon dit mooi handhaven zonder risico te nemen met mijn pitstop. Met tevens de snelste ronde pakte ik het volle puntenaantal.

In de allerlaatste race van de dag rond 10 uur ’s avonds mocht ik nogmaals aantreden en opnieuw een hele zware groep. Deze keer had ik de meeste tegenstand van de Duitser Lars-Ole Jens terwijl Rico het opnieuw moeilijk had en niet in de buurt van het podium kwam. Ik wist de hele race Jens achter me te houden al bleef hij heel dichtbij. Mellanie Motz kon beslag leggen op de 3e podiumplek. In mijn laatste heatrace op zondagochtend kon ik vrijuit racen gezien ik al 4 goede resultaten had staan, maar ik wilde de kans niet onbenut laten om voor nog een overwinning te gaan waar mogelijk. En dit bleek zeker mogelijk. Voor de 3e race op rij kon ik zowel pole position, snelste ronde en overwinning pakken voor de Belg Christophe Verhoeven en de Hongaar Andras Gaal. Een hele dikke score waarmee ik in het klassement aan de leiding kwam te staan met een voorsprong van 6 punten op mijn naaste concurrenten, de Portugees FIlipe Vieira, de Pool Michal Grzyb en de Duitser Sebastian Papke. Ook KLek, Romano Franssen (NL), Verhoeven, Jens en Dennis Holler (De) stonden er nog goed voor.

De halve finales kenden een battle kwalificatie waarbij je telkens de kart kon meenemen als je de battle had gewonnen. Ik zat als leider in het klassement in groep A en mocht gelijk als eerste rijden tegen de Pool Mateusz Matys. Ik kon hem verslaan en kwam daarna uit tegen de Belg Dylan de Wolf, ook die battle won ik waarna ik het moest opnemen tegen Rico. Dit was heel erg close, in beide karts maakte het weinig uit en uiteindelijk won Rico met 3 honderdste voorsprong. Dat was even balen, maar ik had een redelijke kart en kon de race als 3e starten achter Lars-Ole Jens. Met de top drie reden we gelijk hard weg van onder meer Opnithi en Christian Douven (NL) achter ons, en als aan een treintje gingen we bepalen wie er met welke podiumplek vandoor ging. Lars-Ole Jens dook als eerste naar binnen en hierdoor kon ik het gat dichtrijden naar Rico en de snelste raceronde pakken. Ondertussen had ik genoeg tijd goedgemaakt om de Duitser met de pitstop net in te halen, en ik maakte mijn pitstop voor Rico. Hij kwam 2 ronden later binnen en kwam weer net voor mij de baan op, een 2e plek was het resultaat en daar was ik tevreden mee! De andere halve finales werden gewonnen door Filipe Vieira en Romano Franssen, terwijl regerend en 4-voudig kampioen Sebastian Papke lelijk in de fout ging met zijn pitstop door te vroeg weg te rijden. Met een laatste plek hield hij nog net genoeg punten over om zich als 16e en laatste te kwalificeren voor de grote finale.

Hierdoor moest ik in de battle voor de finale als leider in de stand meteen tegen Papke. Hier was ik niet blij mee, maar als je de titel wilt winnen moet je van iedereen winnen, dus ik ging er met goede moed in. Ik versloeg Papke en moest daarna gelijk weer tegen Rico. Ik was erop gebrand om dit keer wel te winnen, maar ik maakte in mijn 2e ronde een paar kleine foutjes en werd er met 2 honderdste verschil uitgegooid. Heel zuur, want de 2 battles daarna won Rico met groot verschil en nu zat ik met een iets mindere kart opgescheept. Rico was gelukkig geen gevaar meer voor het klassement, dat waren vooral Gryzb en Vieira, die vanaf plek 2 en 6 startten, terwijl ik als 5e ging vertrekken. De race was heel spannend, in de beginfase haalde ik Opnithi in die voor mij reed, dit was een late actie waarvoor ik een waarschuwing kreeg, maar ik kon hierdoor wel afstand nemen van Filipe achter mij. Rico verspeelde aan kop de leiding aan Michal via een undercut met zijn pitstop, hierdoor moest ik minimaal 5e worden en dus mocht er niet veel meer fout gaan. Gedurende de race kwam Christian nog opzetten toen Filipe voor hem naar binnen was gedoken, Romano reed voor mij op plek 3 en had een klein gaatje, de top 3 was net buiten bereik in de finale. Dat was gelukkig niet nodig en met een mooie pitstop kon ik de 4e plek vasthouden. Een grandioos resultaat, mijn 2e PIKC titel was een feit en wat een mooi. Graag had ik ook de battle in de finale gewonnen, maar met mijn resultaten in alle voorrondes had ik al veel punten verzameld ondanks de lastige groepen, ik hield 1 punt over op Michal Grzyb en mag mij weer een jaar lang Pools kampioen noemen.

Na de race werd ik geïnterviewd door James Auld, de Brit die speciaal voor het PIKC was ingevlogen om alle races gedurende het weekend van commentaar te voorzien voor bij de live stream. Een prachtige dag waarbij ik de titel graag wilde opdragen aan mijn op vrijdag overleden oma, wat de overwinning een nog grotere emotionele lading gaf. De voldoening was groot en als prijs kreeg ik naast de vele mooie medailles en de grote kampioenschapsbeker onder meer ook voor 4 tickets voor de formule 1 race in Oostenrijk, en een free entry voor zowel het PIKC 2020 als het KWC 2020! Ook in de andere 2 klassen werd het hele weekend fanatiek gestreden. Bij de mini’s stak Wouter Poleij er bovenuit en greep voor het 2e jaar op rij de titel, een hele knappe prestatie van deze jonge Nederlander die dit weekend maar liefst in 3 klassen mee streed! Bij de junioren was er een enorm spannende strijd gaande tussen onder meer de Nederlandse troeven Mike Dijkgraaf, Guillermo van Pamelen, Eliano de Vos en de Polen Maks Bergiel en Dawid Zagol. Uiteindelijk was het Eliano die de titel pakte na een waanzinnig mooie en spannende finale, met gelijke punten eindigde Zagol als 2e, voor de Hongaar David Papp op plek 3. Bij de dames was Mellanie Motz dit weekend de beste! Graag wil ik de organisatie bedanken voor dit prachtige evenement, tot volgend jaar!

Tags: szczecin, pikc, polen, individueel

Ruben & Rico weer op oorlogspad in nachtrace

Voor de race was er een 6 minuten kwalificatie en hierin was het een nek aan nek race tussen ons en PPR RT, de winnaar van 2 jaar geleden die met Sebastian Papke nooit te onderschatten zijn. Verder bestond hun team uit Edyta Paleczka en Michael Ryndzionek. PPR pakte de pole position met een miniem verschil, terwijl Rico onze kart op de 2e startplek mocht parkeren voor de traditionele Le Mans start. Op plek 3 Hussarya Karting Poland en ook een van de favorieten was Traxxis met Peter Neefs en Kenny Verbinnen. Tijdens de race moesten we 13 kartwissels gaan maken zodat alle teams om de beurt in 14 dezelfde karts rijden, iedereen op 90kg. Rico ging starten en was in de eerste stint meteen sterk. Het buitendeel lag ook open vannacht en dat was interessant, want er druppelde af en toe wat regen uit de lucht en dat maakte het opletten geblazen. In de eerste ronde werd Rico hier even door verrast waardoor we meteen een achterstand hadden op Papke, maar Rico reed dit gat langzaam maar zeker weer dicht en nam ook de leiding over de in de eerste stint. We besloten te beginnen met dubbele stints en in de 2e stint kwam Papke weer terug en maakte zijn eerste extra pitstop waarvan ieder team er 4 moest maken.

Virtueel lagen we even op plek 2, maar in de 3e stint kon ik weer inlopen op Papke (die meteen begon met 3 stints) en kregen we de leiding virtueel weer terug in handen. Op de 2e plek in de wedstrijd lag Hussarya die net als ons nog geen extra stop hadden gemaakt. Zij reden steeds 1 stint en na Michal Grzyb had Jakub Klek als 2e gereden en wij kregen telkens hun kart in de stint na hun. Het was lekker om te zien dat ik steeds iets sneller was dan Klek, dat gaf vertrouwen in de rest van de race want ook Rico was snel gezien hij harder ging dan Papke in zijn 1e kart. De tijden liggen op deze baan altijd heel dicht bij elkaar, en dat was deze race niet anders. Zelfs de teams in de middenmoot konden heel goed meekomen, en eentje die er positief uit sprong wat Team Holland, waarbij de jonge rijders Tess Verschoor, Mike Dijkgraaf, Max op den Kamp en Guido van den Heiligenberg furore maakten door hele nette tijden te rijden en zich te handhaven in de subtop. Enkele Poolse teams gingen hard maar er werden hier en daar ook fouten gemaakt op de baan en in de pits, bijvoorbeeld door te vroeg weg te rijden, wat resulteerde in een extra stop van 43 seconden.

