BEKC en 24 uurs raceweekend in België
Ruben zoekt de limiet op met ruim 10 uur racen!
Genk/Brussel, 23/24 april 2016
Op zaterdag 23 april ging de wekker al om 6 uur, een lang en hopelijk mooi kartweekend voor de boeg. De 24 uur van Brussel vindt plaats en ik doe daaraan mee met The Dutch Value, met teamgenoten Corné, Rico en gelegenheidsrijder Amandio Costa Paz. Tegelijkertijd is race 3 van het BEKC vandaag gaande in Genk, en ook daar wilde ik graag acte de présence geven. Een overvol schema dus, maar wel 2 hele leuke races dus ik had er erg veel zin in. Ik zette eerst koers richting Roosendaal om daar mijn (team)maat Corné op te pikken en samen reden we richting Brussel. Daar was ’s ochtends de briefing en training voordat de race om 13 uur van start ging. Omdat de baan compleet veranderd was wilde ik wel even rijden in de training om in de race later vandaag gelijk snel te kunnen zijn. Ik reed 10 minuutjes en ging er daarna meteen vandoor richting Genk, de 24 uurs race moest ik even laten voor wat het was, mijn teammaten ging de eerste uren van de race afleggen, die we overigens startten vanaf een 11e plek na de kwalificatie in een lastige kart van Rico.
Aangekomen in Genk waren monteurs Nick en Edward en Veersedam teamgenoten Dave en Marcel al druk in de weer om de kart te prepareren om de baan op te gaan. Gisteren hadden de mannen al getraind toen ik nog in de examenzaal van de Erasmus Universiteit zat, maar we hadden de nodige tegenslag. We moesten zelfs een nieuw frame opbouwen nadat we een scheurtje in ons eigen frame hadden ontdekt, hoogstwaarschijnlijk ook de verklaring voor de moeizame race in Mariembourg vorige maand. Marcel reed vandaag en gister vooral om ervaring op te doen, Dave en ik namen vandaag uiteindelijk de race voor ons rekening. Het was worstelen om de juiste afstelling te vinden, maar in de kwalificatie bleek dat de afstelling zo slecht nog niet was, onze set banden uit de training was gewoon een hele slechte. We kwalificeerden als 5e, maar wel vlak achter de snelste mannen. Het weer was gelukkig eens droog en dat zou ook zo blijven voor de gehele race. Ik nam de start en kwam prima van mijn plek. In de eerste bochten nam ik geen risico en verloor daardoor een paar plekjes, maar de kart voelde heel erg goed aan en al snel kon ik me opwerken naar P3. Even later kwam ik naar 2 en daarna kwam Berghmans langszij die ook een mooi tempo had.
Na ongeveer 20 minuten rijden maakte ik een foutje en raakte 1 van de kussens in de chicane, waardoor ik even rondging en ook mijn stuurstang een opdonder kreeg. Gelukkig kon ik snel weer verder en kon ik dezelfde tijden blijven rijden, ondanks dat mijn stuur licht scheef stond. Na een uurtje kwamen we vanaf P3 de tankzone binnen en nam Dave het van mij over. De nummers 1 en 2 waren een stukje weggelopen van ons, wij streden met Sloebs en GS1 om de 3e plek en tot onze verbazing had GS1 met de wissel heel veel tijd gewonnen en lag nu voor ons, dit terwijl we in het 1e uur een stukje waren weggereden. Dave had even last van de afgekoelde banden maar reed al snel tijden die beter waren dan onze concurrenten MD Racing en Sloebs, alleen op Berghmans en GS1 verloren we iets. Na de 2e wissel ging ik nog een keer rijden en opnieuw verloren we bizar veel ten opzichte van GS1 met de wissel, dit terwijl we voor ons gevoel geen langzame stop hadden. Wellicht is het wisselen van rijder met bijbehorende gewichten toch nadeliger dan we dachten. Ik kon vanaf plek 4 nog prima tijden rijden, maar het gat naar plek 3 was te groot om nog te dichten. Ondanks dat we nagenoeg de hele race sneller reden dan GS1 finishten we toch een halve ronde achter hun, best frustrerend. De overwinning ging naar Berghmans, P2 was voor een team dat eenmalig meedeed en GS1 werd dus 3e. De snelheid was goed vandaag, helaas net geen podium!
