Ruben stormt in stijl naar 3e PIKC titel in Polen

Als gevolg van de enorme belangstelling voor het kampioenschap en de vele deelnemers werd er door de junioren op zaterdagmorgen al heel vroeg gestart, rond de klok van 6 uur ’s ochtends werden de motoren voor het eerst gestart! Ik zat direct daarna in de eerste groep bij de senioren en was meteen goed wakker. Door een goede kwalificatie en pole position wist ik met een matige kart toch een overwinning uit het vuur te slepen, ondanks de druk van de viervoudig kampioen uit Duitsland Sebastian Papke, die na een mindere kwalificatie kwam opzetten en maar net achter mij finishte! Een goede start dus waarbij ik alleen het puntje voor de snelste ronde miste. De sfeer op en rond de kartbaan en de entourage van de kartbaan met restaurant en hotel was zoals ieder jaar geweldig, nergens anders is het zo voor mekaar als hier en ik kom er dan ook erg graag. Podiums voor iedere race direct na de finish, een strak tijdschema, snelle updates van de ranking, het is een combinatie van meerdere factoren die het PIKC zo geliefd maakt onder de deelnemers.

Mijn dag werd vervolgd met opnieuw een overwinning voordat de regen weer losbarstte boven het circuit. Na enige vertraging (die in het avondprogramma weer werd ingelopen) met het omleggen van de baan werd het kampioenschap vervolgd op alleen het indoor circuit. Jammer, want ondanks dat het buiten stuk kort is en weinig inhaalmogelijkheden biedt, geeft het wel die extra glans en uitdaging aan de baan. In mijn 3e race had ik een hele matige kart waarmee ik niet verder dan P3 kwam op de grid en in de race moest ik een plekje afstaan aan het Poolse talent Adam Szydlowski na de verplichte pitstop. Ik probeerde met een gewaagde poging de plek nog terug te pakken maar kreeg uiteindelijk terecht oranje en vervolgens was Adam al snel gevlogen. Ik finishte op plek 4 wat gelukkig mijn schrapresultaat was. De dag sloot ik af met een hoogtepunt door mijn 3e overwinning te pakken en daarmee gedeeld met Adam de leiding in het klassement te pakken (hij had ook 3 overwinningen), maar net voor Rico, voormalig kampioen (2013) Mathias Grooten uit België die weer terug van weggeweest is en de jonge Nederlander Eliano de Vos die alle drie twee overwinningen hadden.

Het kampioenschap werd op zondagochtend vervolgd, helaas nog steeds alleen op de indoor baan vanwege de verwachte regen de rest van de zondag. Met wederom een overwinning stond ik er uitstekend voor na de voorrondes en ging ik met vertrouwen de halve finales in waar de battle kwalificaties het kampioenschap nog eerlijker maakten. In mijn halve finale (de eerste) moest ik alleen mijn meerdere erkennen in de thuisrijder Maksymilian Bergiel die mij toch wel verrassend nipt wist te verslaan. Ondanks dat ik daardoor de mindere kart had, had ik mijn zinnen alsnog gezet op de overwinning. Ik kon in het begin van de race goed bijblijven al was aanvallen lastig vanwege een gebrek aan topsnelheid. Tegen het einde van de race wist Maksymilian nog een extra versnelling te vinden en een klein gaatje te slaan. Achteraf gezien had ik iets eerder een poging moeten wagen, ik liet met een 2e plek wat punten liggen al was het zeker geen ramp gezien mijn voorsprong na de 5 heats. Op plek 3 achter mij eindigde de snelle Pool Wojciech Grzyb. De andere drie halve finales werden gewonnen door respectievelijk Rico, Adam en Eliano, hiermee kwamen we met z’n vieren binnen 2 punten van elkaar te staan voorafgaand aan de grote finale, een zinderende ontknoping naderde!

Maar voor die finale was er eerst nog de finale van de mini’s, waarbij Przemek Kulis de titel voor zich opeiste. Een groot talent die dit weekend als enige rijder in alle drie de klassen mee reed en daardoor 18 races reed in 1 weekend, ongelooflijk knap! Op de tweede en derde plaats finishten twee andere Poolse talenten Karol Niemczyk en Aleks Demkiv, terwijl de Nederlandstalige jeugdrijder met Poolse roots, Adam Szurpit van Talent Factory na een heel knap weekend net naast het podium greep. Bij de junioren was het ook spannend tot de laatste ronden maar greep de gedoodverfde favoriet Adam Szydlowski na een dramatische finale naast de titel, hij werd 2e achter Maksymilian Bergiel en voor Jakub Piechulski die binnen 3 punten van de winnaar eindigde. Toen was het tijd voor de o zo belangrijke battle kwalificatie waarin de startposities bepaald werden voor de finale, maar belangrijker nog, ook punten en de keuze van de karts te vergeven waren. In de eerste ronde wist ik de Belg Thomas Haglestein te verslaan die dit weekend bijzonder sterk reed. Daarna moest ik het tweemaal opnemen tegen een Poolse rijder, eerst wist ik de altijd snelle Michal Grzyb te verslaan en daarna kon ik revanche nemen op Maksymilian Bergiel die ik dit keer wel ruim wist te verslaan. De laatste battle was de meest spannende, ik stond niet geheel verrassend tegenover Rico die Romano Franssen had verslagen in zijn 3e battle en het draaide om honderdsten van seconden. In tegenstelling tot vorig jaar trok ik dit keer aan het langste eind en door het extra bonuspunt dat ik daarmee pakte gingen we met gelijke punten de finale in!

Met Rico achter me wist ik dat ik me geen enkel foutje kon permitteren, ik koos dit keer gelukkig de juiste kart en dat was nu uiteraard in mijn voordeel. In de eerste ronde is Rico altijd levensgevaarlijk, maar ik maakte geen fouten en kon een heel klein gaatje slaan waardoor ik niet hoefde te gaan verdedigen, dit wilde ik natuurlijk graag vermijden met zoveel snelle rijders achter ons. Na enkele ronden werd de race echter met een rode vlag stilgelegd door een kapotte kart van Mateusz Bartsch. Een opmerkelijke beslissing die eigenlijk niet nodig was daar er geen gevaarlijke situatie was. Na enige discussie werd er besloten de race volledig te herstarten en zo moest ik weer bij de les zijn. Mijn eerste ronden waren nog iets beter en ik sloeg meteen een gaatje dat ik langzaam maar zeker, tiende voor tiende kon uitbouwen. Enkele toppers zoals Mathias Grooten en de gebroeders Grzyb reden in de tweede helft van de race gelijke of zelfs iets snellere tijden, maar het gat was geslagen en ik controleerde de race. Een heerlijk gevoel, de titel lag binnen handbereik en dat voor zo’n publiek en in zo’n deelnemersveld.

Na 2015 en 2019 lukte het voor de derde keer om deze fantastische titel te winnen, en met het winnen van de finale nog extra speciaal! De ontlading en blijdschap was dan ook groot. Rico werd in de laatste ronden nog flink onder druk gezet door Michal en Wojciech Grzyb, maar hield stand op plek 2 wat ruim voldoende was voor de 2e plek op het eindpodium, opnieuw een mega sterk weekend van Rico. Voor de 15e keer deelde ik samen met Rico het podium in 1 van de grote individuele internationale kampioenschappen (zoals KWC, PIKC, BNC en IEKC) waarbij we zelfs 10 keer de 1-2 pakten, het blijft altijd onwijs speciaal om tegen hem te strijden en ik heb veel bewondering voor zijn hoge niveau. Adam Szydlowski zakte ver terug en daar profiteerde Eliano van door met een strakke race naar plek 6 te rijden. Eliano zette daarmee de kroon op een ongelooflijk strak kampioenschap waarin hij in de eerste 6 races tot en met de halve finale alleen maar 1e en 2e plekken scoorde, de 6e plek was meer dan voldoende voor de 3e plaats op het eindschavot! Michal en Wojciech Grzyb bewezen nogmaals hun talent door als 4e en 5e te eindigen in dit hele sterke veld. Als primeur was er ook nog een teamkampioenschap dit jaar, waar ik samen met Rico en Sebastian Papke aan mee deed voor Talent Factory. Ondanks dat Sebastian de finale op een haar na miste, scoorden Rico en ik in de finale toch genoeg punten om de titel alsnog te pakken, een mooie kers op de taart. Dank aan de organisatie, alle rijders en andere betrokkenen om er weer zo’n fantastisch weekend van te maken in deze tiende editie van het PIKC.