Hierdoor kon Traxxis opklimmen naar een 3e plek in de race. Wij konden ondertussen onze voorsprong lekker uitbouwen en in de 11e stint kreeg ik een heel lekker kartje waarmee ik de snelste raceronde vastlegde op 49.14! Het was koud op en rond de hal en daarom stonden niet alle luiken open, hierdoor bleef er een smerige lucht van uitlaatgassen hangen, waardoor veel mensen last hadden van hoofdpijn en of misselijkheid. Ook ik had er last van en omdat Rico zich nog relatief fit voelde, besloten we hem de laatste 2 stints te laten doen, waardoor hij op 8 stints uitkwam en ik op 6. In deze stints maakten we achter elkaar de 4 verplichte pitstops die we nog moesten doen. De voorsprong die overbleef was riant, met bijna 2 ronden voorsprong op Hussarya en 2-3 ronden op Traxxis en PPR die streden om plek 3. Een geruststellende voorsprong die tot grote tevredenheid stemde bij Rico en mij. PPR had qua snelheid een 3e plek verdiend, maar door een fout in de pit bleven ze steken op zo’n 20 seconden van Traxxis die daarmee opnieuw op het podium kwam in deze race. Een mooi podium met het winnende team en de volledige top 4 van het afgelopen WK. Er was ook een apart klassement voor teams met 4 of meer rijders, dat waren eigenlijk alle teams behalve PPR, Traxxis en wij, en daarbij werd het podium volledig bezet door Poolse teams en eindigde Team Holland net buiten het podium op een eervolle 4e plek en 7e plek algemeen, petje af voor hun! Na het podium konden alle rijders nog lekker ontbijten, maar de meeste waren vooral toe aan hun bed na een zware nacht! In de wandelgangen werd al gesproken over een 24-uurs race volgend jaar, hopelijk hebben we dan mooi weer en kunnen alle luiken dan wagenwijd open voor frisse lucht.

Tags: 8h, szczecin, polen

Ruben op weg naar zijn 2e wereldtitel in 10 foto’s

Nations Cup
Het WK gaat zoals ieder jaar van start met de Nations Cup, een landenwedstrijd opgeknipt in een kwalificatierace en de finale waarbij teams van 2-4 rijders strijden om de eerste in het oog springende bekers. Samen met mijn vaste teammaten van de afgelopen 2 jaren, mijn goede vrienden en landgenoten Rico Haarbosch en Lorenzo Stolk, deed ik op 22 juli ook weer mee aan de Nations Cup. Het grote enthousiasme van Rico kwam ons bijna duur te staan in de openingsrace waarbij een vroege penalty ons in de problemen bracht. We moesten 2 uur lang alle zeilen bijzetten om ons nog terug te knokken in de top 7, goed voor kwalificatie voor de grote finale. Dit lukte, maar het was met hakken over de sloot. In de finalerace waren we bij de les, ik kon bij de Le Mans start vanaf een 3e startplek de koppositie pakken en een zeer spannende race volgde. Met super stints van zowel Lorenzo als Rico bleven we constant in de race voor de overwinning, maar het waren uiteindelijk de Duitsers Sebastian Papke, Dennis Höller, André Lohse en Tobias Laube die ons op enkele seconden aftroefden. Een fantastische en spannende race die het Belgische team van Yoan Medart, Romano Franssen en Mathias Grooten naar plek 3 bracht. De toprijders hadden hun snelheid al even laten zien, de opmaak voor een enorm spannend WK was daar, nog 2 dagen afkoelen en dan kunnen de fakkels opnieuw ontstoken worden.

Internationale veld
Het internationale karakter van het WK is uitermate bijzonder, loop een rondje door de mooie kantine van Silver Hotel en Gokart Center en je hoort op zijn minst 10 verschillende talen. Als je over de parkeerplaats scharrelt, op zoek naar een momentje weg van de uitlaatgassen en het zenuwachtige gedoe op en rond de baan, dan zie je nummerplaten uit landen waar je niet ieder jaar komt. Het temperament van de Brazilianen, het sterke accent van de Australische troef Scott Mutimer en Scandinavische rust en gedegenheid, het WK is een speciale samenkomst van allerlei toprijders van over de hele wereld. Waar je ieder jaar weer veel vertrouwde gezichten tegenkomt, zijn er ook ieder jaar weer nieuwe opkomende rijders die het podium voor het eerst mogen betreden, voor het ophalen van de zo gewilde KWC medaille na afloop van één van de races. De aanwezigheid van de jeugd op dat podium was dit jaar zeer opmerkelijk te noemen, het aantal tieners dat zich bemoeit met de strijd in de voorste gelederen lijkt ieder jaar groter en groter te worden. Jong bravoure en opportunisme dat zich soms vertaald in onervarenheid en penalties, maar ook regelmatig in bewondering van de gevestigde orde en een motivatie voor de oudere garde om zich maar weer eens helemaal op te laden.

Details
Mijn jacht op een 2e wereldtitel ging van start op woensdag 25 juli, met de eerste van 8 kwalificatieraces van 25 ronden. In de trainingen ging het heel goed, maar wat waren de verschillen klein, het ging aankomen op de details. Bezig zijn met deze details maakt het geheel voor mij nog leuker. Discussiëren met je teamgenoten over bepaalde lijnen, en dan eerlijk zijn maar toch niet al je geheimen weggeven. De stoel 1 standje naar voor of naar achteren zetten, het lijkt een kleinigheidje, maar de trainingen wezen uit dat het zomaar een tiende per ronde verschil kon maken. Ik wist exact op welk deel van de dag (ivm temperatuur, rijrichting en staat van de banden), ik mijn stoel op welke positie moest zetten, ik mijn lood in de zijbakken wilde of onder mijn kont en ik de banden moest opwarmen of niet. Details die er toe doen, details die het verschil maken tussen een pole position in een hotlap kwalificatie of niet, met als gevolg een extra punt voor de ranking, maar ook een zeer goede uitgangspositie voor je race. Ik had de trainingen gebruikt om mezelf tot in de puntjes voor te bereiden en dit betaalde zich uit in de eerste dagen van het WK waarin ik het gevoel had dat ik er met alle karts het maximale uithaalde, met als resultaat 2 2e en 2 1e plaatsen.

Sfeer
Gene Fireball schreeuwt het uit in de pits, hij zet rijders op zijn plek en is een markante verschijning in de organisatie van het WK. Met zijn Braziliaans Amerikaanse show achtergrond weet hij iedereen te vermaken en ook te vriend te houden. De gespannen sfeer, de zenuwen en nervositeit die samenhangen met de wedstrijden weet hij als geen ander te doorbreken met een paar rake teksten tijdens de briefing of bij de prijsuitreiking na iedere dag. Het WK is voor de meeste deelnemers een rollercoaster van emoties. Denk je net een mooie overwinning op zak te hebben, staat de volgende race alweer voor de deur die dan weer net niet loopt zoals gepland, gaan de handen in de lucht bij het zien van een oranje vlag en worden de handschoenen weggesmeten na het zien van de finishvlag. Mijn spanningen kwamen vooral op dag 3 en 4, toen ik wist dat ik er goed voor stond en de kans op het verlengen van de titel nog steeds tot de mogelijkheden behoorde. Mijn drang om goed te presteren brengt zenuwen met zich mee die soms lastig zijn te controleren. Gelukkig gaf de overwinning van vorig jaar mij daarin wat rust en ook de ervaring die je nodig hebt om de trekker definitief over te halen op het moment dat je concurrent bezwijkt onder de druk.

Tegenslag
Het WK is lang en geen enkele rijder overleeft deze week zonder enige vorm van tegenslag. Ook ik niet, en deze week misschien beter, zeker ik niet. Waar de karts uitblonken in betrouwbaarheid was ik toch 1 van de weinige ongelukkigen die te maken kreeg met een kapotte kart. Vanuit leidende positie in race 6 brak de aandrijfriem van mijn kart en was mijn race in één klap voorbij. Hele dure punten die ik daarmee verloor, tegenslag die je niet kan gebruiken tijdens een WK. Het defect was een gevolg van de hitte, die ervoor zorgde dat het asfalt op het buitenstuk van de baan kapot werd gereden. Vele kleine stukjes asfalt lagen buiten de ideale lijn en soms ook erop. Een klein steentje of stukje asfalt werd mij in dit geval fataal toen het tussen de aandrijving kwam en de aandrijfriem scheurde. Diezelfde asfaltstukjes hadden mij een dag eerder al een overwinning gekost toen één van de mindere goden tijdens de kwalificatie vlak voor mij een bak zooi op de ideale lijn legde, ik reed op ijs en moest als 11e starten! Deze tegenslag was uiteraard vervelend, maar ik liet me er niet door afleiden, na 11 jaar deelname aan het WK indoor (en ervaring outdoor) heb ik genoeg pech meegemaakt om me hier snel overheen te kunnen zetten.

Gelijkheid van de karts
De gelijkheid van de karts was dit jaar enorm goed voor elkaar. In al mijn 8 kwalificatieraces kon ik strijden om de overwinning, met 8 verschillende karts die niet identiek waren, maar toch zo dicht bij elkaar lagen dat de rijder het verschil kon maken. Dat is in het verleden wel eens anders geweest. Niets is zo frustrerend als een mindere rijder die met een kanon van een kart de rest zoek rijdt, of met een relatief makkelijke groep toch een slecht resultaat scoren omdat je kart simpelweg tekort komt. Dat was dit jaar nauwelijks aan de orde, met iedere kart kon je een podiumpositie behalen, en dat was dan ook wat veel toppers deden. Gelukkig niet allemaal, want na dag 4 stond ik er op een 2e plek in de rangschikking uitstekend voor. Alleen de snelle Pool Michal Grzyb stond 1 punt voor mij. Vele belangrijke concurrenten en internationale toppers zoals Sebastian Papke, Yoan Medart, Rico Haarbosch, Romano Franssen, Giovanni Baccellieri Mathias Grooten en Dennis Höller hadden al punten laten liggen en stonden op een achterstandje.