Na de wedstrijd ging ik linea recta door naar Brussel, waar de 24 uurs ondertussen in volle gang was, sterker nog, toen ik aankwam zaten de eerste 7 uur van de wedstrijd er al op. Rico, Corné en Amandio hadden allen al een stint gedaan van ruim 2 uur en we lagen op de 5e plek terwijl Rico nu aan zijn 2e stint bezig was. Vooral de top 5 was van een ongekend hoog niveau en zat dicht bij elkaar. Met 24 teams was het weer lekker druk op de baan en rond de klok van 10 uur ’s avonds maakte ik me op voor mijn 1e stint. Er moest 6 uur op 90kg gereden worden (verder 80kg) en ik ging deze tijd voornamelijk vullen. Ik stapte in op 90 en ging meteen voor een hele lange stint van 3 uur en driekwartier, dat terwijl ik nog aan het bijkomen was van 2 uur sturen in de Rotax! Het ging erg lekker en ik verloor weinig op de top 3 die op 80kg reden, de nacht viel en dan beginnen de echte uren van een 24 uurs race. Constant rijden en weinig tijd verliezen met achterblijvers is dan het devies, iedere ronde weer concentreren en alles blijven geven. Nadat ik was uitgestapt ging Amandio verder, hij had veel last van grote blaren op zijn handen en na 1 uur en 45 minuten wilde hij wisselen. Rico en Corné waren even gaan slapen en dus was ik genoodzaakt om alweer in te stappen. Na een massage in de massagezaal en wat drinken zette ik mijn helm weer op, nu even op 80kg en knallen maar.
Gelukkig had ik deze stint een lekker kartje, want dat sleepte me wel door de stint. Het was genieten, een uur of half 5 in de morgen en ik pakte de voorlopig snelste raceronde met 52.3, we wonnen veel tijd en we schoven weer op naar plek 3. Toch was ik blij om Corné klaar te zien staan na de volgende kartwissel, eindelijk kon ik even mijn rust pakken en ‘Snoopy’ stapte in. Dit was in mijn ogen Corné zijn beste stint van de wedstrijd, we liepen verder uit op plek 4 en 5 en hij reed hele knappe tijden. Ondertussen reden DWT en Hola Lulu ook hard en aan kop. Bluestar had als sterkste wapen Mathias, die reed veel en telkens ontzettend hard. Hij was de enige rijder die nog onder mijn tijd door ging en reed eigenhandig van plek 4 terug naar P2. Dit betekende dat wij ook weer terugvielen naar 4, we hadden een paar lastigere kartjes in de morgen. Terwijl ik nu even anderhalf uur ging slapen, kon Rico weer instappen, hij zag er nog het meest fit uit van ons 4! Na Rico ging Corné weer en toen nog een keer Rico voor een korte stint op 90kg. We moesten immers nog 2 uur en 20 minuten op 90 en ik zou daarvan de laatste anderhalf uur doen.
De finish naderde en onze podiumkansen leken kleiner en kleiner te worden, we lagen met nog 2 uur te gaan meer dan een ronde achter op P2 en 3 en Hola Lulu had aan kop al 2 ronden voorsprong! Toch bleven we alles geven, nog 1 keer mijn inmiddels al van pijn vertrokken lichaam opgeladen en mijn handen afgewerkt met duct tape. Nadat Derek en Charlotte ons vannacht al hadden aangemoedigd kwamen nu ook Mike en zijn ouders en zus langs de baan om ons te supporteren, wat een teamspirit van The Dutch Value! De weersomstandigheden waren listig, af en toe een klein buitje maar dit was niet verkeerd voor ons. Op 90kg verbaasden we vriend en vijand door gewoon de snelste op de baan te zijn, sterker nog, zelfs op een droge baan kon ik zo veel winnen dat het podium heel langzaam weer in zicht begon te komen. Het ging zelfs zo goed dat we, met nog 1 verplichte rijderswissel te gaan, de stint op 90kg helemaal rekten tot het einde, waardoor we dus onnodig lang op 90kg reden, maar ja, we wonnen zo veel tijd dat het de moeite loonde. Met nog 15 minuten leek het pleit beslecht, ik had P3 virtueel in handen en toen kwam er nog weer een flinke bui uit de hemel. Het rijden was glibberen en glijden en Rico stond klaar voor nog 3 ronden tot de vlag. We kwamen de pits uit en yes, 15 seconden voorsprong op DWT op P3, we lagen zelfs maar 7 seconden achter Bluestar op 2!!! Dit was een ontzettend lekkere afsluiter van de race, wat een comeback om nog het podium te mogen beklimmen, en dat podium is tijdens deze toprace altijd speciaal. Ik heb genoten van de teamspirit die we hadden dit weekend maar nog voor ik het podium betrad voelde ik al wel enorme spierpijn op komen door mijn hele lichaam. Ik had in 24 uur tijd meer dan 10 uur gereden (waarvan ruim 2 uur in een Rotax) en het was dat de laatste stint zo goed ging, maar o wat was het zwaar. Complimenten aan FKI voor een hele strakke organisatie en natuurlijk felicitaties aan de verdiende winnaars van Hola Lulu op het podium (Sebastien Lamarque, Matts Breckpot, Giovanni Baccellieri en Arnaud Teuwen).
