Ruben sluit succesvol racejaar mooi af in Denemarken

Mijn heats verliepen met wisselend succes, in de 1e heat kon ik van 6 naar 3 rijden waar ik erg tevreden mee was, want de heats duurden maar 10 ronden dus je had niet veel tijd om plekken goed te maken. De 2e heat ging een stuk minder, met een matige kart werd ik slechts 11e. In heat 3 en 4 werd ik 5e en 4e en zo stond ik ook na de heats 7e. Er werd vrij agressief gereden en vooral in het middenveld was het nodige duw- en trekwerk te zien, wat jammer was. De finale duurde 12 ronden en ik wilde heel graag naar voren knallen. Mijn finale verliep heel erg goed, al in de 2e ronde kon ik 2 plekken inhalen om vervolgens de jacht te openen op landgenoot Ayrton Walczak en de Deen Nicolaj Kandborg die ik beide kon inhalen. Mijn kart was een goede middenmotor en Ian Andersen en Mathias Sponholtz reden nog voor me, geen onbekenden aangezien zij het afgelopen WK ook voorin meestreden. Ian had een hele goede kart en reed al de hele dag sterk, hij verdween aan kop van het veld nadat hij vanaf plek 4 was gestart en al snel zijn weg naar voren had gevonden. Ik liep wel in op de Deen Sponholtz, en kon het gat nagenoeg dichten, maar in de ronde dat ik bijna kon aansluiten werd er afgevlagd en dus was een 3e plek mijn deel. Hier was ik erg blij mee, realistisch gezien was dit vanaf een 7e startpositie een heel goed eindresultaat en zeker in zo’n sterk veld. Edyta kende ook een hele goede dag, ze kwalificeerde zich eerst al knap als 24e en laatste voor de grote finale, om daarin vervolgens in 12 ronden naar een hele mooie 16e plek te rijden!

Op donderdag 28 december stond er voor het eerst een 5 uurs endurance race gepland waarin 18 teams het tegen elkaar op gingen nemen. Ik vormde een team met 2 concurrenten van gisteren, Nicolaj Kandborg en Ayrton Walczak. Een sterk team want we hadden gisteren al allemaal laten zien dat we de snelheid hadden. Na een korte training en een kwalificatie van 8 minuten, startte Nicolaj de race vanaf een 3e positie. We moesten in de race 5 kartwissels maken waarvan 1 een tankstop was en de andere 4 ook een rijderswissel bevatten. In het eerste deel van de race hadden wij een kleine aanvaring met het team van Ian Andersen en de Italiaan Michele Ottini, hier kwamen wij goed weg zonder penalty, en één van onze andere concurrenten kreeg wel een penalty voor het wegduwen van een achterblijver. Toen deze weigerde de penalty te nemen ontving het team een zwarte vlag. Na zo’n anderhalf uur ging ik erin en kon meteen een lekker tempo pakken. Ik haalde de nummer 1 (een lokaal Deens team) direct in en kon vervolgens flink weglopen van hun en het team van Andersen/Ottini. In het 3e uur moesten we een verplichte tankstop doen en net voor mijn tankstop zette ik Ottini op een ronde. Na de tankstop nam Ayrton het van mij over toen we zo’n 3 uur en een kwartier onderweg waren. Hij ging ook lekker en we leken in een uitstekende positie te rijden. Het Deense thuisteam kwam met Michele Gatting wel weer sterk opzetten, en dus moesten we in het laatste uur nog even goed bij de les zijn. Ik deed nog een stint van 35 minuten en kon toen onze voorsprong van ruim een ronde consolideren. Ayrton maakte de laatste 20 minuten vol en na 5 uur wedstrijd wonnen we comfortabel de wedstrijd, een hele mooie overwinning om het racejaar mee af te sluiten.