Inhalen en tactiek
Strategie is een essentieel onderdeel van succes op grote toernooien, met alleen snelheid kom je er niet en het geeft je de mogelijkheid om slim om te gaan met de omstandigheden. Bij strategie hoort tactiek, wanneer maak je je pitstop, maar ook op welk moment in de race val je een andere rijder aan en wanneer juist niet. Tactiek is altijd al iets geweest wat mij geholpen heeft races naar mijn hand te zetten, ook op dit WK. Het maken van een late pitstop is vaak een goede optie, wachten tot je concurrenten tijd verliezen door na hun pitstop met elkaar in gevecht te gaan op tijd verliezen met langzamere rijders die nog niet gestopt zijn. Al was het dit WK wel interessant om te zien dat vroege stops af en toe goed uitpakten. De pitstop zorgde ervoor dat je banden heel even konden afkoelen van de oververhitte werktemperatuur en vaak zag je daarna snellere rondetijden. Hoeveel risico neem je met je pitstop, iets waar veel rijders vaak inschattingsfouten mee maken, laat je niet verleiden tot een snelle stop als je 2 seconden voor ligt op de baan! Ook mijn inhaalacties hebben me dit WK weer veel punten opgeleverd. Niet alleen toen ik in race 2 van positie 11 naar 2 terug reed, maar ook bijvoorbeeld in de halve finale, toen ik in de allereerste bocht van de race het initiatief in handen nam door vanaf plek 2 meteen toe te slaan. We reden voor het eerst deze week op een natte buitenbaan en met af en toe een defensieve lijn en een late pitstop pakte ik de overwinning en ging ik voor het 3e jaar op rij de finale in als kampioenschapsleider.

Finale
De finale begon met de knock-out battle kwalificatie, extreem belangrijk voor het verzamelen van extra punten maar ook voor het kiezen van je kart. Tijdens deze kwalificatie kon je echt laten zien wie er op pure snelheid de beste was. De afgelopen jaren reed ik hier niet altijd mijn beste ronden, iets waar ik nu des te meer op gebrand was. Mijn duels gingen super, ik won ze allemaal, waaronder van toppers als Dennis en Rico, al was het verschil met Dennis ongelooflijk klein. Hij had zijn halve finale ook al gewonnen en verdiende dit jaar veel meer dan een plek in de top 10, maar door wisselende resultaten en tegenslag zat dit er voor hem niet in. Ik mocht na de laatste battle mijn kart kiezen, maar helaas kon ik niet kiezen voor de beste kart. Deze was door Michal Grzyb in de voorlaatste battle weggeven aan Jakub Klek, in een poging om mij een mindere kart aan te smeren. Een gevaarlijke wending, want Klek was de nummer 2 in de tussenstand en had nu een betere kart als mij voor de finale. Ik wist wat me te doen stond, ik had genoeg punten om met een 3e plek te volstaan, maar 19 andere hongerige rijders stonden achter me op de grid, 1 voor 1 klaar om mij aan te vallen. In de race ging het goed, ik kon Rico doorlaten die achter mij kwam opstomen, en Klek koos voor een vroege pitstop waarmee hij virtueel aan de leiding kwam. Maar de 3e plaats was voor mij prima, de rest kon niet volgen en het was nu een kwestie van geen fouten maken met de pitstops. Na 55 ronden was het afgelopen, ik was weer kampioen, weer KAMPIOEN!!!!

Waardering
Na de finale balde ik mijn vuist, in tegenstelling tot 2 jaar geleden was ik nu degene die 2 punten aan de goede kant van de streep zat, ik had deze week alles eruit gehaald en de voldoening was ontzettend groot. Het nummer 1 blijft nog een jaar van mij, de grootste beker mag ik opnieuw mee naar Nederland nemen, wat een eer! De top 5 werd verder gevuld door thuisrijder Jakub Klek die de finale won, Rico Haarbosch die na een hele sterke comeback voor het 3e jaar op rij op het podium stond, de Pool Michal Grzyb op 4 en een hele sterke Christope Verhoeven uit België op plek 5. Ik viel van de ene felicitatie in de andere en poseerde voor een foto met sommige jonge fans. De waardering die ik kreeg van de medecoureurs en vanuit allerlei plekken over de wereld was geweldig, echt hartverwarmend. De trofee die ik op het eindpodium omhoog mocht tillen was, in tegenstelling tot vorig jaar, zo mooi dat ik hem het liefst op elke foto meenam, maakte niet uit dat hij zo zwaar was dat je er een lamme arm van kreeg. Ook vanuit de media kwamen verschillende verzoeken tot interviews en werden mooie artikelen geschreven over mijn hernieuwde succes. Een geweldige ervaring en een prachtige titel waar ik enorm trots op ben. Volgend jaar vindt de titelstrijd plaats in Charlotte, North Carolina, we gaan dan weer de grote plas over om de degens met elkaar te kruisen op Amerikaans grondgebied, voor het eerst sinds Phoenix 2010 toen ik 2e werd, ik kijk er al naar uit.

Met dank aan Edyta Paleczka voor de foto’s.

Felicitaties aan de andere kampioenen:
Junioren: Rico Haarbosch (NL
Dames: Selina Balneger (NL)
Masters: Artur Pel (PL)
Teams: Traxxis Racing Team (BE)

Tags: szczecin, kwc, wk

Ruben komt te laat op stoom in Polen

Op donderdag 26 april reed ik samen met Nick van Overveld eind van de dag weg vanuit Nederland naar Polen, onderweg naar het Polish Indoor Kart Championship. Ik ging voor de 5e achtereenvolgende keer proberen een podiumplaats te veroveren op deze enorm sterk bezette KWC qualifier en Nick ging als marshall mee om de organisatie te helpen. Na een lange rit kwamen we ’s nachts aan in Polen en op vrijdag kon er getraind worden. De meeste van mijn concurrenten hadden op donderdag al flink getraind en dus begon ik met een achterstand aan de laatste trainingsdag. Ik had 2 heats in iedere richting en er waren niet alleen nieuwe (snellere) karts, maar ook was de baan helemaal vernieuwd inclusief een stukje buitenbaan. Een prachtige baan maar het was niet makkelijk om gelijk de snelheid te vinden die nodig was om mee te kunnen met de andere toppers. Ik was echt nog aan het zoeken en buiten lag er steeds water op de baan dat uit de plastic bakken kwam, dit maakte het ook niet makkelijker. Na mijn 2 heats had ik een redelijk goed gevoel maar wist ik ook dat ik eigenlijk nog niet 100% uit de karts haalde.

Op zaterdag verzamelden 160 rijders voor de briefing om 7 uur ’s ochtends, dit keer iedereen in 1 klasse met aparte prijzen voor masters, junioren, mini’s en dames. Er waren steeds 8 groepen van 20 rijders en iedereen ging 4 kwalificatieraces rijden. Voor de top 64 was er vervolgens op zondagmiddag een halve finale gepland en de finale voor de top 16 stond op de rol voor zondagavond. Ik had 4 zware groepen geloot en dus hoopte ik dat de kartloting een beetje mee zou zitten. De eerste race was tegengesteld en hier had ik een lekker kartje. Met een veilige kwalificatieronde maakte ik geen fouten en pakte ik direct pole position. In de race ging het alleen nog maar beter en al snel kon ik een klein gaatje slaan naar de Duitser Lars Ole Jens en landgenoot Romano Franssen achter me. Met de snelste raceronde in de laatste ronde verzekerde ik me van het maximale puntenaantal en dus een heel mooi begin. Het pitstop systeem was ook iets aangepast want je hoefde nu niet meer op een knop te drukken maar enkel te zorgen dat je 20 seconden in de pits stond, dit werd gemeten door de tijdwaarneming via de transponder en je kon de tijd zien meelopen op een groot scherm. Om precies op (of net boven de) 20 seconden te zitten moest je bij 16-17 seconden vertrekken en dat kon dus wel riskant zijn.

Het was lekker weer en gedurende de dag werd het steeds warmer op en rond de baan. Dit zorgde ervoor dat de grip steeds meer toenam en hierdoor gingen de karts bepaald niet lekkerder rijden. Dit zorgde er ook voor dat ik niet met mijn favoriete agressieve rijstijl kon rijden. In race 2 gingen we de normale richting uit en dit was een hele lastige race voor mij. Ik kwalificeerde als 6e met de sterke Pool Grzyb op pole en daar achter mijn Belgische BlueStar teamgenoten Yoan Medart en Mathias Grooten die dit weekend ook alle drie enorm sterk waren. In de race had ik het gevoel dat ik met de toegenomen grip ik nog niet alles uit de kart haalde, met veel moeite wist ik de 5e plek nog te pakken, ook doordat dit echt wel een mindere kart was. Mijn 3e race was ook geen gemakkelijke, ik kwalificeerde opnieuw rond plek 5/6 en moest alle zeilen bijzetten om de koplopers te kunnen volgen. Dit lukte net niet en daardoor bleef ik steken op plek 5. In de laatste ronde probeerde ik anders te rijden en plots reed ik de snelste raceronde, nu wist ik zeker dat ik in deze race niet alles uit de kart had gehaald, 5e worden met snelste rondetijd is absoluut geen goed resultaat. Door een straf van een van de rijders voor me schoof ik nog door naar plek 4 wat resulteerde in een 11e plaats na dag 1. Op zich niet heel dramatisch, en ik had wel het idee dat ik in de laatste race wat gevonden had, maar het gat naar de top 3 (met Yoan, Mathias en regerend kampioen Sebastian Papke uit Duitsland) was wel al erg groot.

Op zondag ging ik vol goede moed de 4e race in. Dit keer moest ik het opnieuw opnemen tegen Mathias en nog een andere groep goede rijders. Ik had nu een gemiddelde kart en kon op plek 2 kwalificeren achter Mathias. Mathias zijn kart was iets beter dan die van mij, maar ik kon hem in de race toch volgen en ik merkte dat mijn racepace weer helemaal terug was waar hij moet zijn! Ik reed de snelste raceronde en finishte kort achter Mathias op plek 2. Ondanks dat ik niet gewonnen had kon ik zeker leven met dit resultaat en ik steeg naar plek 9 in de rangschikking. De top 64 ging door en ik zat samen met onder meer de nummers 1 en 5 uit de stand in de halve finale A. Hierin werd het knock-out kwalificatie systeem toegepast zoals dat ook op het WK gebruikelijk is, de organisatie gebruikte dit kampioenschap echt als een blauwdruk voor het KWC dat hier in juli zal plaatsvinden. Dit ging heel erg goed en ik schakelde onder meer de snelle Duitser Dennis Höller uit. In de finale van de battle moest ik tegen Yoan en die verloor ik. Ik startte zo opnieuw vanaf 2 en de race was heel erg spannend. Vanaf ronde 1 tot en met de laatste ronden kon ik aandringen, maar Yoan hield de deur op bepalende momenten slim dicht waardoor ik niet kon inhalen. Zeker aan het einde van het rechte stuk kwam mijn kart topsnelheid tekort om mezelf goed te positioneren. In de bochten lag mijn kart wel beter en zo kon ik nog wel de snelste raceronde rijden, voor de 4e keer in 5 races dit weekend en dat gaf vertrouwen!