Foto’s met dank aan Paul, Kristof en Derek !
BEKC race 2
Veersedam 5e na lastige race
Mariembourg, 19 maart 2016Op zaterdag 19 maart was race 2 van het BEKC seizoen 2016 en dit keer moesten we helemaal richting de Franse grens naar het circuit van Mariembourg, nieuwe op de kalender. Dit weekend was ik samen met Nick en op vrijdagmorgen gingen we met de bus naar het Zuiden. Het was een eind rijden maar dan heb je ook wat, de baan is prachtig en biedt veel uitdaging. Op vrijdag hebben we lekker kunnen trainen, het tempo en het gevoel was goed en op zaterdag kregen we nog hulp van monteur Luk die namens de Feyter voor ons sleutelde deze keer. Op zaterdag hadden we vooral met nieuwe banden wat problemen om de juiste afstelling te vinden, we probeerden vanalles maar gedurende de dag zakten we een beetje terug in pace vergeleken met de competitie. Waar we ’s ochtends nog ruim de snelste waren kwam ik in de kwalificatie met een langzamere tijd niet verder dan P6. We maakten nog enkele kleine aanpassingen aan de kart en gingen vol goede moed de wedstrijd in met 13 teams aan de start.
Mijn start was matig, en vanaf ongeveer plek 8 kwam ik langzaam maar zeker naar voren toe. Sloebs en Berghmans reden aan kop echter een stuk harder dan de rest en ik kwam in een groepje te zitten met K-suckers, GS1 en MD Racing en we streden voor plek 4. We kwamen duidelijk snelheid tekort om ons te kunnen bemoeien met de strijd om de overwinning. Het was dus zaak om geen fouten te maken en in ieder geval de schade te beperken door in een redelijke positie over de finish te komen, iets waar het vorig jaar soms aan ontbrak. De pitstops verliepen vlekkeloos en een tweetal Iame teams kende wat problemen, hierdoor kwamen wij op plek 4 te liggen. GS1 had op P3 wat afstand genomen en de top 3 was beslist, met Sloebs op kop. Wij vochten met MD Racing om de 4e plaats en in de laatste 15 minuten van de race werd het donkerder en donkerder op de baan. De baan was totaal niet verlicht en dus was het de laatste minuten echt oppassen want het zicht werd steeds slechter. Zelfs met helder vizier was het heel lastig inschatten wanneer je moest remmen. Met de 2e pitstop had ik MD Racing nog ingehaald maar ze hadden nog iets meer snelheid en ik kon ze er helaas net niet achter houden. Een 5e plek was dus het eindresultaat, zeker wel teleurstellend maar voor het kampioenschap niet dramatisch aangezien we nog steeds 1e staan in de Rotax Max klasse.
BEKC race 1
Veersedam naar overwinning in Genk
Karting Genk, 13 februari 2016Het nieuwe seizoen Belgian Endurance Kart Cup (BEKC) startte dit jaar half februari in Genk. Afgelopen jaar was voor ons een seizoen met veel teleurstellingen en vaak pech, ondanks dat de snelheid vaak goed was bleven de resultaten uit, we wonnen geen enkele race. Leon en Cuma besloten eind 2015 om verschillende redenen te stoppen maar Dave en ik wilden eigenlijk toch erg graag aan de start staan. Onze Gillard kart van afgelopen seizoen was nog prima en met zo’n seizoen als afgelopen jaar wil je ook niet afsluiten, zeker niet omdat we weten dat er meer in zat. Echter blijft outdoor karten een dure hobby en dus moesten we puzzelen om het budget rond te krijgen. Uiteindelijk hebben we besloten om het seizoen van start te gaan en van race tot race te bekijken hoe de situatie er sportief en financieel voor staat, uiteraard wel met de intentie om voor het kampioenschap te gaan en dus alle races mee te doen! Veersedam teamgenoot Marcel Kouijzer zal ook mee trainen en zal hopelijk ook een aantal wedstrijden mee kunnen rijden. Net als in 2014 staan we dit jaar in de tent bij de Belgische formatie van DFK de Feyter, met onze trouwe monteur/coach Nick van Overveld aan onze zijde.