Tags: szczecin, pikc, polen

Ruben na bijzondere aanloop voor 6e keer op PIKC podium

Dit maakte dat mijn voorbereiding alles behalve ideaal was, ik moest namelijk van vrijdag op zaterdagnacht het hele stuk weer terug rijden. Samen met mijn pa konden we lekker doorrijden op de Duitse autobahn en was ik mooi op tijd op zaterdag weer aanwezig. Met nog een uurtje slapen in de auto moest ik het doen. Het zou geen gemakkelijke opgave worden. In mijn eerste wedstrijd kwalificeerde ik me als 5e, we reden op de outdoor baan in normale richting die ik dus niet had kunnen trainen deze week, en dat kostte me een paar plaatsen. Toch kon ik een hele goede race rijden, door een paar mooie inhaalacties en een goede strategie (lang wachten met de pitstop), kon ik zelfs nog een 2e plek inclusief puntje voor de snelste raceronde uit het vuur slepen. Achter landgenoot Romano Franssen en voor de Hongaar Andras Gaal werd ik mooi 2e.

In mijn 2e race had ik een lekkere kart en ondanks mijn vermoeidheid maakte ik geen fouten in de kwalificatie en race, ik pakte de pole position en wist voor mijn BlueStar teamgenoot Logan Sougne (België) en Veersedam teammaat Guillermo van Pamelen de overwinning te pakken. Ik had vandaag 3 races (sommige rijders hadden er al 4) en dat was lekker. Mijn 3e race was een loodzware groep met onder meer drievoudig kampioen Sebastian Papke uit Duitsland, maar ook nu reed ik een super kwalificatie en kon ik er met de overwinning vandoor gaan. Papke eindigde op plek 2 net voor de sterke Pool Wojciech Grzyb. Na een kort bezoekje aan het zwembad en sauna en een lekkere steak als avondmaal, lag ik vroeg op bed om een beetje bij te kunnen slapen voor de belangrijke dag van morgen. Ik kon een goede nacht pakken maar merkte met opstaan meteen dat ik nog wel wat power miste, de nacht die ik een etmaal eerder had overgeslagen was nog niet helemaal ingehaald.

Maar ik had er zin in en ging er vandaag het beste van maken. Mijn eerste groep was opnieuw een loodzware en hierin had ik ook nog eens geen geluk met de kartloting. Ik wist dat dit een hele lastige opgave ging worden om hier opnieuw een podium te scoren. Mijn kwalificatie was redelijk maar niet goed genoeg om vooraan te kunnen starten. Ik kon wel aanklampen bij de top 3 en in een ultieme poging deed ik in de laatste bocht een poging om de talentvolle jonge Pool Adam Szydlowski nog in te halen. Hiervoor werd ik uiteindelijk, terecht, een plekje teruggezet, want de actie was te laat. Voor mij dus een 4e plek, terwijl de Pool Michael Grzyb de race won, voor Papke. Deze race zou mijn schrapresultaat worden. Ook in race 5 had ik geen geweldige kart, maar dit keer was de groep aanzienlijk minder sterk en rook ik wel mijn kans om er alsnog een podium uit te slepen. Ik moest uiteindelijk genoegen nemen met een 2e plaats achter mijn BlueStar teammaat Yoan Medart die ook een heel sterk kampioenschap reed. Derde werd Vica Schledz uit Limburg, nog zo'n jong talent die zich meteen liet gelden in zijn eerste PIKC deelname. Niet alleen bij de senioren deed hij het goed, hij was ook nog junior en zette daar het kampioenschap naar zijn hand, een fantastische titel voor hem!

Ik stond nog mooi in de top 5 van het klassement, net achter de leider en voormalig wereldkampioen Rico Haarbosch. In de halve finales werd er gekwalificeerd volgens het battle systeem, een eerlijke strijd waarin je met je directe rivaal van kart moet wisselen en in beide karts een snelle ronde moet neerzetten. Net als op het WK 2 jaar geleden voelde ik me ijzersterk en dat bleek ook toen ik al mijn rivalen wist te verslaan en daarmee zowel extra punten als de pole position pakte. Een mooie uitgangspositie voor de race. In de wedstrijd bleek ik echter de verkeerde kart te hebben gekozen, in de kwalificatie zat het enorm dicht bij elkaar, maar Yoan die ik als laatste versloeg kon me makkelijk volgen en wist me met een undercut tijdens de pitstop in te halen. Dat was een domper, want ik kon alleen aanklampen tot de finish, een inhaalactie zat er niet meer in. Op de momenten dat ik in de buurt zat hield Yoan netjes de deur dicht en was ik gezien. Wel noteerde ik nog in zijn slipstream de snelste raceronde, maar na de winst in de battle voelde het zuur om niet met de overwinning naar huis te gaan. De Pool Wojciech Grzyb werd 3e.

Door mijn 2e plek zakte ik terug naar de 5e plek in het kampioenschap, Rico Haarbosch ging op kop, op de voet gevolgd door de Duitse regerend wereldkampioen Michael Schöttler, Yoan Medart en Michael Grzyb, alledrie met gelijk punten. Ik stond daar weer net achter. Met vijf man leken we te gaan strijden voor de podiumplaatsen. In de finale reden we weer de andere kant op en dat was nu de normale richting. Ook nu gingen mijn battles goed en ik won mijn eerste twee battles (van onder meer Yoan) met ruime voorsprong. In de 3e battle moest ik tegen Rico en nadat Rico ternauwernood de 1e ronde tegen Christian Douven had overleefd, versloeg hij mij nu met een redelijk klein verschil. Een kleine tegenvaller en een streep door mijn titelkansen. Wel lagen de kansen voor het podium nog open, want mijn andere grote rivalen lagen er al in de 2e ronde van de battle uit. Rico pakte ook pole position en domineerde de race, gevolgd door de sympathieke Oosterbuur Sebastian Papke. Ik kon in de voetsporen van Papke blijven maar aanvallen lukte niet, achter mij reed Romano die ook goed kon volgen en daarachter kwam Michael Grzyb opzetten. Yoan en Michael reden iets verder naar achteren en leken zich niet meer te kunnen bemoeien in de strijd om de topklasseringen. Ondertussen begon het buiten te spetteren en dat maakte de condities nog interessanter. Het zou gaan tussen Michael en mij voor plek 2 en 3. Romano dook achter mij naar binnen, maar ik besloot hem niet te counteren en te focussen op Grzyb. Dat pakte goed uit, want in de voorlaatste ronde maakte ik net na hem mijn pitstop en kwam net voor hem weer de baan op. Even was het billenknijpen maar ik kon hem erachter houden en mijn 3e plek in de wedstrijd was binnen. Daarmee pakte ik genoeg punten om het kampioenschap af te sluiten op een hele, hele mooie 2e plaats!

Rico werd verdiend, en voor het eerst, Pools kampioen, een knap weekend van hem! Ik was erg blij met mijn 2e plek, na 2 titels en 3 derde plekken was die een hele mooie trofee die nog ontbrak in mijn prijzenkast, en dat na zo'n bizarre voorbereiding! Michael Grzyb, de man die mij na 6 jaar onttroonde in Engeland eerder dit jaar, liet zijn klasse weer eens. Ook de nummers 4 en 5 mochten naar het podium, met Sebastian Papke en Michael Schöttler nog 2 kanonnen die een super sterke top 5 completeerden. Bij de dames was het Mellanie Motz die onbedreigd de titel voor zich opeiste, net als Vica een hele mooie titel en felicitaties aan beiden! Door het vermoeiende weekend besloten mijn pa en ik nog een nachtje langer te blijven en op maandag terug te rijden, moe maar voldaan, met een hele speciale week achter de rug!