Na de halve finale duurde het lang voordat ook de andere 3 halve finales waren afgewerkt. Ik maakte nog even van de gelegenheid gebruik om lekker te gaan zwemmen in het zwembad van het hotel samen met een hoop andere (Nederlandse) rijders. De hele accommodatie en de leuke groep rijders maakt dit weekend altijd heel speciaal. Voor de finale stond ik 7e en realistisch gezien had ik nauwelijks kan meer op het podium, dus moest ik voor de 5e plek gaan die nog wel binnen bereik lag. De titelstrijd zou gaan tussen Yoan, Mathias, Sebastian en Rico Haarbosch. Rico had de minste punten en nadat Sebastian en Yoan 1e en 2e waren geworden in de kwalificatie leek de titelstrijd tussen hun te gaan, en zouden Mathias en Rico om de 3e plek gaan strijden. Ik had eerst nog mijn Belgische Deloitte collega Peter Neefs uitgeschakeld en verloor toen van Mathias, waardoor ik als 7e moest starten. In de race had ik een mooie gevecht met Romano waarbij we elkaar een aantal keer fair & square inhaalden, uiteindelijk wist Romano met een iets betere pitstop voor mij te eindigden en zich daarmee te verzekeren van plek 6 in de race en de eindstand, voor mij zat er dit jaar helaas niet meer in dan plek 7, maar met het oog op het WK zie ik het zeker positief in.

Dan de strijd om de podiumplaatsen. Sebastian reed vanaf het begin van de wedstrijd lichtjes weg van de rest en had ook de snelste raceronde in de handen, dit was voor hem genoeg voor de titel, maar achter hem lagen de tijden dicht bij elkaar en zodra iemand de snelste raceronde zou afpakken dan was Yoan, die met een voorsprong de finale in was gegaan, weer kampioen en dus bleef het spannend tot het laatste nippertje. Doordat er meerdere mensen in de race waren voor het podium was het lastig om de punten al tijdens de race uit te rekenen, niet iedereen was hiervan op de hoogte. Rico werkte zich op naar voren en probeerde nog een 3e plek uit het vuur te slepen, al waren zijn kansen klein gezien de achterstand van 4 punten op Mathias. In de laatste ronde bereikte de finale zijn climax toen Rico uit de pits kwam en buiten probeerde mee te rijden met Yoan. Hij kwam hierdoor voor Yoan, de Pool Grzyb glipte mee en Yoan kon zijn titelkansen wel vergeten. Rico kreeg meteen oranje al waren de meningen hierover verdeeld. Hij gaf hier geen gehoor aan tijdens de laatste ronde en werd hiervoor na de race alsnog 2 plekken teruggezet (achter Yoan). Teleurstelling en vreugde liepen door elkaar heen maar het was uiteindelijk Sebastian Papke die voor de 4e keer in 5 jaar tijd werd gekroond tot Pools kampioen, een geweldig knappe prestatie ook al was hij dit jaar zeker niet zo dominant als de afgelopen jaren en had hij ook het nodige geluk. Yoan en Mathias eindigden op plek 2 en 3 met mixed feelings. Rico en Michael Grzyb eindigden net naast het podium. Vooral de prestatie van Grzyb was indrukwekkend, hij is de eerste Pool die er in de laatste jaren in is geslaagd om zich te bemoeien met de strijd om de podiumplaatsen en werd dan ook verdiend kampioen bij de Poolse rijders, waarbij de top 3 ook rechtstreeks geplaatst is voor het WK. De kampioenen bij de dames, junioren en mini’s waren respectievelijk Mellanie Motz (NL), Thom van Dijk (NL) en Wouter Poleij (NL). Wouter maakte eveneens grote indruk door als 12-jarige zich zomaar te plaatsen voor de halve finales tussen een hele hoop Europese toprijders, een prestatie van formaat!! Al met al weer een bewogen weekend en ik kijk al uit naar het WK dat hier eind juli zal plaatsvinden.

Tags: szczecin, polen, individueel, pikc

Ruben voor 4e jaar op rij op eindpodium PIKC

Een grote groep Nederlanders en Belgen was traditiegetrouw present in Polen en op vrijdagavond zat de sfeer er al goed in, tussen de trainingen en de briefing door werd er al gretig gebruik gemaakt van de sauna en het zwembad bij de kartbaan! Op zaterdagochtend gingen we van start en gelijk een kraker, want de complete top 4 van vorig jaar zat in de eerste groep en dus kon ik het meteen opnemen tegen de man die al jaren als topfavoriet wordt gezien in Polen, de Duitser Sebastian Papke! Mijn kwalificatie was niet super en dat zorgde voor een 7e startplek, de verschillen zijn zo klein en dus wist ik dat het een lastige race zou worden aangezien het maar 20 korte rondjes zijn. Maar de race ging heel goed, ik kon veel mensen inhalen en een aantal dook voor mijn neus de pits in, waardoor ik zelfs jacht kon maken op de runner up van vorig jaar, de Duitser Christian Wolf die nu op kop reed. Met een hele goede pitstop in de voorlaatste ronde kwam ik tot op 1 kartlengte en in de allerlaatste ronde kwam ik erbij en in de laatste bocht vond ik het gaatje en won ik de race. Wat een mooie start van het kampioenschap en ik was blij met de snelheid! Daarna was het lang wachten maar dat is tijdens het PIKC nooit een straf want er is genoeg te doen en altijd zijn er wel bekenden aan het racen die je kan aanmoedigen. De Nederlanders boekten wisselende resultaten maar het was mooi om de strijdlust en het fanatisme te zien, en niet alleen bij een wereldtopper als Rico maar net zo goed bij de kleinste mannen, de dames en de junioren!

Er werden foutjes gemaakt met inhaalacties en veel fouten in de pits, maar er waren ook fantastische inhaalacties en tactische hoogstandjes! Mijn 2e race was een lastige want ik had een kart die wat trekkracht te kort kwam. Ik kwalificeerde me wel op plek 3 en kon vervolgens de aanval inzetten op de snelle Duitsers Dennis Höller en Maxi Siese die ik allebei kon inhalen. Thom zat wel op mijn bumper en in de voorlaatste ronde met het uitkomen van de pit probeerde Höller mij in te halen, dit mislukte maar koste wel zoveel tijd dat Thom er net voor kwam. Een kleine teleurstelling aangezien ik hier een mogelijke overwinning liet liggen, maar met deze kart wel een uitstekend resultaat. Thom maakte indruk met 2 overwinningen bij de senioren op dag 1, net als Rico die ook bij de junioren overwinningen verzamelde en Mellanie die 2 keer 2e werd op dag 1. Mika en Selina scoorden beiden een 2e plek op dag 1, terwijl de oude meester (met alle respect) Corné zijn eerste podiumplek binnenhaalde ten koste van Rico. Bram, Lorenzo, Danny en Detlef misten net het podium maar maakten nog wel kans op een plaats in de halve finale. Mijn 3e race was ook heel spannend, na race 1 in normale richting en race 2 tegendraads gingen we weer de normale richting uit en dit keer greep ik wel de pole position. Het was deze race knokken met de rappe Belgen van Traxxis, collega Peter Neefs en de nummer 5 van vorig jaar Bjorn Vermeulen. Verder zat ook de Zwitser Silvan Tomasi er goed bij. Na een mooie race kon ik op tactiek wel de overwinning, binnen hengelen, een top score op dag 1 dus waarmee ik achter de Duitser Lars Ole-Jens (3 overwinningen) en voor mijn teammaat van de prachtige overwinning in de 24 uur van Brussel van vorige week, Mathias Grooten, op een 2e plek in de stand stond. De medailles van dag 1 werden uitgedeeld en in het zwembad of in het restaurant werd volop nagekaart over de eerste dag.

Bij de junioren was het naast Rico ook Thom die een overwinning kon pakken. De andere junioren vanuit Nederland waren Wouter, Eliano, Tess, Mike, Guillermo en Jarno (streed ook nog bij de senioren mee!) die allemaal heel dicht bij het podium kwamen en hun snelheid lieten zien, maar het niveau lag hoog en ze kregen het van de Poolse rijders niet cadeau.

Op dag 2 waren heats 4 en 5 van alle rijders gepland en terwijl sommige deelnemers nog hun roes uitsliepen in hun bed ging Corné er in de eerste heat met een mooie overwinning vandoor. Ik kon in mijn 4e heat beslag leggen op opnieuw een 2e plek. Ik kon de Pool Artur Pel nog wel verslaan maar Mathias Grooten was mij deze race net te snel af. In race 5 stelde ik weer orde op zaken, met mijn 3e overwinning uit 5 races inclusief snelste ronde en pole position stelde ik me nog steeds nadrukkelijk kandidaat voor de titel. Met een 2e plek als schrapresultaat liet ik zien dat ik ook in de mindere karts kon presteren en ik was klaar voor de halve finales. Podiumplekken waren er verder nog in ronde 4 en 5 voor Mellanie (P2), Selina (P2), Mika (P2), Deltef (P2), Corné (ook nog P2), Lorenzo (P3), Thom (P3) en Bram (P3). Ook zij konden een hele mooie medaille toevoegen aan hun collectie.