Op zaterdag 13 februari was al race 1 gepland in Genk. Op vrijdag 5 en 12 februari gingen we trainen, eerst in de regen en de dag voor de race op een droge baan. Ook de zaterdag begon droog en net als gisteren hadden we de snelheid super voor elkaar. We waren constant bij de 2 snelste teams en hadden veel vertrouwen in de kart na de laatste aanpassingen op zaterdagmiddag. Voor deze race stond de Belgische monteur Robert Allemeersch ons bij, naast ook de technische input van Tim de Feyter. We zagen een droge race wel zitten, maar eind van de middag kwamen de eerste spetters uit de lucht vallen en voor de rest van de avond bleef het regenen en droogde de baan niet meer op. Afstelling omgooien, regenbanden erop en nu op een natte baan proberen om de best mogelijke tijden eruit te persen. In de kwalificatie reden Dave en ik allebei een stintje en voelde de kart nog niet helemaal zoals we wilden, we noteerden de 4e tijd van de Rotax Max klasse en 6e algemeen (inclusief de iets snellere Iame X30 motoren).
We voerden nog wat aanpassingen door aan de kart en stonden om 5 uur op de grid voor 2 uur bikkelen in de kou en de regen. Ik begon de race goed, pakte meteen 3 plaatsen maar viel ook weer iets terug in de eerste ronden. Ik was erg voorzichtig om vooral niet in een crash of naast de baan te belanden in de eerste ronden, want wat ik vorig jaar zeker geleerd heb is dat constant uitrijden essentieel is om mee te kunnen doen in de top van het klassement. De snelheid was iets beter dan tijdens de kwalificatie en ik haalde enkele mensen in, en na een kleine spin (iets te veel risico om weg te rijden van een concurrent) vond ik weer de weg naar voren. Mijn handen voelden als bevroren aan en het zicht was zeer slecht. Gelukkig liep de motor goed en er vielen ook al enkele teams weg die van de baan gingen of pech hadden. Na ruim een uur gingen we tanken en de pitstop verliep vlotjes, geen gekke dingen en na de pitstop werden onze tijden ten opzichte van de concurrenten alleen maar beter. We lagen op dat moment op plek 4, ik had net Berghmans ingehaald en andere concurrenten voor het klassement als Sloebs, MD Racing en GS1 reden al een stuk achter ons.
We besloten doordat het podium in zicht was om mij de race uit te laten rijden en ik kon inderdaad opschuiven naar plek 3 met nog een half uur te gaan. Na onze laatste pitstop had ik last van het gas dat bleef hangen. Hierdoor kon ik geen snelle tijden meer rijden. Een team van PDB voor ons had remproblemen en die kon ik nog inhalen en op dat moment lagen we dus op de 2e plek algemeen en zelfs op kop in onze eigen klasse (Rotax). Nick en Dave hielden me via onze communicatie uitstekend op de hoogte van de situatie op de baan en zo kon ik zonder risico’s te nemen de laatste 10 minuten doorkomen. We werden afgevlagd en eindelijk was er weer eens loon naar werken! Mijn allereerste overwinning in de BEKC Rotax Max en het resultaat verzachtte de pijn van de kou. Tussen 2 gelegenheidsteams van PDB met Iame motoren stonden we ook 2e op het podium in het totaalklassement, een mooie teamprestatie tijdens deze 1e race van het seizoen en dat geeft vertrouwen voor de komende wedstrijden, te beginnen in maart op de baan in Mariembourg, een nieuwe baan op de kalender.