Tags: aarhus, denemarken, rhoc

Ruben sluit jaar op mooie wijze af in Denemarken

Net als vorig jaar ging ik ook in 2016 in de laatste week van 2016 naar Denemarken om daar mee te doen aan de Racehall of Champions. Ondanks dat we vorig jaar niet helemaal tevreden waren over de organisatie, besloot ik samen met Rico om de verre trip opnieuw te maken. De sterke internationale deelnemerslijst en de imposante kartbaan van dit evenement zijn erg aantrekkelijk, zeker in deze tijd van het jaar waarin er weinig andere grote wedstrijden zijn. Dit jaar ging ook Mike Dijkgraaf mee, de jonge Dutch Value telg heeft dit jaar al vele internationale wedstrijden gereden en was ook nu van de partij. Op 2e kerstdag, maandag 26 december kwamen we aan op de baan om onze eerste trainingsheats te rijden. Het ging meteen lekker en ik reed zowel op 80kg als 100kg, want dit waren de 2 klassen waarin ik ging rijden. Op de eerste dag, dinsdag de 27e, stond de 100kg klasse op het programma. Alle 47 rijders moesten eerst 4 korte kwalificatieheats rijden, alleen voorafgegaan door een korte kwalificatie van zo’n 4 ronden.

Mijn eerste race verliep prima, ik kon starten vanaf plek 2 en samen met Ian Andersen wegrijden van de rest. Hij ging ietsje harder dan mij, maar met een 2e plek was ik tevreden. Dit was een veel betere start dan vorig jaar, toen ik in de 100kg klasse constant pech had en achter de feiten aanliep. Het was vooral zaak om de 4e heats goed door te komen en een top 5 startpositie voor de finale te pakken, de finale is beslissend en met een goede kart is dan alles mogelijk. Er waren zeker wat kartverschillen, maar met een goede kwalificatie kon je wel wat schade beperken. In de 2e heat pakte ik de pole position en vervolgens ook de overwinning net voor een aantal snelle Denen, zo stond ik er na 2 heats heel goed voor! Rico had vandaag niet veel geluk met zijn karts, voor hem was het telkens knokken om de schade te beperken.

In heat 3 en 4 had ik ook wat mindere karts en moest ik genoegen nemen met een 7e en 10e plek na een aantal interessante gevechten, hierdoor viel ik ietsje terug in de stand. Nadat alle kwalificatieheats waren afgewerkt stond ik gelukkig nog 5e (als enige niet Deen in de top 10) met dus nog alle kans op het eindpodium. Rico moest het gaan doen vanaf een 15e startplek, terwijl ook Marcel Hollink zich als 3e Nederlander had geplaatst voor de finale net voor Rico. We hadden zo onze twijfels bij de eerlijkheid van de kartloting, enkele locals hadden continu goede karts en het systeem leek zeker niet random maar manueel toegewezen. Voor de finale verliep de loting gelukkig wel eerlijk en transparant via het omdraaien van de nummerbordjes. Ik pakte hier een prima kart. We startten in volgorde van de ranking en vooraf was er een korte warming-up. Hierin kon ik de snelste tijd pakken en dus had ik goede hoop op een mooie race. Gelijk in de 1e ronde kon ik profiteren van een scrimmage tussen Nicki Thiim (de bekende Deense touringcar coureur) en een andere Deen, Markus Bang. Zij streden om plek 3 en waar er 2 vechten om een been gaat de 3e er mee heen. Dit was nu ook zo en binnendoor pakte ik ze allebei in één keer. Mathias Sponholtz en Nicolaj Kandborg hadden op kop wel meteen een gaatje en dus moest ik in de achtervolging. De race was maar een kwartiertje en dus had ik niet veel tijd. Ongeveer halverwege sloot ik aan bij Kandborg en ik kon hem meteen inhalen. Zo lag ik op plek 2 en ging ik op weg naar de leider. Ik kwam echter enkele minuten te kort om het gat te dichten, met de snelste raceronde in handen eindigde ik op plek 2 op slechts 8 tienden van de winnaar Sponholtz. Rico eindigde na veel duw en trekwerk van allerlei rijders als 16e, net voor Marcel op P19. Balen dat ik net niet won, maar wel was ik erg blij met mijn 1e podiumplek tijdens de individuele Racehall of Champions.

