Spannend raceweekend in Italië zonder geluk in de finale voor Ruben

De Coppa Campioni (ook wel Champion Cup Kart of CCK) was een fameus kart kampioenschap in de jaren 70 en 80 gehouden op het historische outdoor circuit Pista Azzurra in Jesolo, Italië. In 2021 namen de gebroeders Rocco en Piernatale Formini het heft in handen door een hernieuwde vorm van dit kampioenschap op te zetten met daarbij de beste internationale huurkart rijders. In het weekend van 11 en 12 september was het zover en ook ik was uitgenodigd en ging met veel enthousiasme richting Italië. Enkele dagen voor het kampioenschap was ik al in Jesolo, want samen met mijn kartvriend Eliano de Vos had ik er ook een mooie roadtrip en vakantie aan vastgeplakt en we werden getrakteerd op fantastisch weer. Op dinsdag kwamen we al even een kijkje nemen op de baan en onze eerste heat reden we op woensdagavond. De meeste van onze trainingsheats deden we op donderdag en vrijdag, en die training was niet overbodig want de laatste jaren heb ik vooral op indoor circuits veel grote wedstrijden gereden en dit was zeker weer even omschakelen. Het circuit was uitdagend met name omdat de banden makkelijk oververhit raakten en daarbij veel onderstuur veroorzaakten en in sommige bochten was het lastig om het stuiteren van de kart te voorkomen.

Het circuit was prachtig en met de 390cc en 15pk sterke Sodi karts waren alle recepten aanwezig voor een heel mooi kampioenschap. Op zaterdagochtend onder een prachtige zonsopkomst maakten 67 rijders zich klaar voor hun eerste van 6 heats op dag 1 van het kampioenschap. Daarbij vele vertrouwde gezichten uit het indoorkart wereldje maar ook een hoop nieuwe rijders voor mij waaronder een aantal snelle Italianen. Steeds in drie groepen van zo’n 22/23 rijders werden de zes verschillende ronden afgewerkt, met telkens een 2 ronden durende kwalificatie gevolgd door een sprintrace van 14 ronden met staande start en 1 verplichte pitstop. Voorzien van temperamentvol Italiaans en Engels commentaar gingen de eerste races van start en vanaf de tribune was het heel leuk om de wedstrijden te volgen voor de toeschouwers. Daarnaast kon je ook helemaal rond de baan lopen. Racen op een outdoor circuit is totaal anders dan indoor, inhalen is veel makkelijker, verdedigen moeilijker en het loont vaak de moeite om samen te werken met andere rijders door middel van slipstream en elkaar opduwen in plaats van je positie op het circuit te verdedigen zoals je in indoor wedstrijden vaak ziet.

Mijn zaterdag bestond uit een mix van allerlei verschillende soorten races, van een overwinning van start tot finish tot races waarin ik me vanuit het middenveld naar voren moest knokken door risico te nemen met inhaalacties in de eerste ronden en slim tactisch spel. Er waren weinig rijders die constant van voren reden en dat was toch wel het gevolg van redelijk grote kartverschillen. In mijn ervaring is dit eigenlijk altijd zo geweest in alle outdoor kampioenschappen met huurkarts waar ik de afgelopen 15 jaar aan heb meegedaan. Met name de veranderende weersomstandigheden en lange rechte stukken zorgen voor uitvergroting van verschillen in karts. In mijn zes wedstrijden op zaterdag scoorde ik een 1e en 2e plaats met goede karts, tweemaal een 6e plaats met gemiddelde en een mindere kart en een 9e en 11e plaats met hele slechte karts. Al met al resulteerde dit toch nog in een 9e plek na dag 1, wat prima was want het was zaak om bij de eerste 22 finalisten te komen. Aangezien het reglement voorschreef dat de finale allesbepalend was en er in de finale een nieuwe kartloting en kwalificatie was zonder enig voordeel voor de hoger geklasseerde rijders, maakte het weinig uit of je als 1e of 22e doorging naar de finale (behalve dan misschien voor het zelfvertrouwen).