In mijn halve finale had ik dezelfde kart als in heat 5, we gingen nu wel weer de andere kant op, dat kon bij sommige karts best wat verschil maken, maar ik was blij met mijn kartloting. Het leek voor de titelstrijd nog te gaan tussen een vijftal rijders, Mathias en ik en de 3 Duitsers Papke, Ole-Jens en Siese. Ik kwalificeerde me als 3e en maakte jacht op de 2 rijders voor me, dat waren Rico op 2 en de beste Pool van dit weekend, Michal Grzyb op kop. Eerst kon ik Rico inhalen en daarna ook Grzyb, terwijl Rico toen al naar binnen dook. We reden beiden hele strakke tijden en grappig genoeg net als de vorige 2 jaar was het een strijd tussen Rico en mij om de winst in de halve finale. In tegenstelling tot de vorige 2 keer was ik het nu die er met de overwinning vandoor ging, door hele constante tijden en een uitstekende pitstop pakte ik hele belangrijke punten waarmee ik door mijn 4e overwinning van het weekend naar de leiding in het klassement ging! Rico haalde door zijn 2e plek ook de finale en dat kon ook gezegd worden van Mellanie die als 3e Nederlander in de top 10 mocht aantreden voor de finale, wat een sterk weekend reed zij! Door een 2e plek in haar halve finale kon ze zich alvast kampioen bij de dames noemen. Corné kon net als in 2014 de titel van beste Master (35+) op zijn conto schrijven!

Foto’s met dank aan: Susi Trauernicht

De juniorenfinale was heel spannend, de Polen Dawid Klarman en Jakub Ziobro bestookten Rico aan alle kanten, maar Rico hield zijn hoofd koel en de pole position en een 2e plek in de finalerace was voldoende om na 2015 zijn 2e titel bij de jeugd te winnen, super sterk en heel knap om weer de favorietenrol waar te maken!! Toen de kwalificatie voor de grote finale: alle rijders 1 hotlap in dezelfde kart. Het was zoals ieder jaar een kwestie van honderdsten en de lat werd hoog gelegd door mijn voorgangers, ik moest als laatste en kwalificeerde op een 3e plek, 1 honderdste achter Papke en 6 honderdste achter Siese die daarmee 2,5 punt extra pakte, terwijl Papke en ik nog 1,5 respectievelijk 0,5 punt kregen. De kartloting was al gedaan en deze speelde uiteraard, hoe klein de verschillen ook, weer mee. De 2 beste karts waren geloot in het achterveld en dus wachtte een bloedstollende strijd. Het draaide weer uit op een strijd van de 5 man die al het hele weekend er iets bovenuit staken. Het was Mathias die als eerste ging pitten, gevolgd door Ole-Jens (vanaf plekken 4 en 5). Ik reed in de top 3 nog op de bumper van Siese en Papke toen de regerend kampioen naar binnen dook. Toen ik in 2e ronden het gaatje naar Siese kon dichten had ik goede hoop om de finale te kunnen winnen. Mijn kart had echter extreem veel onderstuur in bochten naar links, en toen ik halverwege de race de leiding in de wedstrijd van Siese overnam, verloor ik wat terrein op Papke. Mathias zat nog een stukje achter Papke en omdat Siese ook ging pitten en een mooi richtpunt had in Ole-Jens (hij viel terug tot achter hem) zag ik geen voordeel in langer doorrijden. Ik kwam naast Mathias en Ole-Jens weer de baan op, maar zat aan de buitenkant en viel zo virtueel terug naar plek 4 in de race net voor Siese. Mijn inhaalactie op hem voor de wissel had me toch wat tijd gekost en de titel leek nu lastig. Ik kon de mannen voor me net niet bijhouden, in de 3 linkerbochten verloor ik veel terrein en met de 4e plek hoopte ik de 2e plek in het kampioenschap te hebben gepakt. Dit was echter niet het geval, want in mijn slipstream had Siese nog de snelste raceronde gepakt en pikte daarmee op een half puntje de 2e plek in het eindklassement van mij in en zo werd ik 3e. Eventjes balen, maar niet veel later kwam wel het besef dat een 4e jaar op rij podium hier gewoon heel erg goed is en met de resultaten van dit weekend kon ik daarom zeker leven. Wat mij betreft weer een heel geslaagd event en qua organisatie en tijdschema zat het wederom top in elkaar, complimenten aan organisatoren Bartek Malutko en Remik Drzazga en op naar PIKC 2018.

Tags: szczecin, polen, individueel, pikc

The Dutch Value opnieuw naar podium

Zoals gewoonlijk zaten de tijden enorm dicht bij elkaar en de kwalificatie zou op enkele honderdsten beslist worden. Ik kon even de pole position pakken maar uiteindelijk was het de Duitser Sebastian Papke die 0,003 sneller was en er met de 1e startplek vandoor ging. De start was weer een Le Mans start en hier gebeurden geen gekke dingen, Papke en ik konden meteen wegrijden. Papke en ik hadden de laatste 3 jaar de PIKC titels hier in Polen verdeeld en ik kon hem dit keer inhalen na een minuutje of 5. We moesten vandaag 14 keer wisselen van kart zodat ieder team elke kart kreeg. Daarnaast moest je nog 10 keer binnenkomen voor een korte pitstop die je kon inzetten als tactisch element. Papke koos ervoor om al in de 1e stint te gaan pitten en zo had ik een gat naar P2, dat waren de snelle mannen van Traxxis Fierza. Papke reed vandaag met de lokale held Michal Ryndzionek en mijn vriendin Edyta Palecka, een sterk team onder de naam PPR RT. PPR had steeds de kart van ons 1 stint later, en telkens lagen onze tijden dicht bij elkaar. Zij maakten veel stops in het begin van de race en zo waren de posities op de baan niet helemaal duidelijk, maar na een aantal uur toen ik en Corné allebei 2 dubbele stints hadden gereden lagen we virtueel iets achter.

In het midden van de nacht maakten we iets langere stints, ik deed er eerst 3, toen Corné 3 en ik nog eens 3. We hadden een aantal mindere karts en daarmee probeerden we wat pitstops te maken als we in verkeer kwamen. Onze pitstops waren vaak net iets sneller dan die van de rest en zo bleven we in het spoor van de leiders. In 1 stint reed Corné eerst matige tijden en ging toen opeens versnellen naar bijna de snelste raceronde, de motor leek los te komen en helaas hadden we hier maar een aantal minuten van kunnen profiteren, terwijl Sebastian Papke hier de stint na ons de snelste raceronde mee pakte en veel tijd mee won. Met nog 3 stints te gaan deed Corné nog een keer een dubbele stint en vooral zijn laatste was weer heel sterk, hierdoor bleven we binnen de 40 seconden van de leiders. Traxxis was in gevecht om P3 met de Polen van WP Trans, maar dit was wel al op meer dan een ronde achterstand van ons. Wij leken te gaan stranden op plek 2, de 1e plek zat er ondanks een lekkere laatste stint niet meer in, we werden met 28 seconden verslagen en dus was de Pools/Duitse combinatie van PPR de verdiende winnaar! Traxxis won de strijd om P3 en stond net als ons voor het 2e jaar op rij op het podium!

Tags: 8h, szczecin, polen

Ruben naar 3e podium op rij in PIKC

De 2e dag begon opnieuw vroeg omdat er vandaag nog 25 races in de planning stonden, 2 heats voor alle rijders en daarna de halve finales en finale. Tijdens mijn 1e race van de dag was ik erop gebrand om goed te scoren gezien de domper van race 3. Dit lukte alleraardigst, want met een volle score (pole, snelste ronde en overwinning) was ik de Pool Klek en de Duitser Maliszewski te snel af, ik reed in deze sessie ook de snelste rondetijd van het hele weekend bij de senioren en daar zou niemand meer aankomen, goed voor het zelfvertrouwen! In race 5 kwalificeerde ik me eens niet op pole position maar als 2e achter de Pool Kamil Gorlo. Ik kon hem vanaf ronde 1 onder druk zetten maar inhalen was lastig omdat hij vrij kort reed. Ik wist dat een overwinning noodzakelijk was om de race te blijven voor de titel en dus wilde ik met de wissel wel wat risico nemen. Gorlo dook echter al met nog een ronde of 5 te gaan de pits in en hier bezweek hij onder de druk, hij had een slechte stop en ik kon een ronde later profiteren door na mijn stop ruim als 1e de baan op te komen voor de Duitser André Lohse en Gorlo. Zo had ik na 5 races 3 overwinningen, 1 2e plek en een 11e plek waarmee ik weer mooi op plek 2 stond in de tussenstand, zo’n 4 punten achter leider Sebastian Papke die wel de ‘man-to-beat’ leek en net voor de Duitser Christian Wolf en mijn kamergenoot Lorenzo.

De schifting werd gemaakt voor de halve finales en 76 rijders konden inpakken en naar huis, 3 groepen van 12 bleven over en gingen de strijd aan om 10 zeer gewilde finaleplaatsen! Bij de halve finalisten maar liefst 8 Nederlanders. Lorenzo (ook met 3 overwinningen) en ik waren wel de enigen die realistisch gezien nog kans maakten op de titel. Zowel Lorenzo, Joris als ik hadden kart 4 in onze halve finale en deze bleek in deze richting absoluut geen topper. We moesten alle drie knokken en ik kreeg er met veel moeite een 4e startplek en 3e positie aan de finish uit, net achter de junioren en Bluestar teammaat Tristan Foldesi en Dutch Value teammaat Rico. Lorenzo werd 4e en plaatste zich hiermee eenvoudig voor de finale. Selina kwam met een 3e plek in de 1e halve finale nog heel dicht bij een finaleplek, maar strandde uiteindelijk op een 11e plek. Dit betekende wel dat zij het damesklassement won ten koste van Mellanie die daarin netjes 2e werd en de Poolse Edyta Paleczka werd 3e! De junioren reden geen halve finale maar gelijk de finale met de beste 12 rijders. Titelverdediger Rico moest dit jaar de eer van het kampioenschap laten aan Tristan die onverslaanbaar bleek, erg knap. Naast Tristan en Rico mocht Thom enigszins verrassend naar het podium komen om de 3e beker op te halen, een topprestatie van deze nog maar 14-jarige Nederlander.