Foto’s: Photo Edith

Tags: szczecin, pikc, polen

Ruben magistraal naar nieuw succes in Silver Hotel & Gokart Center

Op zaterdagmorgen was ik dan ook helemaal klaar voor de start en ik moest op zaterdag 4 races rijden waarvan 3 in hele zware groepen. De eerste groep was een loodzware waarbij meteen de hele top 3 van het afgelopen WK (Jakub Klek (2e), Rico Haarbosch (3e) en ik) en ook onder meer Opnithi Puyato zaten. ’s Ochtends regende het en het buitenstuk werd gewoon opengelaten. Ik maakte een klein foutje op de eerste bocht binnen waar het nog nat was, en daardoor stond ik als 4e op de grid. In de race zat ik achter de Pool Dawid Chart die een hele goede kart had, na wat zoeken kon ik hem ongeveer halverwege de race eindelijk inhalen. Ik liep nog hard in op Jakub en Opnithi op 1 en 2, maar ik kwam tijd te kort en nam geen risico met de pit, ik finishte race 1 op plek 3 net voor Rico. De 2e race was mijn makkelijkste groep maar de Duitser Carsten Waibel had de beste kart van het veld en pakte pole position. Ik moest alle moeite doen om hem te kunnen pakken en dat lukte uiteindelijk met een late pitstop, een heel mooi resultaat waarbij ik ook nog de snelste ronde pakte en landgenoot Eliano de Vos beslag legde op een mooie 3e plek. Daarna was het lang wachten voor mij op race 3, een uur of 6 later mocht ik opnieuw mijn helm opzetten. Ik voelde dat alles vandaag heel makkelijk ging en voor de 2e keer reden we in de normale richting. Dit keer pakte ik pole position voor onder meer de snelle Pool Michal Grzyb te verslaan. In de race kon ik heel langzaam wegrijden van Michal terwijl hij onder druk werd gezet door Rico, die er uiteindelijk ook langs kwam. Ik had ondertussen een klein gaatje en kon dit mooi handhaven zonder risico te nemen met mijn pitstop. Met tevens de snelste ronde pakte ik het volle puntenaantal.

In de allerlaatste race van de dag rond 10 uur ’s avonds mocht ik nogmaals aantreden en opnieuw een hele zware groep. Deze keer had ik de meeste tegenstand van de Duitser Lars-Ole Jens terwijl Rico het opnieuw moeilijk had en niet in de buurt van het podium kwam. Ik wist de hele race Jens achter me te houden al bleef hij heel dichtbij. Mellanie Motz kon beslag leggen op de 3e podiumplek. In mijn laatste heatrace op zondagochtend kon ik vrijuit racen gezien ik al 4 goede resultaten had staan, maar ik wilde de kans niet onbenut laten om voor nog een overwinning te gaan waar mogelijk. En dit bleek zeker mogelijk. Voor de 3e race op rij kon ik zowel pole position, snelste ronde en overwinning pakken voor de Belg Christophe Verhoeven en de Hongaar Andras Gaal. Een hele dikke score waarmee ik in het klassement aan de leiding kwam te staan met een voorsprong van 6 punten op mijn naaste concurrenten, de Portugees FIlipe Vieira, de Pool Michal Grzyb en de Duitser Sebastian Papke. Ook KLek, Romano Franssen (NL), Verhoeven, Jens en Dennis Holler (De) stonden er nog goed voor.

De halve finales kenden een battle kwalificatie waarbij je telkens de kart kon meenemen als je de battle had gewonnen. Ik zat als leider in het klassement in groep A en mocht gelijk als eerste rijden tegen de Pool Mateusz Matys. Ik kon hem verslaan en kwam daarna uit tegen de Belg Dylan de Wolf, ook die battle won ik waarna ik het moest opnemen tegen Rico. Dit was heel erg close, in beide karts maakte het weinig uit en uiteindelijk won Rico met 3 honderdste voorsprong. Dat was even balen, maar ik had een redelijke kart en kon de race als 3e starten achter Lars-Ole Jens. Met de top drie reden we gelijk hard weg van onder meer Opnithi en Christian Douven (NL) achter ons, en als aan een treintje gingen we bepalen wie er met welke podiumplek vandoor ging. Lars-Ole Jens dook als eerste naar binnen en hierdoor kon ik het gat dichtrijden naar Rico en de snelste raceronde pakken. Ondertussen had ik genoeg tijd goedgemaakt om de Duitser met de pitstop net in te halen, en ik maakte mijn pitstop voor Rico. Hij kwam 2 ronden later binnen en kwam weer net voor mij de baan op, een 2e plek was het resultaat en daar was ik tevreden mee! De andere halve finales werden gewonnen door Filipe Vieira en Romano Franssen, terwijl regerend en 4-voudig kampioen Sebastian Papke lelijk in de fout ging met zijn pitstop door te vroeg weg te rijden. Met een laatste plek hield hij nog net genoeg punten over om zich als 16e en laatste te kwalificeren voor de grote finale.

Hierdoor moest ik in de battle voor de finale als leider in de stand meteen tegen Papke. Hier was ik niet blij mee, maar als je de titel wilt winnen moet je van iedereen winnen, dus ik ging er met goede moed in. Ik versloeg Papke en moest daarna gelijk weer tegen Rico. Ik was erop gebrand om dit keer wel te winnen, maar ik maakte in mijn 2e ronde een paar kleine foutjes en werd er met 2 honderdste verschil uitgegooid. Heel zuur, want de 2 battles daarna won Rico met groot verschil en nu zat ik met een iets mindere kart opgescheept. Rico was gelukkig geen gevaar meer voor het klassement, dat waren vooral Gryzb en Vieira, die vanaf plek 2 en 6 startten, terwijl ik als 5e ging vertrekken. De race was heel spannend, in de beginfase haalde ik Opnithi in die voor mij reed, dit was een late actie waarvoor ik een waarschuwing kreeg, maar ik kon hierdoor wel afstand nemen van Filipe achter mij. Rico verspeelde aan kop de leiding aan Michal via een undercut met zijn pitstop, hierdoor moest ik minimaal 5e worden en dus mocht er niet veel meer fout gaan. Gedurende de race kwam Christian nog opzetten toen Filipe voor hem naar binnen was gedoken, Romano reed voor mij op plek 3 en had een klein gaatje, de top 3 was net buiten bereik in de finale. Dat was gelukkig niet nodig en met een mooie pitstop kon ik de 4e plek vasthouden. Een grandioos resultaat, mijn 2e PIKC titel was een feit en wat een mooi. Graag had ik ook de battle in de finale gewonnen, maar met mijn resultaten in alle voorrondes had ik al veel punten verzameld ondanks de lastige groepen, ik hield 1 punt over op Michal Grzyb en mag mij weer een jaar lang Pools kampioen noemen.

Na de race werd ik geïnterviewd door James Auld, de Brit die speciaal voor het PIKC was ingevlogen om alle races gedurende het weekend van commentaar te voorzien voor bij de live stream. Een prachtige dag waarbij ik de titel graag wilde opdragen aan mijn op vrijdag overleden oma, wat de overwinning een nog grotere emotionele lading gaf. De voldoening was groot en als prijs kreeg ik naast de vele mooie medailles en de grote kampioenschapsbeker onder meer ook voor 4 tickets voor de formule 1 race in Oostenrijk, en een free entry voor zowel het PIKC 2020 als het KWC 2020! Ook in de andere 2 klassen werd het hele weekend fanatiek gestreden. Bij de mini’s stak Wouter Poleij er bovenuit en greep voor het 2e jaar op rij de titel, een hele knappe prestatie van deze jonge Nederlander die dit weekend maar liefst in 3 klassen mee streed! Bij de junioren was er een enorm spannende strijd gaande tussen onder meer de Nederlandse troeven Mike Dijkgraaf, Guillermo van Pamelen, Eliano de Vos en de Polen Maks Bergiel en Dawid Zagol. Uiteindelijk was het Eliano die de titel pakte na een waanzinnig mooie en spannende finale, met gelijke punten eindigde Zagol als 2e, voor de Hongaar David Papp op plek 3. Bij de dames was Mellanie Motz dit weekend de beste! Graag wil ik de organisatie bedanken voor dit prachtige evenement, tot volgend jaar!

Tags: szczecin, pikc, polen, individueel

Ruben komt te laat op stoom in Polen

Op donderdag 26 april reed ik samen met Nick van Overveld eind van de dag weg vanuit Nederland naar Polen, onderweg naar het Polish Indoor Kart Championship. Ik ging voor de 5e achtereenvolgende keer proberen een podiumplaats te veroveren op deze enorm sterk bezette KWC qualifier en Nick ging als marshall mee om de organisatie te helpen. Na een lange rit kwamen we ’s nachts aan in Polen en op vrijdag kon er getraind worden. De meeste van mijn concurrenten hadden op donderdag al flink getraind en dus begon ik met een achterstand aan de laatste trainingsdag. Ik had 2 heats in iedere richting en er waren niet alleen nieuwe (snellere) karts, maar ook was de baan helemaal vernieuwd inclusief een stukje buitenbaan. Een prachtige baan maar het was niet makkelijk om gelijk de snelheid te vinden die nodig was om mee te kunnen met de andere toppers. Ik was echt nog aan het zoeken en buiten lag er steeds water op de baan dat uit de plastic bakken kwam, dit maakte het ook niet makkelijker. Na mijn 2 heats had ik een redelijk goed gevoel maar wist ik ook dat ik eigenlijk nog niet 100% uit de karts haalde.