Ik zeg individuele omdat er ook nog een 1-uurs endurance race was, hierin werd ik vorig jaar in een gelegenheidsteam 3e met een Italiaanse rijder. Ook dit keer deed ik mee, samen met Ian Andersen, een hele snelle (en dove) rijder van de Faroer Eilanden. De race werd verreden in de snellere 390cc karts die tijdens het WK van 2013 ook gebruikt werden. Na een kwalificatie van 10 minuten volgde een race van 50 minuten waarin we 2 pitstops moesten maken. Helaas hadden we maar 1 kart, en deze was niet super. We kwalificeerden als 3e, maar verloren deze positie gedurende de race. Helaas verloren we tijdens onze 1e pitstop ook veel tijd doordat we de gordel niet snel vast kregen en ondanks een hele snelle 2e wissel waardoor we nog even P3 terug overnamen, moesten we uiteindelijk genoegen nemen met plek 4. Een vervelende plek, maar het was leuk om weer even in deze karts te rijden en tevens om eens met deze sympathieke rijder samen te racen.

Op dag 2 was het tijd voor de hoofdklasse, de 80kg categorie en ook de junioren die op 65kg reden. Hierin reden zowel Mike als Rico heel erg sterk. Mike streed in de finale mee om de 3e plek, maar zakte uiteindelijk iets terug en moest genoegen nemen met een 10e plek, hij deed het geweldig en als één van de jongste deelnemers in zo’n sterk veld kan hij heel trots zijn! Rico was duidelijk de sterkste in deze categorie en werd na zijn 2e plek van vorig jaar nu verdiend 1e. In de 80kg klasse verliep mijn dag erg goed, met een 2e, 4e, 5e en hele mooie 1e plaats in de laatste heat, wist ik me als 2e te plaatsen voor de grote finale. Hierin moest ik op de startgrid alleen Jannik Nielsen voor me dulden, de thuisfavoriet wist ik in de laatste heat, net als Rico een heat eerder, nog mooi te verslaan maar was wederom erg sterk. Rico ging vandaag als 4e door naar de finale en dus was er voor ons nog van alles mogelijk.

Ik pakte dit keer een matige kart uit de stapel en kwam in de warming up niet in de top 12 voor. Dit beloofde niet veel goeds. Toch kon ik in het begin van de race aansluiten bij Nielsen en in de slipstream kon ik bijblijven. Zowaar kon ik na enkele ronden de leiding overnemen met een mooie inhaalactie eind rechte stuk. Nielsen bleef vol op mijn bumper en dus moest ik een beetje verdedigen. Vol verdedigen was geen optie, want buiten het feit dat je hier dan blauw krijgt, zouden ook de nummers 3-7 kunnen aansluiten. Nielsen wurmde zich er tussen, even leken ze een stop & go te geven, maar deze werd toch teruggetrokken en vervolgens kon hij een klein gaatje slaan. Achter me kwam Filipe Vieira aansluiten en die kon P2 overnemen. Ik wilde geen tijd verliezen met verdedigen en aansluiten om mijn podium zeker te kunnen stellen. Tevens gokte ik nog op een strijd tussen Vieira en Nielsen die mij wellicht nog kon helpen. Vieira kwam nog bij Nielsen in de voorlaatste ronde, maar kon hem niet meer voorbijkomen, ik was net te ver weg om weer aan te kunnen sluiten. Maar het lukte me om de 3e podiumplek te pakken, en daar was ik met deze kart heel erg blij mee. Rico kwam nog wel dichtbij, nadat hij in het begin van de race was dwarsgezeten en daarna Ian Andersen nog had ingehaald. Zo was het voor mij mijn 2e podium in 2 dagen en daar was ik erg tevreden mee.

’s Middags was er in de tankpauze nog een shoot-out geweest in de superkarts tussen 8 rijders van 8 verschillende landen. Hierin had ik al mijn 3 duels gewonnen van respectievelijk Ian Andersen (Faroer Eilanden), Regis Gosselin (België) en de Deen Nicolaj Moller Madsen in de finale! Een spectaculair tussendoortje voor de fun waarmee ik ook nog een gratis deelname voor volgend jaar won. Al met al een paar hele leuke dagen in Denemarken, het kartseizoen 2016 zit erop en daar kijk ik meer dan tevreden op terug, tegelijkertijd kijk ik uit naar nieuwe toernooien in 2017!