Dan de grote finale, eerst allemaal om de beurt een hotlap in dezelfde kart, dit systeem kennen we reeds van het BRKC en de DOK, altijd spannend en altijd heel erg belangrijk. Niet alleen voor de startpositie voor de laatste race maar zeker ook voor de extra puntjes die er te verdienen zijn, hier voor de top 3 (2.5, 1.5 en 0.5). Op het moment dat ik mocht instappen had Lorenzo net de snelste tijd gezet op 37.97. Mijn rondje was niet super en ik beet me stuk op de eerste 2 tijden, een 38.01 en dat bleek uiteindelijk goed voor de 4e tijd. Papke zette de beste tijd neer met een 37.92, het zat weer heel dicht bijeen, maar ik verloor dus wat kostbare punten. Mijn grootste concurrent voor de 2e plek, Christian Wolf, stond direct achter mij met 38.05. Bij de aanvang van de 36 ronde tellende finale stond ik 4 punten achter op Christian op plek 2 en anderhalf voor op Lorenzo. Papke leek, indien hij niet in de fout ging met pitstops of penalties opliep niet meer in te halen. Ik kon bij de start van de race gelijk aandringen bij Tristan en Lorenzo. Tristan haalde eerst Lorenzo in en even later kon ook ik hem voorbij. Enkele ronden later haalde ik ook Tristan in kwam ik op plek 2 te liggen. Christian was meteen gestopt en reed snelle tijden, dus ik moest vol aan de bak om hem van het lijf te houden. Ik kon meteen een klein gaatje slaan naar Tristan en ook Lorenzo moest na zijn pitstop iets inleveren qua rondetijden. Mijn 3e plek leek steeds veiliger, nu was het proberen om er nog P2 uit te halen. Omdat Christian hard reed was de kans aanwezig dat hij nog 3e zou worden in de finale. Om hem nog te pakken moest ik dan Papke inhalen of moest een ander Christian zijn 3e plek afpakken.

Ook de 2 snelste raceronden konden nog van invloed zijn aangezien daar ook nog 1 en 0.5 punt voor werden gegeven. Het was stuivertje wisselen tussen Papke en maar onze tijden lagen zo dicht bij elkaar dat ik het kleine gaatje dat ie had niet kon dichten. Mijn hoop was nu gevestigd op Bjorn die een super goede finale reed maar uiteindelijk eindigde op plek 4. Mijn pitstop ging goed maar ik kon Papke niet meer bijhalen, en ook de snelste raceronde liep ik op 8 duizendste van een seconde mis!! Desalniettemin sloot ik af met een hele mooie 2e plek in de finale en nog mooier, de 3e plek in het eindklassement! Gezien de pech van race 3 gisteren was het zuur dat plek 2 nu door mijn neus geboord werd, maar in dit mega sterke deelnemersveld kon ik wel leven met de 3e stek, want wat een niveau weer hier in Szczecin. Papke werd verdiend voor de 2e keer in zijn carrière Pools kampioen, Wolf werd 2e en ik 3e. Een mooie Duits-Nederlands podium met daarachter ook nog eens een Nederlander, want Lorenzo reed een fantastisch weekend en kon met een 4e plek heel tevreden zijn, al is het missen van het podium op 1 plek nooit leuk. Bjorn was deze keer apart genoeg de enige Belg in de finale en werd overall heel knap 5e.

Voor de 10e keer deed ik afgelopen weekend mee aan een KWC qualifier en net als de vorige 9 keer kon ik ook nu afsluiten met een podium, een unieke reeks en ik kon dus weer content terugkijken op mijn geleverde prestaties. Daarmee zat het kampioenschap er ook op, een geweldig kampioenschap met veel spanning en sfeer, met een geweldige organisatie en met hele hele mooie prijzen. Ik kreeg bijvoorbeeld een racekoffer, free entry voor 2017, gratis hotelovernachting, 6 medailles en een grote trofee. Ook de goodie bag die voor alle rijders was voorzien was een erg leuk initiatief! Knap werd van Artur Pel was dat hij zowel het masters klassement als het Pools nationaal kampioenschap won, hij kreeg net als Papke en ook Mateusz Bartsch (2e Pool) en Michal Ryndzionek (3e Pool) een gratis KWC-ticket. Na het verloten van nog een go-pro camera onder alle aanwezige deelnemers was het tijd voor veel foto’s en werd er tot in de kleine uurtjes nog doorgefeest in de cafetaria en de rest van het hotel, wederom een weekend om niet snel te vergeten en het is dan ook alweer uitkijken naar de editie van 2017 wat mij en vele andere rijders betreft.

Tags: szczecin, pikc, individueel, polen

Foutloze dag in Polen eindigt heel slecht

In het weekend van 7 en 8 mei 2016 werd in Szczecin voor het 5e jaar op rij het Polish Indoor Kart Championship verreden op de mooie baan van Silver Hotel & Gokart. Ik deed dit weekend voor het 3e jaar mee en na een 3e plek in 2014 en een hele mooie titel vorig jaar, ging ik nu proberen om de eerste rijder te worden die het kampioenschap 2 keer heeft gewonnen. Ook dit jaar weer een uitverkocht huis, met niet minder dan 112 deelnemers aan de start, fenomenaal! Dit zegt niet alleen iets over de kwaliteit van de kartbaan maar zeker ook van de organisatie die in handen is van Bartosz Malutko en Remigiusz Drzazga. Op vrijdag waren de officiële trainingen en samen met Lorenzo Stolk, Joris Sturm en Annelien kwamen we rond de middag aan. We reden 5 heatjes en bij mij was het gevoel meteen weer goed. Er lag een nieuwe lay out en deze leende zich prima om in te halen. Na een gezellige vrijdagavond moesten we zaterdagochtend al vroeg present zijn voor de briefing. Deze duurde maar liefst een uur en de nadruk lag vooral op de pitstops en de de straffen die je hier kon oplopen. In vorige jaren ging er namelijk veel mis en dus was dat nu een punt van aandacht.

Mijn eerste race startte uitstekend met een pole position in de hotlap kwalificatie. Ik werd in de race echter meteen op de voet gevolgd door de beste Pool van het afgelopen WK, Jakub Klek had een hele goede kart en besloot snel te stoppen. Omdat er van achter nog meer mensen aandrongen was het kiezen om 1) Klek te coveren maar dan wellicht te moeten verdedigen op hem, hierdoor zouden de mannen achter mij dan vrij baan hebben dus dit leek me geen goed plan. Mijn 2e optie was om de rijders achter me op te vangen en ik probeerde ze in een pitstop te dwingen en stopte daarna zelf. Waar ik al bang voor was gebeurde ook want Klek kwam net voor me uit op de baan. Ik nam geen risico met de pitstop en kon de race verder uitrijden op plek 2, met een half puntje van de pole position erbij helemaal geen slecht begin gezien de middelmatige kart die ik had, dus ik was tevreden. Rico Haarbosch, de jeugdkampioen van vorig jaar, eindigde ondertussen op plek 3 achter mij.

In race 2 had ik een iets betere kart maar dit keer wel een hele zware groep met onder meer Matts Breckpot die hier de afgelopen 2 jaar net als mij op het podium stond, en ook de snelle Pool Artur Pel en 4 mannen van Traxxis die hier altijd hard gaan. Ik kwalificeerde met een goed rondje op plek 2, net achter de Belg Stefan Verhofste. In het begin van de race kon ik goed aanpikken bij Stefan die het tempo hoog had liggen. Na een rondje of 7 haalde ik hem in en trok een klein gaatje. Van achteraf was Chrsistophe Verhoeven op komst die vroeg had gepit en snelle tijden reed, gelukkig kon ik hem na mijn pitstop voorblijven en zo won ik mijn 2e race. Dit keer ook geen snelste ronde maar opnieuw had ik het idee dat ik het maximale eruit had gehaald, weer een goed resultaat dus. Na 2 races stond ik achter Bjorn Vemeulen (Be) en Sebastian Papke (Du) op plek 3 in de tussenstand.

Mijn 3e race was een zwakke groep en ik pakte hierin pole position. Vanaf de start kon ik samen met de Duitser Maximilian Siese wegrijden van de rest. Na een rondje of 8 begon hij af en toe aan te dringen en we hadden op dat moment al een flink gat naar plek 3. Halverwege de race, in de voorlaatste bocht voor het opkomen van het rechte stuk blokte ik de binnenkant en duwde hij me rechtdoor. Dit was geen goede actie maar nog kwalijker was dat hij hiervan probeerde te profiteren door me opkomen rechte stuk nog eens aan te vallen. Dit keer raakt hij mijn rechterachterwiel en ging ik dwars. Omdat hij zo lomp was om vol gas te blijven geven kon ik tegensturen wat ik wilde, ik kwam recht met mijn neus in de banden te staan en het hele veld kwam me voorbij. Dat hij vervolgens uit de race gehaald werd hielp mij natuurlijk niks meer. Zo kon er een streep door deze maximale score, ik had ook de snelste raceronde, en moet ik nu mijn 2e plek van race 1 meetellen, dit kost me minimaal 2 en een half punt. Dit veranderde mijn dag opeens van top naar waardeloos, wetende dat Papke inmiddels op 3 overwinningen staat en de strijd vorig jaar op 0,5 punt werd beslist, kan dit heel goed bepalend zijn in de strijd voor het kampioenschap. Morgen volgen echter nog 4 races en ik kan niet meer doen dan opnieuw goede race proberen neer te zetten. Met 4 overwinning heb ik wellicht nog een kans dus daar ga ik zeker voor, met de snelheid zit het wel goed.

