Ruben naar toptijd in 5e marathon

Enschede, 17 april 2016

Op zondag 17 april ging ik voor de 5e keer de ultieme uitdaging aan in de moeder aller sporten, de legendarische 42.195 meter hardlopen, beter bekend als de marathon. Na mijn 4e marathon in 2014 waarin ik een PR liep van 3 uur en 48 minuten (gemiddeld 11 km/h) besloot ik een tijdje geen marathon te doen vanwege een te druk schema en de enorme belasting. Eind 2015 begon het echter toch weer te kriebelen en ik begon aan een voorbereiding van 5 en een halve maand op een nieuwe poging om wederom de finish te halen en uiteraard weer in een snellere tijd. In mijn vorige marathons moest ik telkens veel snelheid inleveren in de loodzware 2e helft, dat wilde ik dit keer beter doen door vroeg te starten met trainen en langzaam het aantal kilometers op te bouwen. Dit zou ook moeten helpen om minder last te hebben na afloop van deze slijtageslag. De voorbereidingen verliepen heel erg goed, mijn zelf geschreven trainingsschema kon ik goed afwerken zonder veel tegenslagen en in enkele wedstrijden kon ik mooie tijden noteren en zelfs 3 wedstrijdjes winnen!

De laatste dagen voor de marathon voelde ik dat de gezonde spanning in mijn lichaam zich opbouwde, ik was volledig gefocust op de race en had me de laatste dagen zo goed mogelijk proberen te prepareren met betrekking tot slaap en voeding. Mijn pa en ma waren meegereisd naar Enschede om me aan te moedigen en ma deed ook nog zelf mee aan de 10 kilometer. Ik startte ’s ochtends om 10 uur aan mijn grote avontuur onder mooie omstandigheden, een graad of 9, weinig wind en een zonnetje. 20 minuutjes later begon ook moeders aan haar wedstrijd, zij liep een heel mooi PR op de 10km in 55 minuten en 12 seconden (bijna 11 km/h)!! Ik had pa instructies gegeven om op 3 verschillende punten op de route klaar te staan met bidons en eten, uit ervaring wist ik dat dit cruciaal is voor de energie in de laatste anderhalf uur. Ook had ik een bidon laten afzetten op het 20km punt. Ik begon de wedstrijd op een tempo van 14km/h, een stuk onder mijn normale wedstrijdtempo, maar je mag in het begin natuurlijk niet te veel krachten verspelen. Na een kilometer of 10 merkte ik op mijn horloge dat mijn tempo iets zakte richting de 13,5 km/h.

De halve marathon kwam ik door net onder de 1 uur en 32 minuten (13,7 km/h), zo’n 4 en een halve minuut boven mijn PR op de halve marathon en dat was uitstekend en volgens plan. Ik had nog genoeg energie over en pa stond perfect klaar om me te voorzien van nieuwe energie. Het 2e deel is altijd weer bizar zwaar, vooral vanaf een kilometer of 28 gaan de kilometers voor je gevoel steeds langzamer voorbij en ik kreeg ook nog een klein buitje op mijn nek. Toch kon ik een tempo van rond de 13km/h handhaven en het was vooral mentaal doorzetten. Na 34km kwam ik pa (en inmiddels ook ma) voor de laatste keer voor de finish tegen en nu moest ik het alleen doen. Terwijl mijn hele lichaam protesteerde de laatste 6 kilometer en ik tegen de kramp aanzat, kon ik toch blijven lopen in een tempo van zo’n 12,5 km/h. Ik wist dat ik niet mocht gaan lopen want dan verlies je enorm veel tijd. Boven verwachting kon ik mijn tijden nog redelijk vlak houden in de laatste kilometers en ik klokte een eindtijd van 3 uur, 10 minuten en 47 seconden, een supertijd voor mij. Heel veel training en hard werken had zich dubbel en dwars uitbetaald, dit smaakte mega goed en de medaille die ik kreeg koesterde ik met het laatste beetje energie dat ik nog in me had! Op de massagetafel na de finish realiseerde ik me dat ik een gemiddelde van 13,27km/h had gelopen, heel mooi, met dus een 2e halve marathon in 1 uur en 38 minuten en dat was top. Mijn ultieme droom om eens onder de 3 uur te lopen komt nu wel ineens een stuk dichterbij. Hard blijven trainen dus en wellicht volgend jaar weer op jacht naar een nieuwe record!

Tags: marathon, enschede