Ik merkte wel dat gedurende de races op zaterdag, mijn pure snelheid enorm verbeterde omdat ik nog veel bijleerde ten opzichte van de trainingsheats waarin ik misschien nog iets tekort kwam. Het racen op Pista Azzurra was in ieder geval erg leuk en ook op zaterdagavond beleefde ik een hele leuke avond in Jesolo waar ik samen met mijn BlueStar teamgenoten de lokale pizza’s en cocktails uitprobeerde. Op zondag was de finaledag en die was door de organisatie verder aangekleed met live optredens langs de baan van een muziekband, demonstraties met oude karts en live uitzending en commentaar van het kampioenschap op Motorsport TV. De setting was geweldig en in 3 groepen begonnen we aan de halve finales waarbij iedere groep 2 keer reed. De eerste race werd gestart volgens de stand van het kampioenschap en dat betekende voor mij een 3e startpositie achter de Duitser Dennis Höller en mijn Belgische teammakker Logan Sougné. Met z’n drieën konden we vanaf de start meteen een gaatje slaan met de rest van het veld en door goed samen te werken bouwden we die voorsprong verder uit. Halverwege de race stak ik Logan voorbij en na de verplichte pitstops kon ik in de laatste ronde ook Dennis Höller inhalen en de overwinning binnenslepen!

Ik wist daarmee dat de finale zo goed als zeker was en in hoefde in de 2e halve finale, waarin werd gestart met een reversed grid voor de top 8 uit halve finale 1, geen grote risico’s meer te nemen. Ik reed een bekeken race en schoof bij de start meteen een plekje op naar voren. Door constant te rijden en goed samen te werken met onder andere Selina Balneger en Dennis Höller konden we op snelheid ook veel vroeg gestopte rijders met de wissel voorbijsteken. Zo was ik in de laatste ronde na de pitstops opeens in gevecht met Dennis en Selina om plek 3 en kon ik in de laatste bocht naast Dennis komen en hem op de streep inhalen, als 7e plaatste ik me voor de finale achter onder meer Dennis, mijn Nederlandse BlueStar teamgenoot Christian Douven en de snelle Italiaan Nicolo Soffiati die alle drie pech hadden dat het kampioenschap niet op punten werd bepaald. Nog voor de grote finale waren er ook een C en B finale met de rijders die de A finale niet hadden gehaald, die races waren ook erg leuk om vanaf de kant te volgen, mede door de rijderspresentaties voorafgaand aan de race.

Toen was het tijd voor de 20 ronden durende finale, kartloting was nu cruciaal en in de 3 minuten durende kwalificatie wist ik al snel dat ik een hele matige kart te pakken had. Ik kwalificeerde als 13e en wist meteen dat een rol van betekenis in de strijd om de podiumplekken er niet in zat. Dat was flink balen en dan maar het beste er van maken. De eerste ronde was zeer rommelig met veel rijders die alles of niks acties inzetten en daardoor veel rijders die even naast de baan kwamen of door het stof gingen. Ook ik werd even rechtdoor geduwd en kon daarom nauwelijks profiteren. Op snelheid kwam ik er in de finale met deze kart niet aan te pas en ondanks dat ik goed samenwerkte met de sympathieke Belg Gilles Vervisch zat er niet meer in dan een 15e plaats. Vooraan de wedstrijd was het enorm spannend en controleerde Dennis Höller vanaf pole position de race. Hij pakte de overwinning en daarmee een hele mooie titel die weinigen hem misgunden, al het hele weekend ijzersterk en hij zette een mooie kroon op zijn Coppa Campioni kampioenschap 2021. Daarachter was er een enorm spannend gevecht tussen de Belg Benjamin Kaivers, de Italiaan Maicol Mattioli en mijn BlueStar teamgenoten Yoan Medart en Logan Sougné uit België en Christian en Vica Schledz uit Nederland. Uiteindelijk waren het Maicol en Logan die er met de twee resterende podiumplekken vandoor gingen.

De eerste hernieuwde editie van de Coppa Campioni zat erop. De prijsuitreiking verliep niet helemaal volgens schema door wat foutjes vanuit de organisatie, maar die werden zoveel mogelijk rechtgezet en uiteindelijk overheerste bij de meeste mensen toch zeker een heel positief gevoel aan dit mooie raceweekend. Met een aantal kleine wijzigingen in de regels om de titelstrijd iets eerlijker en loting transparanter te maken zit er wat mij betreft veel potentie in dit kampioenschap de komende jaren. Het was genieten om deel uit te maken van dit kampioenschap, niet in de laatste plaats door de leuke groep Nederlandse rijders, mijn teamgenoten van BlueStar met wie we met zes man allemaal in de finale zaten en ook door het ontmoeten van nieuwe (buitenlandse) racevrienden. Als het aan mij ligt ben ik volgend jaar zeker weer van de partij. Dank aan de organisatie voor de uitnodiging en hun gepassioneerde inzet.

Tags: jesolo, italië