Ook veel andere Nederlanders gingen vandaag heel erg goed, op het moment van schrijven zijn 27 van de 30 races van dag 1 afgewerkt. Lorenzo was vandaag heel sterk en was de enige andere Nederlander die een race won bij de senioren, hij werd ook nog eens 3e. Rico reed ook heel erg goed en pakte 2x keer een 3e plek met nog een race te gaan. Nog knapper waren de prestaties van Selina Balneger die als de bliksem over de piste ging en 2 keer een 2e plek veiligstelde, zij staat daarmee fier aan kop bij de dames en doet ook in de top van het algemeen klassement mee. Ook Mellanie Motz presteerde heel netjes met 2 3e plaatsen, Detlef Pahl pakte een super mooie 2e plek in de omgekeerde richting en ook Branko Papez stond met een 3e plek een keer op het podium. De andere Nederlanders bij de senioren, Guido van de Heiligenberg, Annelien, Joris, Thom van Dijk en Mika Mathia reden ook sterk maar hadden niet altijd even goede karts, voor hun morgen wellicht een podium. Bij de junioren was Rico sterk met een 1e, 2e en 3e plek en staat daarmee op de 3e plek. Ook Mika en Thom reden bij de junioren al podium en de jonge debutanten Mike Dijkgraaf en Jarno Hermans maken ook met de race progressie. Ze rijden sterk mee, doen meer en meer ervaring op en hebben beiden ook al in de top 10 gereden vandaag.

Joris eindigde de dag ook slecht, hij kwam als eerste over de finish maar werd gediskwalificeerd. Hij was te laat met zijn pitstop en eindigde zo als laatste.

Morgen zijn er nog 2 kwalificatie series en daarna 3 halve finales voor de top 36 en de top 10 rijdt vervolgens de grote finale.

Tags: szczecin, pikc, individueel, polen

Ruben en Corné met Dutch Value naar prachtige overwinning

Het is oktober 2005, op de kartbaan van Middelburg begint het ZIKK seizoen 2005/2006 en ik rijd voor het eerst samen in een team met ene Corné Snoep, aan de verhalen van anderen te horen moet dit wel een hele goede rijder zijn, wat een eer om samen met hem bij Veersedam te mogen rijden. Precies 10 jaar later zit ik met Corné in de auto op weg naar Polen, dezelfde helm die 10 jaar geleden dienst deed staat in de kofferbak. We slaan een paar zakken drop in begeven ons in een mooi tempo richting Duitsland en dan Polen om daar mee te gaan doen aan de 8 uur nachtrace op het voor ons bekende complex van Silver Hotel & Gokart. Op deze baan in Szczecin wordt jaarlijks het Open Pools Indoor Kart Kampioenschap (PIKC) verreden waaraan we in 2014 en ook nog eerder dit jaar hebben deelgenomen. Ondersteund door The Dutch Value hadden we ons ingeschreven, en op zaterdagmiddag kwamen we aan op de baan.

Honderden, vele honderden races hebben we in de afgelopen 10 jaar gereden, maar toch blijft het altijd weer leuk om zo nu en dan eens samen te rijden, en zeker in dit soort grote wedstrijden over de grens. Na een hapje eten en een praatje met de sympathieke Belgen van Traxxis (vertegenwoordigd met 3 teams) was het tijd voor de briefing. Ook deze was in endurance stijl, wat duurde dit lang. Gelukkig zat de sfeer er zoals gewoonlijk al goed in en vloog de tijd voorbij. Voor we het wisten waren we in onze kenmerkende zwart/oranje pakken gehesen en begaven we ons op de baan voor de 50 minuten training. Er waren nieuwe karts en de baan was een klein beetje aangepast, dus het was lekker om even wat meters te maken. Verschil tussen Corné en mij aan het einde van de sessie was 3 honderdste, dat zat wel goed, en ook ten opzichte van de anderen kwamen we uitstekend mee. In de 15 minuten kwalificatie stond ik lang bovenaan, maar uiteindelijk waren het de Duitsers van Formiko die met 4 duizendste de pole van ons afpakten. De race bestond uit 14 stints van ruim een half uur, alle teams reden met alle 14 karts en het minimumgewicht was 85kg.

Ik begon de race met een Le Mans start en pakte in de 1e ronde meteen de leiding. Samen met Lars-Ole Jens kon ik wegrijden van de andere teams, vooral Team Poland (één van de grote concurrenten met toppers Marczyck, Pel en Klek) had in de 1e stint een mindere kart en daar pakten we gelijk een ronde op. Ik deed 2 stints (een uur en 6 minuten ongeveer) en reed ons in het 2e uur een stukje los van de Duitsers, maar Traxxis Frieza (Nick van Ostade en Christophe Verhoeven) bleven ook in de buurt. Corné ging ook voor een dubbele stint en kon zeer constant rijden. Het was ons al snel duidelijk dat constantheid vandaag het sleutelwoord was, de tijden lagen extreem dicht bij elkaar en dus moet je op constantheid het verschil maken. Dat is aan Corné wel toevertrouwd en hij reed een mooie 1e stint, met ook 1 van onze mindere kart. De verschillen in karts waren vrij klein overigens, niet meer dan 4 tienden tussen de langzaamste en snelste kart.

Na mijn 2e stint van wederom een uur was Traxxis genaderd tot op enkele seconden, maar we behielden de leiding in de wedstrijd en we wisten dat zij deze karts ook nog gingen krijgen. Ook de andere teams van Traxxis met Peter Neefs, Bjorn Vermeulen, Stefan Verhofste en Ward Maenhout deden goed mee in de top 5, en ook enkele Poolse teams verrasten met snelle tijden. Na 3 en een half uur rijden gingen zowel Corné als ik voor een triple stint van ongeveer 1 uur en 45 minuten. Hier hebben we een enorme slag geslagen, stuk voor stuk goede stints en tiende voor tiende liepen we weg van de opponenten. Traxxis gaf echter niet zomaar op en lag met nog anderhalf uur te gaan nog steeds binnen de ronde. Corné deed nog een enkele stint en liet ze geen meter dichterbij komen, maar we hadden in de laatste stint nog een mindere kart. Dit zorgde gelukkig niet meer voor problemen, de voorsprong was groot genoeg om nog een halve ronde over te houden aan de finish. Het vallen van de finishvlag bracht ontlading met zich mee, wat een heerlijke overwinning na 8 uur knokken, een top race zowel op organisatorisch vlak als qua prestatie van ons zelf.

Met het ontvangen van de prijzen op het podium sloten we de nacht af, het ontbijt stond klaar en er werd tevreden teruggekeken op een sportieve race. Traxxis Frieza ging er vandoor met een keurige 2e plek, terwijl Team Poland zich nog terug knokte naar het podium, ten koste van het snelste Duitse team. Dit alles wel op bijna 2 ronden achterstand van ons, een mooi gegeven. We kijken al uit naar de volgende editie van deze race!

Tags: 8h, szczecin, polen, dutch value

Mijn 2e race was een sterke groep, en dit keer trof ik het minder met de kart, ik had een goede topsnelheid, maar erg veel onderstuur. Ik kwalificeerde dan ook op plek 4, 3 tiende achter P1 van de Duitser Gunnar Hofmann. Maar in de race ging het ronde voor ronde beter, ik schoof na een minuutje of 3 op naar plek 3 ten koste van de Belg Thomas Zels. Even later kon ik ook aanpikken en voorbij schieten aan mijn Poolse vriend Mateusz Bartsch. En naarmate de race vorderde kon ik steeds beter overweg met het onderstuur en ondertussen de topsnelheid van mijn kart optimaal benutten. Ik sloot zelfs aan bij de leider en pakte de kop over. Hofmann dook gelijk de pits in en ook Baccellieri reed op dat moment goede tijden, maar wel op gepaste afstand. Na een paar rondjes door rijden zag ik mijn voorsprong groeien en kon ik het relatief rustig aan doen, 2e win in de pocket, kassa!! Een hele lekkere met deze kart.

Race 3 was mijn minste kart tot nu toe, één van de mindere karts vandaag. Ik kwalificeerde op P3, 3 tiende achter de Belg Nick van Ostade en mijn Nederlandse maatje Rico Haarbosch. Van iedereen in de top 5 had ik zeker de minste kart, maar ik wist dat ik in mijn quali een foutje had gemaakt, dus ik had wel hoop dat ik ze alsnog kon bijhouden. Dit bleek ook te lukken, en ik kon zelfs een aanval inzetten op Van Ostade nadat Rico al vroeg was gestopt. Met de pitstop nam ik niet al te veel risico, de 2e plek was belangrijk voor de stand en ik kwam een paar meter achter Rico weer de baan opdraaien. P2 en nog de snelste raceronde, zeer content mee, de snelheid zit er in beide richtingen super in, op naar morgen.