Op zaterdag verzamelden 160 rijders voor de briefing om 7 uur ’s ochtends, dit keer iedereen in 1 klasse met aparte prijzen voor masters, junioren, mini’s en dames. Er waren steeds 8 groepen van 20 rijders en iedereen ging 4 kwalificatieraces rijden. Voor de top 64 was er vervolgens op zondagmiddag een halve finale gepland en de finale voor de top 16 stond op de rol voor zondagavond. Ik had 4 zware groepen geloot en dus hoopte ik dat de kartloting een beetje mee zou zitten. De eerste race was tegengesteld en hier had ik een lekker kartje. Met een veilige kwalificatieronde maakte ik geen fouten en pakte ik direct pole position. In de race ging het alleen nog maar beter en al snel kon ik een klein gaatje slaan naar de Duitser Lars Ole Jens en landgenoot Romano Franssen achter me. Met de snelste raceronde in de laatste ronde verzekerde ik me van het maximale puntenaantal en dus een heel mooi begin. Het pitstop systeem was ook iets aangepast want je hoefde nu niet meer op een knop te drukken maar enkel te zorgen dat je 20 seconden in de pits stond, dit werd gemeten door de tijdwaarneming via de transponder en je kon de tijd zien meelopen op een groot scherm. Om precies op (of net boven de) 20 seconden te zitten moest je bij 16-17 seconden vertrekken en dat kon dus wel riskant zijn.

Het was lekker weer en gedurende de dag werd het steeds warmer op en rond de baan. Dit zorgde ervoor dat de grip steeds meer toenam en hierdoor gingen de karts bepaald niet lekkerder rijden. Dit zorgde er ook voor dat ik niet met mijn favoriete agressieve rijstijl kon rijden. In race 2 gingen we de normale richting uit en dit was een hele lastige race voor mij. Ik kwalificeerde als 6e met de sterke Pool Grzyb op pole en daar achter mijn Belgische BlueStar teamgenoten Yoan Medart en Mathias Grooten die dit weekend ook alle drie enorm sterk waren. In de race had ik het gevoel dat ik met de toegenomen grip ik nog niet alles uit de kart haalde, met veel moeite wist ik de 5e plek nog te pakken, ook doordat dit echt wel een mindere kart was. Mijn 3e race was ook geen gemakkelijke, ik kwalificeerde opnieuw rond plek 5/6 en moest alle zeilen bijzetten om de koplopers te kunnen volgen. Dit lukte net niet en daardoor bleef ik steken op plek 5. In de laatste ronde probeerde ik anders te rijden en plots reed ik de snelste raceronde, nu wist ik zeker dat ik in deze race niet alles uit de kart had gehaald, 5e worden met snelste rondetijd is absoluut geen goed resultaat. Door een straf van een van de rijders voor me schoof ik nog door naar plek 4 wat resulteerde in een 11e plaats na dag 1. Op zich niet heel dramatisch, en ik had wel het idee dat ik in de laatste race wat gevonden had, maar het gat naar de top 3 (met Yoan, Mathias en regerend kampioen Sebastian Papke uit Duitsland) was wel al erg groot.

Op zondag ging ik vol goede moed de 4e race in. Dit keer moest ik het opnieuw opnemen tegen Mathias en nog een andere groep goede rijders. Ik had nu een gemiddelde kart en kon op plek 2 kwalificeren achter Mathias. Mathias zijn kart was iets beter dan die van mij, maar ik kon hem in de race toch volgen en ik merkte dat mijn racepace weer helemaal terug was waar hij moet zijn! Ik reed de snelste raceronde en finishte kort achter Mathias op plek 2. Ondanks dat ik niet gewonnen had kon ik zeker leven met dit resultaat en ik steeg naar plek 9 in de rangschikking. De top 64 ging door en ik zat samen met onder meer de nummers 1 en 5 uit de stand in de halve finale A. Hierin werd het knock-out kwalificatie systeem toegepast zoals dat ook op het WK gebruikelijk is, de organisatie gebruikte dit kampioenschap echt als een blauwdruk voor het KWC dat hier in juli zal plaatsvinden. Dit ging heel erg goed en ik schakelde onder meer de snelle Duitser Dennis Höller uit. In de finale van de battle moest ik tegen Yoan en die verloor ik. Ik startte zo opnieuw vanaf 2 en de race was heel erg spannend. Vanaf ronde 1 tot en met de laatste ronden kon ik aandringen, maar Yoan hield de deur op bepalende momenten slim dicht waardoor ik niet kon inhalen. Zeker aan het einde van het rechte stuk kwam mijn kart topsnelheid tekort om mezelf goed te positioneren. In de bochten lag mijn kart wel beter en zo kon ik nog wel de snelste raceronde rijden, voor de 4e keer in 5 races dit weekend en dat gaf vertrouwen!

Na de halve finale duurde het lang voordat ook de andere 3 halve finales waren afgewerkt. Ik maakte nog even van de gelegenheid gebruik om lekker te gaan zwemmen in het zwembad van het hotel samen met een hoop andere (Nederlandse) rijders. De hele accommodatie en de leuke groep rijders maakt dit weekend altijd heel speciaal. Voor de finale stond ik 7e en realistisch gezien had ik nauwelijks kan meer op het podium, dus moest ik voor de 5e plek gaan die nog wel binnen bereik lag. De titelstrijd zou gaan tussen Yoan, Mathias, Sebastian en Rico Haarbosch. Rico had de minste punten en nadat Sebastian en Yoan 1e en 2e waren geworden in de kwalificatie leek de titelstrijd tussen hun te gaan, en zouden Mathias en Rico om de 3e plek gaan strijden. Ik had eerst nog mijn Belgische Deloitte collega Peter Neefs uitgeschakeld en verloor toen van Mathias, waardoor ik als 7e moest starten. In de race had ik een mooie gevecht met Romano waarbij we elkaar een aantal keer fair & square inhaalden, uiteindelijk wist Romano met een iets betere pitstop voor mij te eindigden en zich daarmee te verzekeren van plek 6 in de race en de eindstand, voor mij zat er dit jaar helaas niet meer in dan plek 7, maar met het oog op het WK zie ik het zeker positief in.

Dan de strijd om de podiumplaatsen. Sebastian reed vanaf het begin van de wedstrijd lichtjes weg van de rest en had ook de snelste raceronde in de handen, dit was voor hem genoeg voor de titel, maar achter hem lagen de tijden dicht bij elkaar en zodra iemand de snelste raceronde zou afpakken dan was Yoan, die met een voorsprong de finale in was gegaan, weer kampioen en dus bleef het spannend tot het laatste nippertje. Doordat er meerdere mensen in de race waren voor het podium was het lastig om de punten al tijdens de race uit te rekenen, niet iedereen was hiervan op de hoogte. Rico werkte zich op naar voren en probeerde nog een 3e plek uit het vuur te slepen, al waren zijn kansen klein gezien de achterstand van 4 punten op Mathias. In de laatste ronde bereikte de finale zijn climax toen Rico uit de pits kwam en buiten probeerde mee te rijden met Yoan. Hij kwam hierdoor voor Yoan, de Pool Grzyb glipte mee en Yoan kon zijn titelkansen wel vergeten. Rico kreeg meteen oranje al waren de meningen hierover verdeeld. Hij gaf hier geen gehoor aan tijdens de laatste ronde en werd hiervoor na de race alsnog 2 plekken teruggezet (achter Yoan). Teleurstelling en vreugde liepen door elkaar heen maar het was uiteindelijk Sebastian Papke die voor de 4e keer in 5 jaar tijd werd gekroond tot Pools kampioen, een geweldig knappe prestatie ook al was hij dit jaar zeker niet zo dominant als de afgelopen jaren en had hij ook het nodige geluk. Yoan en Mathias eindigden op plek 2 en 3 met mixed feelings. Rico en Michael Grzyb eindigden net naast het podium. Vooral de prestatie van Grzyb was indrukwekkend, hij is de eerste Pool die er in de laatste jaren in is geslaagd om zich te bemoeien met de strijd om de podiumplaatsen en werd dan ook verdiend kampioen bij de Poolse rijders, waarbij de top 3 ook rechtstreeks geplaatst is voor het WK. De kampioenen bij de dames, junioren en mini’s waren respectievelijk Mellanie Motz (NL), Thom van Dijk (NL) en Wouter Poleij (NL). Wouter maakte eveneens grote indruk door als 12-jarige zich zomaar te plaatsen voor de halve finales tussen een hele hoop Europese toprijders, een prestatie van formaat!! Al met al weer een bewogen weekend en ik kijk al uit naar het WK dat hier eind juli zal plaatsvinden.