Tags: rhoc, aarhus, denemarken

Ruben sluit kartjaar af in Denemarken

Op zaterdag 26 december ging ik samen met Mika Mathia en mijn pa op weg naar Arhus, Denemarken voor de Racehall of Champions, een groot internationaal kartevenement dat traditiegetrouw in de laatste maand van het jaar wordt georganiseerd. Voorzien van een hoop reisspellen, tientallen kilo’s lood en genoeg eten en drinken, maar zonder mysterieus verdwenen iPad scheurden we in noordelijke richting over de Duitse autobahn. Na enkele potjes zeeslag en ‘wie is het’ werden we gebeld vanuit huize Haarbosch en jawel, ’s avonds stonden Rico, Mika en ik samen in het Radisson Blu hotel in het centrum van Arhus. Op zondagmorgen waren we al vroeg op de kartbaan om te trainen, want de concurrentie was stevig en Rico en ik waren sinds het WK van 2013 niet meer hier geweest, voor Mika was de baan helemaal nieuw. Er waren 3 verschillende gewichtsklassen, 65, 80 en 100kg en een teamrace in de snellere KWC karts. In iedere klasse werden 3 kwalificatieheats gereden (5 minuten kwalificatie en 10 minuten race) en een finale voor de beste 24 rijders. Er waren +/- 50 rijders per klasse waaronder autosportcoureurs zoals regerend GP2 kampioen Stoffel Vandoorne.

100kg
We begonnen met de 100kg klasse en daarin deden we alle drie mee. Mika kreeg in 1 van zijn 3 races een vreemde penalty, en die zou hem een plek in de finale kosten. Voor hem was het in ieder geval een goede training voor morgen en hij ging gedurende de dag ook steeds beter rijden. Ik begon de dag niet goed met een 10e en een 9e plek, maar gelukkig kon ik door een 3e plek in race 3 nog de top 10 binnen komen. Rico startte de finale van 12 minuten vanaf een hele mooie 2e plek na een 7e, 3e en 1e plek in de heats. In de warming up voor de finale noteerde ik top 3 tijden, dus ik had vanaf een 9e startplek nog goede hoop om naar voren te komen. Mijn race ging dan ook super, ik werkte me snel op naar plek 6 terwijl Rico de nummer 1 had moeten laten gaan en zijn 2e plek met hand en tand verdedigde. Ik probeerde P5 te pakken maar schoot daarbij samen met een Duitser rechtdoor en viel weer iets terug. Na een nieuwe inhaalrace werd ik net over de helft van de race helaas rond getikt door autocoureur Nicki Thiim die als een dwaze maniak door het veld ging. Helaas werd er erg agressief gereden in deze finale en werden straffen genegeerd wat leidde tot de nodige frustraties. Gelukkig hield Rico zijn hoofd koel en finishte in een internationale top-3 knap op plek 2 achter de Fransman Jean-Philippe Guignet en voor de Deense thuisrijder Nikolaj Kandborg. Ik werd afgevlagd als 13e.

Endurance
Op zondagavond werd er in de 13pk huurkarts die ook gebruikt waren voor het WK in 2013 een 1 uurs race gehouden. Ik vormde een gelegenheidsteam met de Italiaan Michele Ottini. We moesten 1 rijderswissel doen en een kwalificatie van 5 minuten. Er werd op 90kg gereden in een veld van 12 teams. Ik kwalificeerde als 2e en in het begin van de race kon ik redelijk bij blijven. Langzaam maar zeker slopen de Deense koplopers bij ons weg, we hadden toch duidelijk een kart met minder topsnelheid en ik probeerde de achterstand te beperken. Na een half uur wisselden we en ging Michele verder. De leiders zetten de snelle Deen Mark Kamstrup in en die liep verder weg van ons. Op plek 3 lag een Pools team maar die vormden geen bedreiging, ze werden zelfs ingehaald door ATR Consulting Denmark die nog op jacht gingen naar ons. Gelukkig kon Michele deze aanval afslaan en de 2e plek veiligstellen. Een leuke prijs op de 1e dag, en we maakten ons op voor morgen. ’s Avonds blikten we terug op de 1e dag onder het genot van zelf klaargemaakte kipnuggets en kipcorns op de hotelkamer van Renst en Rico. Nadat ik nog 10km had hardgelopen door het centrum van Arhus zaten we de volgende ochtend weer vol energie aan het ontbijt.