Na dag 1 waren er 5 man die er iets bovenuit staken. Voor mij was Mathias Grooten (België) het meest indrukwekkend, 3 overwinningen maar vooral zijn snelheid was goed. Matts Breckpot (België) scoorde ook 3 uit 3, maar wel in iets makkelijkere groepen. De regerend kampioen uit Duitsland, Sebastian Papke en mijn andere Poolse maat Mikolaj Marzyck reden net als mij naar 2 1e en een 2e plek. Van de Nederlanders was Rico verder goed bezig, bij de junioren doet hij het geweldig met 3 overwinningen en voert de ranglijst daar aan. Bij de senioren ligt het niveau wel ietsje hoger, maar met een 3e en een 1e plek doet hij uitstekend mee. Stanley bewees vandaag dat zijn 2e plek op de DOK geen toevalstreffer was. Hij reed zeer volwassen naar een 5e, een 4e en zelfs een podiumplek (3e). Corné had een waardeloze dag met enkele penalty’s en ook geen geweldige karts en kan een finaleplek al bijna vergeten. Lorenzo (senioren), Annelien (senioren) en Mika (junioren) hadden wel de snelheid maar grepen een aantal keer net naast het podium, terwijl Calvin met 2 podiumplaatsen en Danny met 1 podiumplaats heel goed meestrijden bij de junioren. Anne deed het ook heel goed, bij haar internationale debuut reed ze mooi in de middenmoot en werd ze zelfs al een keer 6e. Derek, die nog maar net kart, reed in zijn blitse outfit naar een mooie top 10 klassering in race 2.

Tags: pikc, szczecin, polen, individueel

PIKC dag 2, 19 april 2015

Race 5 ging dan ook super, met een lekker kartje, net als in race 1 in omgekeerde richting, van pole position via snelste ronde naar overwinning! Dit resultaat bracht me weer helemaal terug in de titelstrijd met een 4e positie op slechts 3 puntjes van de nummer 1. Papke, Grooten en Breckpott hadden allemaal een perfecte score na schrap van 4 overwinningen, Marzyck net als mij 3x 1e en 1x 2e. Tijdens de halve finales waren er meer punten te verdienen, ook voor P2 op de grid en de 2e snelste raceronde nu punten, en hierdoor kon er nog veel gebeuren, zeker omdat dit resultaat niet meer geschrapt kon worden. Corné liet vandaag zien dat hij niet voor niks naar Polen was gekomen, met een hele mooie overwinning en een 3e plek sloot hij een teleurstellend weekend toch mooi af. Lorenzo deed het ook super, door een 3e plek te scoren in race 4, hij miste helaas nipt de halve finale. Voor mijn reisgenoten Annelien, Mika en Anne zat het weekend er ook op na race 5, goede races maar niet altijd geluk!

Tijdens de halve finales had ik een fantastische race, met een middenmotor kwalificeerde ik me als 5e, terwijl concurrent Matts Breckpot op 1 stond en daartussen in onder meer Rico op plek 3. De race was razend spannend, al snel pakte ik de Pool Bartsch met een mooie actie voor P4, ik probeerde in het spoor van Rico te blijven, en de nummer 2 ging al pitten. Rico haalde Matts bij en haalde hem ook in, en even later kon ik hetzelfde doen. Rico zat op een seconde of 2 voor mij, en honderdste voor honderdste hengelde ik hem binnen. We liepen uit op de rest en het was duidelijk dat de strijd om de overwinning een Nederlands onderonsje zou worden! Voor de pitstop zat ik op Rico zijn bumper, en we wachtten allebei zo lang mogelijk, ik stopte met nog 2 ronden te gaan, Rico een ronde later. Mijn stop was goed, maar ik kon, gezien mijn goede positie in de stand, niet alles op het spel zetten. Rico had niks meer te verliezen aangezien een finaleplek er voor hem niet meer in zat, en met een geweldige pitstop bleef hij mij voor en won de race. Ik pakte nog wel een belangrijk puntje voor snelste ronde.

Mathias werd in zijn halve finale 2e, terwijl Papke in dezelfde kart als mij weliswaar zijn halve finale won, maar wel bijna 2 tiende langzamer was dan mij, dit gaf me veel vertrouwen voor de finale. Stanley sloot zijn weekend af met de halve finale, hij deed goed mee in de subtop en kan trots zijn op zijn internationale debuut in een grote race. Met 10 rijders gingen we de finale in, eerst allemaal 1 kwalificatie rondje in dezelfde kart. De top 4 uit de stand bleek ook duidelijk het snelste, Grooten op 1 (34.69), Papke op 2 (34.70), ik op 3 (34.72) en Breckpot op 4 (34.74). De verschillen waren ongelooflijk klein maar o zo belangrijk, Mathias pakte met de kwalificatie 2,5 punten, Papke 1,5 en ik nog 0,5. De kartloting had mij dezelfde kart als in de halve finale gegeven, Mathias had het iets minder getroffen, maar Breckpot en Papke hadden op papier de betere karts.

De finale zou een absolute thriller worden, Papke zette al snel de aanval in op Mathias, en dit ging bij een counter van Mathias bijna, ik kon profiteren en schoot naar 1, en Matts klom mee naar 2. Hierbij werd Mathias echter naar buiten gedreven en kwam vast te staan in de banden, einde verhaal voor zijn titelkansen bleek even later, want de achterstand was groot. Enorm zonde voor Mathias, want hij was dit weekend absoluut razend snel en tactisch sterk als altijd. Na de race zou deze actie nog tot veel discussie leiden, maar de organisatie besloot het zonder straffen te laten na het bekijken van de beelden. Als aan een touwtje reden we met nog 3 kanshebbers verder en virtueel (met Papke op 3 en ik zelf op kop) zouden Papke en ik gelijk komen. Heel langzaam konden we Papke afschudden, en Matts besloot toen te stoppen. Enkele ronden later pareerde ik hem, Corné gaf mij zeer goede aanwijzingen en na een hele goede pitstop kwam ik weer voor hem de baan op.

Op dat moment gingen alle remmen los en wist ik dat de snelste rondetijden nu waarschijnlijk de doorslag zouden gaan geven, Papke kwam even later maar net achter Breckpot weer de baan op, en ik kon op enkele duizendste achter Matts en enkele honderdste voor Sebastian Papke de 2e tijd pakken, goed voor een half punt en die zou uiteindelijk de doorslag geven. Ik won de finale en met 0,5 punten verschil het kampioenschap, wat een feest!! De finale was een absolute climax voor mij en een fantastisch weekend besloot ik met opnieuw een zege in een WK qualifier, Papke werd 2e en Breckpot 3e.

Rico had ondertussen Baccellieri verslagen in de junioren finale, hij was indrukwekkend op 70kg en was daar de verdiende kampioen. Danny en Calvin waren ook beiden zeer snel, maar grepen helaas net naast het eindpodium.

Na een weekend vol spanning en top races kon de balans worden opgemaakt en gingen we met een zeer tevreden gevoel op weg terug naar Nederland.

Tags: pikc, szczecin, polen, individueel

Ruben op uitnodiging naar Polen

Op zondag 16 augustus werd er door de Poolse rijder Remigiusz Drzazga een 6 uurs race georganiseerd op het outdoor circuit van Tor Gokartowy in Szczecin, vlakbij Silver Hotel & Gokart Center waar ik eerder dit jaar nog Pools Indoor Kart Kampioen werd. Ik was uitgenodigd door een aantal Poolse rijders en wilde graag die kant op komen voor dit leuke avontuur. Samen met mijn opa vertrok ik op vrijdagmorgen richting Duitsland, waar ik hem achterliet bij kennissen tussen Berlijn en de Poolse grens, in Friedrichswalde, hier heeft opa in de 2e wereldoorlog gewerkt en heeft daar nog steeds goede contacten. Ik reed vervolgens verder richting Polen waar ik in tegenstelling tot eerder dit jaar tijdens het PIKC ook iets van het land zelf kon zien vooraleer ik mijn kartpak aantrok.

Op zaterdag zag ik voor het eerst de baan, een circuit van ongeveer een kleine minuut met uitdagende bochten en leuke Cairoli karts. ’s Avonds gingen we met een hele groep karters uit eten, daaronder ook wereldkampioen Mathias Grooten die ook meedeed en Siebert Verfaillie van het Belgische Kart Events, die voor besprekingen omtrent het KWC 2016 in Polen was en ook nog meedeed aan de race.

Op zondagmorgen deed ik in alle vroegte 2 trainingsheats (tussen 6 en 7 uur ’s ochtends) en daarna was het tijd voor de hotlap kwalificatie. Ik reed de race met een gelegenheidsteam, samen met de Polen Michal Ryndzionek en Jacek Krahl vormde ik Team South. Er werd gewerkt met een gemiddeld teamgewicht van 80 kg en er moesten 14 stints gereden worden (1 rijder kon geen 2 stints achter elkaar doen), hiervan gingen Michal en ik er 5 doen en Jacek 4. De kwalificatie moest op minimaal 80 kg gereden worden en ik pakte de 3e tijd, net voor Mathias die bij één van de favorieten reed (met Pawel Krezelok en Bartosz Malutko). De pole position was voor het andere topteam met Piotr Wolynka, Remigiusz Drzazga en Mikolaj Marczyk.

De stints waren dus vrij kort en alle 13 teams reden in 14 dezelfde karts, een heel leuk systeem en dit zorgde voor enorm veel spanning op de baan van start tot finish.

Ik had geen hoge verwachtingen aangezien ik mijn teamgenoten totaal niet kende, maar al snel bleek dat we weldegelijk konden strijden voor een podiumpositie. Onder een blakende zon zat de top 7 urenlang heel dicht bij elkaar, er waren ook een aantal sterke Duitse teams die ons het vuur aan de schenen legden. Uiteindelijk bleken de 2 eerder genoemde teams toch net iets te sterk, zij pakten op ons een rondje voorsprong en finishten op slechts 4 seconden van elkaar. Het team van organisator Remigiusz won de race, hoewel in de laatste stint de inhaalactie van Wolynka op Krezelok niet netjes was. Wij konden een aantal achtervolgende teams van ons af houden en een hele mooie 3e plek opstrijken, hier waren we dik tevreden mee! Het was leuk om weer eens op een heel andere kartbaan met andere karts en tegenstanders te racen, misschien nog niet het niveau van het PIKC, maar wel een fantastisch weekend met alle gezelligheid en gastvrijheid van de Polen erbij!

Tags: szczecin, polen, team