Tags: szczecin, polen, individueel, pikc

Ruben voor 4e jaar op rij op eindpodium PIKC

Een grote groep Nederlanders en Belgen was traditiegetrouw present in Polen en op vrijdagavond zat de sfeer er al goed in, tussen de trainingen en de briefing door werd er al gretig gebruik gemaakt van de sauna en het zwembad bij de kartbaan! Op zaterdagochtend gingen we van start en gelijk een kraker, want de complete top 4 van vorig jaar zat in de eerste groep en dus kon ik het meteen opnemen tegen de man die al jaren als topfavoriet wordt gezien in Polen, de Duitser Sebastian Papke! Mijn kwalificatie was niet super en dat zorgde voor een 7e startplek, de verschillen zijn zo klein en dus wist ik dat het een lastige race zou worden aangezien het maar 20 korte rondjes zijn. Maar de race ging heel goed, ik kon veel mensen inhalen en een aantal dook voor mijn neus de pits in, waardoor ik zelfs jacht kon maken op de runner up van vorig jaar, de Duitser Christian Wolf die nu op kop reed. Met een hele goede pitstop in de voorlaatste ronde kwam ik tot op 1 kartlengte en in de allerlaatste ronde kwam ik erbij en in de laatste bocht vond ik het gaatje en won ik de race. Wat een mooie start van het kampioenschap en ik was blij met de snelheid! Daarna was het lang wachten maar dat is tijdens het PIKC nooit een straf want er is genoeg te doen en altijd zijn er wel bekenden aan het racen die je kan aanmoedigen. De Nederlanders boekten wisselende resultaten maar het was mooi om de strijdlust en het fanatisme te zien, en niet alleen bij een wereldtopper als Rico maar net zo goed bij de kleinste mannen, de dames en de junioren!

Er werden foutjes gemaakt met inhaalacties en veel fouten in de pits, maar er waren ook fantastische inhaalacties en tactische hoogstandjes! Mijn 2e race was een lastige want ik had een kart die wat trekkracht te kort kwam. Ik kwalificeerde me wel op plek 3 en kon vervolgens de aanval inzetten op de snelle Duitsers Dennis Höller en Maxi Siese die ik allebei kon inhalen. Thom zat wel op mijn bumper en in de voorlaatste ronde met het uitkomen van de pit probeerde Höller mij in te halen, dit mislukte maar koste wel zoveel tijd dat Thom er net voor kwam. Een kleine teleurstelling aangezien ik hier een mogelijke overwinning liet liggen, maar met deze kart wel een uitstekend resultaat. Thom maakte indruk met 2 overwinningen bij de senioren op dag 1, net als Rico die ook bij de junioren overwinningen verzamelde en Mellanie die 2 keer 2e werd op dag 1. Mika en Selina scoorden beiden een 2e plek op dag 1, terwijl de oude meester (met alle respect) Corné zijn eerste podiumplek binnenhaalde ten koste van Rico. Bram, Lorenzo, Danny en Detlef misten net het podium maar maakten nog wel kans op een plaats in de halve finale. Mijn 3e race was ook heel spannend, na race 1 in normale richting en race 2 tegendraads gingen we weer de normale richting uit en dit keer greep ik wel de pole position. Het was deze race knokken met de rappe Belgen van Traxxis, collega Peter Neefs en de nummer 5 van vorig jaar Bjorn Vermeulen. Verder zat ook de Zwitser Silvan Tomasi er goed bij. Na een mooie race kon ik op tactiek wel de overwinning, binnen hengelen, een top score op dag 1 dus waarmee ik achter de Duitser Lars Ole-Jens (3 overwinningen) en voor mijn teammaat van de prachtige overwinning in de 24 uur van Brussel van vorige week, Mathias Grooten, op een 2e plek in de stand stond. De medailles van dag 1 werden uitgedeeld en in het zwembad of in het restaurant werd volop nagekaart over de eerste dag.

Bij de junioren was het naast Rico ook Thom die een overwinning kon pakken. De andere junioren vanuit Nederland waren Wouter, Eliano, Tess, Mike, Guillermo en Jarno (streed ook nog bij de senioren mee!) die allemaal heel dicht bij het podium kwamen en hun snelheid lieten zien, maar het niveau lag hoog en ze kregen het van de Poolse rijders niet cadeau.

Op dag 2 waren heats 4 en 5 van alle rijders gepland en terwijl sommige deelnemers nog hun roes uitsliepen in hun bed ging Corné er in de eerste heat met een mooie overwinning vandoor. Ik kon in mijn 4e heat beslag leggen op opnieuw een 2e plek. Ik kon de Pool Artur Pel nog wel verslaan maar Mathias Grooten was mij deze race net te snel af. In race 5 stelde ik weer orde op zaken, met mijn 3e overwinning uit 5 races inclusief snelste ronde en pole position stelde ik me nog steeds nadrukkelijk kandidaat voor de titel. Met een 2e plek als schrapresultaat liet ik zien dat ik ook in de mindere karts kon presteren en ik was klaar voor de halve finales. Podiumplekken waren er verder nog in ronde 4 en 5 voor Mellanie (P2), Selina (P2), Mika (P2), Deltef (P2), Corné (ook nog P2), Lorenzo (P3), Thom (P3) en Bram (P3). Ook zij konden een hele mooie medaille toevoegen aan hun collectie.

In mijn halve finale had ik dezelfde kart als in heat 5, we gingen nu wel weer de andere kant op, dat kon bij sommige karts best wat verschil maken, maar ik was blij met mijn kartloting. Het leek voor de titelstrijd nog te gaan tussen een vijftal rijders, Mathias en ik en de 3 Duitsers Papke, Ole-Jens en Siese. Ik kwalificeerde me als 3e en maakte jacht op de 2 rijders voor me, dat waren Rico op 2 en de beste Pool van dit weekend, Michal Grzyb op kop. Eerst kon ik Rico inhalen en daarna ook Grzyb, terwijl Rico toen al naar binnen dook. We reden beiden hele strakke tijden en grappig genoeg net als de vorige 2 jaar was het een strijd tussen Rico en mij om de winst in de halve finale. In tegenstelling tot de vorige 2 keer was ik het nu die er met de overwinning vandoor ging, door hele constante tijden en een uitstekende pitstop pakte ik hele belangrijke punten waarmee ik door mijn 4e overwinning van het weekend naar de leiding in het klassement ging! Rico haalde door zijn 2e plek ook de finale en dat kon ook gezegd worden van Mellanie die als 3e Nederlander in de top 10 mocht aantreden voor de finale, wat een sterk weekend reed zij! Door een 2e plek in haar halve finale kon ze zich alvast kampioen bij de dames noemen. Corné kon net als in 2014 de titel van beste Master (35+) op zijn conto schrijven!