65kg
Zo’n 40 rijders maakten zich op voor de juniorenklasse tijdens de Racehall of Champions op de maandag. Onder die 40 rijders Mika en Rico, zij hadden hun zinnen gezet op een mooie eindklassering. Zowel Mika als Rico waren in de 3 heats constant van voren te vinden, en zo mochten ze starten op respectievelijk de 5e en 2e plaats voor de grote finale. Daarin startte de Deen Lundgaard (Europees kampioen KF) van pole position. Rico had van de toppers de minste kart en kon daardoor geen aanval plaatsen op Lundgaard. De andere Deen Aske Nygaard haalde Rico in en even later ook Lundgaard en nam zo de leiding in handen. Op dat moment sloeg Rico gelijk toe en pakte P2 terug. De nummer 1 was toen gevlogen en toen Lundgaard vol in gevecht ging met de Pool Porada kon ook Rico loskomen. Dit bood kansen voor Mika die nog steeds op P5 rondreed. Hij zat helaas net aan de verkeerde kant toen de mannen op 3 en 4 met elkaar in de clinch gingen en kon daar dus niet van profiteren. Hij bleef op 5 en haalde daarmee wel een heel sterk eindresultaat, het podium was zelfs heel dichtbij. Rico stond voor de 2e keer bovenop dat podium, wederom een topprestatie.

80kg
Het hoogtepunt van de tweedaagse strijd in Denemarken was de 80kg klasse die erg sterk bezet was, Rico en ik vertegenwoordigden Nederland en deden dat niet onopgemerkt. Rico was al het hele weekend op dreef en was in alle heats imposant, hij zetten een P1, P2 en P3 neer en kwalificeerde zich daarmee (als jongste deelnemer) als nummer 1 voor de finale. Ik begon net als gisteren slecht met een 10e plaats en liep daardoor gelijk weer achter de feiten aan. Ook in race 2 een matig resultaat (P6) met helaas weer dezelfde kart als in race 1. In race 3 eindelijk een hele lekkere kart en vanaf P2 haalde ik Jannik Nielsen (Dk) in en finishte ik op 1 met Arnaud Teuwen (2e), Rico (3e) en Jannik Nielsen (4e) net achter me. Hierdoor mocht ik vanaf de 8e plaats vertrekken in de finale. De spanning was om te snijden, en tijdens de 5 minuten warm up voerde ik samen met Rico de tijdenlijst aan, maar ook Jannik Nielsen (startpositie 2) was snel.

Bij de start van de race wist Stoffel Vandoorne (Be) Nielsen in te halen en zo kon Rico gelijk een gaatje slaan. Vandoorne werd echter weer ingehaald door Nielsen en Guignet en viel verder terug. Ik ging met 4 mooie inhaalacties op Kandborg, Daniel Lundgaard (Dk), Mathias Sponholtz (Dk) en Vandoorne als een warm mes door de boter en belandde zo op plek 4. Rico werd onder druk gezet door Nielsen die weer terug bij hem was gekomen en verdedigde netjes. Na amper een ronde verdedigen werd Rico eind rechte stuk door Nielsen rechtdoor geduwd, een hele smerige actie die bizar genoeg onbestraft bleef. De top 4 bleef vervolgens ongewijzigd, ik had net te weinig tijd om nog bij Guignet te komen en liep zo het podium op een haar na mis, zonde, maar gedurende de dag heb ik me wel mooi terug kunnen knokken en dus sloot ik persoonlijk wel met een goed gevoel de trip af. Rico had in 2 dagen tijd zijn talent weer eens laten zien en hij had het dik verdiend om met de 1e prijs naar huis te gaan, helaas hielden de marshalls ook na protest van ons stug vast aan hun belachelijke oordeel. Voor alle toeschouwers was er maar 1 winnaar en dat is ook wat waard. We hadden onze racekunnen in ieder geval weer laten zien en kijken al uit naar vele nieuwe kartsuccessen in 2016!!

Tags: dutch value, individueel, aarhus, denemarken, rhoc