Foto’s met dank aan: Susi Trauernicht

De juniorenfinale was heel spannend, de Polen Dawid Klarman en Jakub Ziobro bestookten Rico aan alle kanten, maar Rico hield zijn hoofd koel en de pole position en een 2e plek in de finalerace was voldoende om na 2015 zijn 2e titel bij de jeugd te winnen, super sterk en heel knap om weer de favorietenrol waar te maken!! Toen de kwalificatie voor de grote finale: alle rijders 1 hotlap in dezelfde kart. Het was zoals ieder jaar een kwestie van honderdsten en de lat werd hoog gelegd door mijn voorgangers, ik moest als laatste en kwalificeerde op een 3e plek, 1 honderdste achter Papke en 6 honderdste achter Siese die daarmee 2,5 punt extra pakte, terwijl Papke en ik nog 1,5 respectievelijk 0,5 punt kregen. De kartloting was al gedaan en deze speelde uiteraard, hoe klein de verschillen ook, weer mee. De 2 beste karts waren geloot in het achterveld en dus wachtte een bloedstollende strijd. Het draaide weer uit op een strijd van de 5 man die al het hele weekend er iets bovenuit staken. Het was Mathias die als eerste ging pitten, gevolgd door Ole-Jens (vanaf plekken 4 en 5). Ik reed in de top 3 nog op de bumper van Siese en Papke toen de regerend kampioen naar binnen dook. Toen ik in 2e ronden het gaatje naar Siese kon dichten had ik goede hoop om de finale te kunnen winnen. Mijn kart had echter extreem veel onderstuur in bochten naar links, en toen ik halverwege de race de leiding in de wedstrijd van Siese overnam, verloor ik wat terrein op Papke. Mathias zat nog een stukje achter Papke en omdat Siese ook ging pitten en een mooi richtpunt had in Ole-Jens (hij viel terug tot achter hem) zag ik geen voordeel in langer doorrijden. Ik kwam naast Mathias en Ole-Jens weer de baan op, maar zat aan de buitenkant en viel zo virtueel terug naar plek 4 in de race net voor Siese. Mijn inhaalactie op hem voor de wissel had me toch wat tijd gekost en de titel leek nu lastig. Ik kon de mannen voor me net niet bijhouden, in de 3 linkerbochten verloor ik veel terrein en met de 4e plek hoopte ik de 2e plek in het kampioenschap te hebben gepakt. Dit was echter niet het geval, want in mijn slipstream had Siese nog de snelste raceronde gepakt en pikte daarmee op een half puntje de 2e plek in het eindklassement van mij in en zo werd ik 3e. Eventjes balen, maar niet veel later kwam wel het besef dat een 4e jaar op rij podium hier gewoon heel erg goed is en met de resultaten van dit weekend kon ik daarom zeker leven. Wat mij betreft weer een heel geslaagd event en qua organisatie en tijdschema zat het wederom top in elkaar, complimenten aan organisatoren Bartek Malutko en Remik Drzazga en op naar PIKC 2018.

Tags: szczecin, polen, individueel, pikc

Ruben naar 3e podium op rij in PIKC

De 2e dag begon opnieuw vroeg omdat er vandaag nog 25 races in de planning stonden, 2 heats voor alle rijders en daarna de halve finales en finale. Tijdens mijn 1e race van de dag was ik erop gebrand om goed te scoren gezien de domper van race 3. Dit lukte alleraardigst, want met een volle score (pole, snelste ronde en overwinning) was ik de Pool Klek en de Duitser Maliszewski te snel af, ik reed in deze sessie ook de snelste rondetijd van het hele weekend bij de senioren en daar zou niemand meer aankomen, goed voor het zelfvertrouwen! In race 5 kwalificeerde ik me eens niet op pole position maar als 2e achter de Pool Kamil Gorlo. Ik kon hem vanaf ronde 1 onder druk zetten maar inhalen was lastig omdat hij vrij kort reed. Ik wist dat een overwinning noodzakelijk was om de race te blijven voor de titel en dus wilde ik met de wissel wel wat risico nemen. Gorlo dook echter al met nog een ronde of 5 te gaan de pits in en hier bezweek hij onder de druk, hij had een slechte stop en ik kon een ronde later profiteren door na mijn stop ruim als 1e de baan op te komen voor de Duitser André Lohse en Gorlo. Zo had ik na 5 races 3 overwinningen, 1 2e plek en een 11e plek waarmee ik weer mooi op plek 2 stond in de tussenstand, zo’n 4 punten achter leider Sebastian Papke die wel de ‘man-to-beat’ leek en net voor de Duitser Christian Wolf en mijn kamergenoot Lorenzo.

De schifting werd gemaakt voor de halve finales en 76 rijders konden inpakken en naar huis, 3 groepen van 12 bleven over en gingen de strijd aan om 10 zeer gewilde finaleplaatsen! Bij de halve finalisten maar liefst 8 Nederlanders. Lorenzo (ook met 3 overwinningen) en ik waren wel de enigen die realistisch gezien nog kans maakten op de titel. Zowel Lorenzo, Joris als ik hadden kart 4 in onze halve finale en deze bleek in deze richting absoluut geen topper. We moesten alle drie knokken en ik kreeg er met veel moeite een 4e startplek en 3e positie aan de finish uit, net achter de junioren en Bluestar teammaat Tristan Foldesi en Dutch Value teammaat Rico. Lorenzo werd 4e en plaatste zich hiermee eenvoudig voor de finale. Selina kwam met een 3e plek in de 1e halve finale nog heel dicht bij een finaleplek, maar strandde uiteindelijk op een 11e plek. Dit betekende wel dat zij het damesklassement won ten koste van Mellanie die daarin netjes 2e werd en de Poolse Edyta Paleczka werd 3e! De junioren reden geen halve finale maar gelijk de finale met de beste 12 rijders. Titelverdediger Rico moest dit jaar de eer van het kampioenschap laten aan Tristan die onverslaanbaar bleek, erg knap. Naast Tristan en Rico mocht Thom enigszins verrassend naar het podium komen om de 3e beker op te halen, een topprestatie van deze nog maar 14-jarige Nederlander.

Dan de grote finale, eerst allemaal om de beurt een hotlap in dezelfde kart, dit systeem kennen we reeds van het BRKC en de DOK, altijd spannend en altijd heel erg belangrijk. Niet alleen voor de startpositie voor de laatste race maar zeker ook voor de extra puntjes die er te verdienen zijn, hier voor de top 3 (2.5, 1.5 en 0.5). Op het moment dat ik mocht instappen had Lorenzo net de snelste tijd gezet op 37.97. Mijn rondje was niet super en ik beet me stuk op de eerste 2 tijden, een 38.01 en dat bleek uiteindelijk goed voor de 4e tijd. Papke zette de beste tijd neer met een 37.92, het zat weer heel dicht bijeen, maar ik verloor dus wat kostbare punten. Mijn grootste concurrent voor de 2e plek, Christian Wolf, stond direct achter mij met 38.05. Bij de aanvang van de 36 ronde tellende finale stond ik 4 punten achter op Christian op plek 2 en anderhalf voor op Lorenzo. Papke leek, indien hij niet in de fout ging met pitstops of penalties opliep niet meer in te halen. Ik kon bij de start van de race gelijk aandringen bij Tristan en Lorenzo. Tristan haalde eerst Lorenzo in en even later kon ook ik hem voorbij. Enkele ronden later haalde ik ook Tristan in kwam ik op plek 2 te liggen. Christian was meteen gestopt en reed snelle tijden, dus ik moest vol aan de bak om hem van het lijf te houden. Ik kon meteen een klein gaatje slaan naar Tristan en ook Lorenzo moest na zijn pitstop iets inleveren qua rondetijden. Mijn 3e plek leek steeds veiliger, nu was het proberen om er nog P2 uit te halen. Omdat Christian hard reed was de kans aanwezig dat hij nog 3e zou worden in de finale. Om hem nog te pakken moest ik dan Papke inhalen of moest een ander Christian zijn 3e plek afpakken.

Ook de 2 snelste raceronden konden nog van invloed zijn aangezien daar ook nog 1 en 0.5 punt voor werden gegeven. Het was stuivertje wisselen tussen Papke en maar onze tijden lagen zo dicht bij elkaar dat ik het kleine gaatje dat ie had niet kon dichten. Mijn hoop was nu gevestigd op Bjorn die een super goede finale reed maar uiteindelijk eindigde op plek 4. Mijn pitstop ging goed maar ik kon Papke niet meer bijhalen, en ook de snelste raceronde liep ik op 8 duizendste van een seconde mis!! Desalniettemin sloot ik af met een hele mooie 2e plek in de finale en nog mooier, de 3e plek in het eindklassement! Gezien de pech van race 3 gisteren was het zuur dat plek 2 nu door mijn neus geboord werd, maar in dit mega sterke deelnemersveld kon ik wel leven met de 3e stek, want wat een niveau weer hier in Szczecin. Papke werd verdiend voor de 2e keer in zijn carrière Pools kampioen, Wolf werd 2e en ik 3e. Een mooie Duits-Nederlands podium met daarachter ook nog eens een Nederlander, want Lorenzo reed een fantastisch weekend en kon met een 4e plek heel tevreden zijn, al is het missen van het podium op 1 plek nooit leuk. Bjorn was deze keer apart genoeg de enige Belg in de finale en werd overall heel knap 5e.

Voor de 10e keer deed ik afgelopen weekend mee aan een KWC qualifier en net als de vorige 9 keer kon ik ook nu afsluiten met een podium, een unieke reeks en ik kon dus weer content terugkijken op mijn geleverde prestaties. Daarmee zat het kampioenschap er ook op, een geweldig kampioenschap met veel spanning en sfeer, met een geweldige organisatie en met hele hele mooie prijzen. Ik kreeg bijvoorbeeld een racekoffer, free entry voor 2017, gratis hotelovernachting, 6 medailles en een grote trofee. Ook de goodie bag die voor alle rijders was voorzien was een erg leuk initiatief! Knap werd van Artur Pel was dat hij zowel het masters klassement als het Pools nationaal kampioenschap won, hij kreeg net als Papke en ook Mateusz Bartsch (2e Pool) en Michal Ryndzionek (3e Pool) een gratis KWC-ticket. Na het verloten van nog een go-pro camera onder alle aanwezige deelnemers was het tijd voor veel foto’s en werd er tot in de kleine uurtjes nog doorgefeest in de cafetaria en de rest van het hotel, wederom een weekend om niet snel te vergeten en het is dan ook alweer uitkijken naar de editie van 2017 wat mij en vele andere rijders betreft.

Tags: szczecin, pikc, individueel, polen

Foutloze dag in Polen eindigt heel slecht

In het weekend van 7 en 8 mei 2016 werd in Szczecin voor het 5e jaar op rij het Polish Indoor Kart Championship verreden op de mooie baan van Silver Hotel & Gokart. Ik deed dit weekend voor het 3e jaar mee en na een 3e plek in 2014 en een hele mooie titel vorig jaar, ging ik nu proberen om de eerste rijder te worden die het kampioenschap 2 keer heeft gewonnen. Ook dit jaar weer een uitverkocht huis, met niet minder dan 112 deelnemers aan de start, fenomenaal! Dit zegt niet alleen iets over de kwaliteit van de kartbaan maar zeker ook van de organisatie die in handen is van Bartosz Malutko en Remigiusz Drzazga. Op vrijdag waren de officiële trainingen en samen met Lorenzo Stolk, Joris Sturm en Annelien kwamen we rond de middag aan. We reden 5 heatjes en bij mij was het gevoel meteen weer goed. Er lag een nieuwe lay out en deze leende zich prima om in te halen. Na een gezellige vrijdagavond moesten we zaterdagochtend al vroeg present zijn voor de briefing. Deze duurde maar liefst een uur en de nadruk lag vooral op de pitstops en de de straffen die je hier kon oplopen. In vorige jaren ging er namelijk veel mis en dus was dat nu een punt van aandacht.

Mijn eerste race startte uitstekend met een pole position in de hotlap kwalificatie. Ik werd in de race echter meteen op de voet gevolgd door de beste Pool van het afgelopen WK, Jakub Klek had een hele goede kart en besloot snel te stoppen. Omdat er van achter nog meer mensen aandrongen was het kiezen om 1) Klek te coveren maar dan wellicht te moeten verdedigen op hem, hierdoor zouden de mannen achter mij dan vrij baan hebben dus dit leek me geen goed plan. Mijn 2e optie was om de rijders achter me op te vangen en ik probeerde ze in een pitstop te dwingen en stopte daarna zelf. Waar ik al bang voor was gebeurde ook want Klek kwam net voor me uit op de baan. Ik nam geen risico met de pitstop en kon de race verder uitrijden op plek 2, met een half puntje van de pole position erbij helemaal geen slecht begin gezien de middelmatige kart die ik had, dus ik was tevreden. Rico Haarbosch, de jeugdkampioen van vorig jaar, eindigde ondertussen op plek 3 achter mij.

In race 2 had ik een iets betere kart maar dit keer wel een hele zware groep met onder meer Matts Breckpot die hier de afgelopen 2 jaar net als mij op het podium stond, en ook de snelle Pool Artur Pel en 4 mannen van Traxxis die hier altijd hard gaan. Ik kwalificeerde met een goed rondje op plek 2, net achter de Belg Stefan Verhofste. In het begin van de race kon ik goed aanpikken bij Stefan die het tempo hoog had liggen. Na een rondje of 7 haalde ik hem in en trok een klein gaatje. Van achteraf was Chrsistophe Verhoeven op komst die vroeg had gepit en snelle tijden reed, gelukkig kon ik hem na mijn pitstop voorblijven en zo won ik mijn 2e race. Dit keer ook geen snelste ronde maar opnieuw had ik het idee dat ik het maximale eruit had gehaald, weer een goed resultaat dus. Na 2 races stond ik achter Bjorn Vemeulen (Be) en Sebastian Papke (Du) op plek 3 in de tussenstand.

Mijn 3e race was een zwakke groep en ik pakte hierin pole position. Vanaf de start kon ik samen met de Duitser Maximilian Siese wegrijden van de rest. Na een rondje of 8 begon hij af en toe aan te dringen en we hadden op dat moment al een flink gat naar plek 3. Halverwege de race, in de voorlaatste bocht voor het opkomen van het rechte stuk blokte ik de binnenkant en duwde hij me rechtdoor. Dit was geen goede actie maar nog kwalijker was dat hij hiervan probeerde te profiteren door me opkomen rechte stuk nog eens aan te vallen. Dit keer raakt hij mijn rechterachterwiel en ging ik dwars. Omdat hij zo lomp was om vol gas te blijven geven kon ik tegensturen wat ik wilde, ik kwam recht met mijn neus in de banden te staan en het hele veld kwam me voorbij. Dat hij vervolgens uit de race gehaald werd hielp mij natuurlijk niks meer. Zo kon er een streep door deze maximale score, ik had ook de snelste raceronde, en moet ik nu mijn 2e plek van race 1 meetellen, dit kost me minimaal 2 en een half punt. Dit veranderde mijn dag opeens van top naar waardeloos, wetende dat Papke inmiddels op 3 overwinningen staat en de strijd vorig jaar op 0,5 punt werd beslist, kan dit heel goed bepalend zijn in de strijd voor het kampioenschap. Morgen volgen echter nog 4 races en ik kan niet meer doen dan opnieuw goede race proberen neer te zetten. Met 4 overwinning heb ik wellicht nog een kans dus daar ga ik zeker voor, met de snelheid zit het wel goed.

Ook veel andere Nederlanders gingen vandaag heel erg goed, op het moment van schrijven zijn 27 van de 30 races van dag 1 afgewerkt. Lorenzo was vandaag heel sterk en was de enige andere Nederlander die een race won bij de senioren, hij werd ook nog eens 3e. Rico reed ook heel erg goed en pakte 2x keer een 3e plek met nog een race te gaan. Nog knapper waren de prestaties van Selina Balneger die als de bliksem over de piste ging en 2 keer een 2e plek veiligstelde, zij staat daarmee fier aan kop bij de dames en doet ook in de top van het algemeen klassement mee. Ook Mellanie Motz presteerde heel netjes met 2 3e plaatsen, Detlef Pahl pakte een super mooie 2e plek in de omgekeerde richting en ook Branko Papez stond met een 3e plek een keer op het podium. De andere Nederlanders bij de senioren, Guido van de Heiligenberg, Annelien, Joris, Thom van Dijk en Mika Mathia reden ook sterk maar hadden niet altijd even goede karts, voor hun morgen wellicht een podium. Bij de junioren was Rico sterk met een 1e, 2e en 3e plek en staat daarmee op de 3e plek. Ook Mika en Thom reden bij de junioren al podium en de jonge debutanten Mike Dijkgraaf en Jarno Hermans maken ook met de race progressie. Ze rijden sterk mee, doen meer en meer ervaring op en hebben beiden ook al in de top 10 gereden vandaag.

Joris eindigde de dag ook slecht, hij kwam als eerste over de finish maar werd gediskwalificeerd. Hij was te laat met zijn pitstop en eindigde zo als laatste.

Morgen zijn er nog 2 kwalificatie series en daarna 3 halve finales voor de top 36 en de top 10 rijdt vervolgens de grote finale.

Tags: szczecin, pikc, individueel, polen

Mijn 2e race was een sterke groep, en dit keer trof ik het minder met de kart, ik had een goede topsnelheid, maar erg veel onderstuur. Ik kwalificeerde dan ook op plek 4, 3 tiende achter P1 van de Duitser Gunnar Hofmann. Maar in de race ging het ronde voor ronde beter, ik schoof na een minuutje of 3 op naar plek 3 ten koste van de Belg Thomas Zels. Even later kon ik ook aanpikken en voorbij schieten aan mijn Poolse vriend Mateusz Bartsch. En naarmate de race vorderde kon ik steeds beter overweg met het onderstuur en ondertussen de topsnelheid van mijn kart optimaal benutten. Ik sloot zelfs aan bij de leider en pakte de kop over. Hofmann dook gelijk de pits in en ook Baccellieri reed op dat moment goede tijden, maar wel op gepaste afstand. Na een paar rondjes door rijden zag ik mijn voorsprong groeien en kon ik het relatief rustig aan doen, 2e win in de pocket, kassa!! Een hele lekkere met deze kart.

Race 3 was mijn minste kart tot nu toe, één van de mindere karts vandaag. Ik kwalificeerde op P3, 3 tiende achter de Belg Nick van Ostade en mijn Nederlandse maatje Rico Haarbosch. Van iedereen in de top 5 had ik zeker de minste kart, maar ik wist dat ik in mijn quali een foutje had gemaakt, dus ik had wel hoop dat ik ze alsnog kon bijhouden. Dit bleek ook te lukken, en ik kon zelfs een aanval inzetten op Van Ostade nadat Rico al vroeg was gestopt. Met de pitstop nam ik niet al te veel risico, de 2e plek was belangrijk voor de stand en ik kwam een paar meter achter Rico weer de baan opdraaien. P2 en nog de snelste raceronde, zeer content mee, de snelheid zit er in beide richtingen super in, op naar morgen.

Na dag 1 waren er 5 man die er iets bovenuit staken. Voor mij was Mathias Grooten (België) het meest indrukwekkend, 3 overwinningen maar vooral zijn snelheid was goed. Matts Breckpot (België) scoorde ook 3 uit 3, maar wel in iets makkelijkere groepen. De regerend kampioen uit Duitsland, Sebastian Papke en mijn andere Poolse maat Mikolaj Marzyck reden net als mij naar 2 1e en een 2e plek. Van de Nederlanders was Rico verder goed bezig, bij de junioren doet hij het geweldig met 3 overwinningen en voert de ranglijst daar aan. Bij de senioren ligt het niveau wel ietsje hoger, maar met een 3e en een 1e plek doet hij uitstekend mee. Stanley bewees vandaag dat zijn 2e plek op de DOK geen toevalstreffer was. Hij reed zeer volwassen naar een 5e, een 4e en zelfs een podiumplek (3e). Corné had een waardeloze dag met enkele penalty’s en ook geen geweldige karts en kan een finaleplek al bijna vergeten. Lorenzo (senioren), Annelien (senioren) en Mika (junioren) hadden wel de snelheid maar grepen een aantal keer net naast het podium, terwijl Calvin met 2 podiumplaatsen en Danny met 1 podiumplaats heel goed meestrijden bij de junioren. Anne deed het ook heel goed, bij haar internationale debuut reed ze mooi in de middenmoot en werd ze zelfs al een keer 6e. Derek, die nog maar net kart, reed in zijn blitse outfit naar een mooie top 10 klassering in race 2.

Tags: pikc, szczecin, polen, individueel

PIKC dag 2, 19 april 2015

Race 5 ging dan ook super, met een lekker kartje, net als in race 1 in omgekeerde richting, van pole position via snelste ronde naar overwinning! Dit resultaat bracht me weer helemaal terug in de titelstrijd met een 4e positie op slechts 3 puntjes van de nummer 1. Papke, Grooten en Breckpott hadden allemaal een perfecte score na schrap van 4 overwinningen, Marzyck net als mij 3x 1e en 1x 2e. Tijdens de halve finales waren er meer punten te verdienen, ook voor P2 op de grid en de 2e snelste raceronde nu punten, en hierdoor kon er nog veel gebeuren, zeker omdat dit resultaat niet meer geschrapt kon worden. Corné liet vandaag zien dat hij niet voor niks naar Polen was gekomen, met een hele mooie overwinning en een 3e plek sloot hij een teleurstellend weekend toch mooi af. Lorenzo deed het ook super, door een 3e plek te scoren in race 4, hij miste helaas nipt de halve finale. Voor mijn reisgenoten Annelien, Mika en Anne zat het weekend er ook op na race 5, goede races maar niet altijd geluk!

Tijdens de halve finales had ik een fantastische race, met een middenmotor kwalificeerde ik me als 5e, terwijl concurrent Matts Breckpot op 1 stond en daartussen in onder meer Rico op plek 3. De race was razend spannend, al snel pakte ik de Pool Bartsch met een mooie actie voor P4, ik probeerde in het spoor van Rico te blijven, en de nummer 2 ging al pitten. Rico haalde Matts bij en haalde hem ook in, en even later kon ik hetzelfde doen. Rico zat op een seconde of 2 voor mij, en honderdste voor honderdste hengelde ik hem binnen. We liepen uit op de rest en het was duidelijk dat de strijd om de overwinning een Nederlands onderonsje zou worden! Voor de pitstop zat ik op Rico zijn bumper, en we wachtten allebei zo lang mogelijk, ik stopte met nog 2 ronden te gaan, Rico een ronde later. Mijn stop was goed, maar ik kon, gezien mijn goede positie in de stand, niet alles op het spel zetten. Rico had niks meer te verliezen aangezien een finaleplek er voor hem niet meer in zat, en met een geweldige pitstop bleef hij mij voor en won de race. Ik pakte nog wel een belangrijk puntje voor snelste ronde.

Mathias werd in zijn halve finale 2e, terwijl Papke in dezelfde kart als mij weliswaar zijn halve finale won, maar wel bijna 2 tiende langzamer was dan mij, dit gaf me veel vertrouwen voor de finale. Stanley sloot zijn weekend af met de halve finale, hij deed goed mee in de subtop en kan trots zijn op zijn internationale debuut in een grote race. Met 10 rijders gingen we de finale in, eerst allemaal 1 kwalificatie rondje in dezelfde kart. De top 4 uit de stand bleek ook duidelijk het snelste, Grooten op 1 (34.69), Papke op 2 (34.70), ik op 3 (34.72) en Breckpot op 4 (34.74). De verschillen waren ongelooflijk klein maar o zo belangrijk, Mathias pakte met de kwalificatie 2,5 punten, Papke 1,5 en ik nog 0,5. De kartloting had mij dezelfde kart als in de halve finale gegeven, Mathias had het iets minder getroffen, maar Breckpot en Papke hadden op papier de betere karts.

De finale zou een absolute thriller worden, Papke zette al snel de aanval in op Mathias, en dit ging bij een counter van Mathias bijna, ik kon profiteren en schoot naar 1, en Matts klom mee naar 2. Hierbij werd Mathias echter naar buiten gedreven en kwam vast te staan in de banden, einde verhaal voor zijn titelkansen bleek even later, want de achterstand was groot. Enorm zonde voor Mathias, want hij was dit weekend absoluut razend snel en tactisch sterk als altijd. Na de race zou deze actie nog tot veel discussie leiden, maar de organisatie besloot het zonder straffen te laten na het bekijken van de beelden. Als aan een touwtje reden we met nog 3 kanshebbers verder en virtueel (met Papke op 3 en ik zelf op kop) zouden Papke en ik gelijk komen. Heel langzaam konden we Papke afschudden, en Matts besloot toen te stoppen. Enkele ronden later pareerde ik hem, Corné gaf mij zeer goede aanwijzingen en na een hele goede pitstop kwam ik weer voor hem de baan op.

Op dat moment gingen alle remmen los en wist ik dat de snelste rondetijden nu waarschijnlijk de doorslag zouden gaan geven, Papke kwam even later maar net achter Breckpot weer de baan op, en ik kon op enkele duizendste achter Matts en enkele honderdste voor Sebastian Papke de 2e tijd pakken, goed voor een half punt en die zou uiteindelijk de doorslag geven. Ik won de finale en met 0,5 punten verschil het kampioenschap, wat een feest!! De finale was een absolute climax voor mij en een fantastisch weekend besloot ik met opnieuw een zege in een WK qualifier, Papke werd 2e en Breckpot 3e.

Rico had ondertussen Baccellieri verslagen in de junioren finale, hij was indrukwekkend op 70kg en was daar de verdiende kampioen. Danny en Calvin waren ook beiden zeer snel, maar grepen helaas net naast het eindpodium.

Na een weekend vol spanning en top races kon de balans worden opgemaakt en gingen we met een zeer tevreden gevoel op weg terug naar Nederland.

Tags: pikc, szczecin, polen, individueel