BEKC race 8
Seizoen eindigt zoals het begonnen was
Genk, 14 november 2015De laatste race van het BEKC seizoen 2015 zit erop, een heel lastig seizoen voor ons (Veersedam Auto – Kastaci Auto) met regelmatig pech, veel regen en wisselende resultaten. Met het ingaan van de laatste race waren onze kansen op een top 3 klassering in de eindrangschikking helaas al verkeken, en dus moesten we gewoon voor dagsucces gaan tijdens race 8 te Genk. We wisten dat ook dit lastig ging worden, gezien het gigantisch grote deelnemersveld van niet minder dan 40 teams! Hieronder vele Europese toprijders die veelal als gelegenheidsteam meereden. Vanwege mijn werk kon ik er dit weekend pas vanaf zaterdag eind van de middag bij zijn. Op vrijdag en zaterdagmorgen was het voornamelijk droog en onze Gillard deed het onder deze omstandigheden erg goed. Dave was ook pas op zaterdag van de partij maar had ’s ochtends al direct een lekker gevoel. Net voor de kwalificatie begon het echter, zoals bijna iedere race dit jaar, te regenen.
Leon was de man voor de kwalificatie, weer terug van weggeweest. We hadden wat kleine problemen met de motor waardoor we aan het einde niet meer voor een verbetering van onze tijd konden gaan, hierdoor zakten we iets terug naar een 14e startplek. Toen de race begon rond een uur of 5 was het nog iets harder gaan regenen, de baan was zeiknat en het leek er geenszins op dat dit nog voor het einde van de wedstrijd zou gaan veranderen. Leon had weer eens een hele goede start en manoeuvreerde zich direct langs 4 opponenten. In het begin van de race was het wel knokken met de kart, waarvan de afstelling niet helemaal optimaal was. Doordat we nauwelijks onder deze omstandigheden hadden kunnen trainen moesten we een beetje gokken en dat pakte niet super uit.
Leon bleef echter knokken en bleef rond plek 10-12 rijden, regelmatig viel er een team uit dus ook op de baan blijven en niet stuk gaan leverde al positiewinst op. Na ongeveer een uur en 10 minuten ging ik rijden als 2e en ik had veel last van de motor, waarschijnlijk omdat er water in de motor kwam. Na een tijdje werd dit minder en kon ik vrij goede tijden rijden, we schoven de top 10 weer binnen. Door 1 uitstapje naast de baan verloren we helaas de 8e plek, en na onze 2e stop in de laatste 10 minuten kwamen we op plek 9 te liggen. Niet een resultaat waar je direct heel warm of koud van wordt, maar van de reguliere teams die normaal in het BEKC reden lagen we wel 2e achter MD Racing.
Zo sloten we het seizoen af op een nat Genk, zoals het ook begon. Helaas dit jaar maar 1 podiumplaats, dit is natuurlijk niet wat we ervan gehoopt hadden aan het begin van het jaar. De snelheid zat er vaak heel erg goed in, in zowel Spa als Emmen (2x) waren we ontzettend snel en hadden we telkens kans op de overwinning, maar pech of kleine tegenslagen gooiden telkens roet in het eten. Toch heb ik genoten van alle weekenden, zowel op als naast de baan, want het rijden blijft erg vet en zeker met zo’n gaaf Zeeuws team met Leon, Dave, Cuma en Nick (monteur)! Bij deze wil ik graag Veersedam Auto, Kastaci Auto en KCR bedanken voor de ondersteuning tijdens het seizoen, hopelijk sta ik volgend jaar opnieuw aan de start en kan ik dan alsnog mijn 1e overwinning scoren en voor de titel strijden.
BEKC race 7, Spa-Francorchamps
Veersedam-Kastaci met FA Kart in de Ardennen
Spa-Francorchamps, 3 oktober 2015
Op vrijdag 2 oktober ging ik samen met Dave, Ellen en Nick met een volgeladen auto richting Spa voor race 7 van het BEKC. De auto zat vol met kartspullen, maar onze Gillard was in Zeeland achtergebleven. We reden dit weekend met een door Edward Terol geprepareerde FA Kart, we waren erg benieuwd hoe dat zou zijn. Op vrijdag hadden Dave en ik helaas weinig trainingsmeters, toen we aankwamen was er eerst een middagpauze en vervolgens was het om kwart over 4 al afgelopen. Maar we hadden wel degelijk enkele waardevolle meters kunnen maken. De kart had heel veel grip, dat was fijn, maar ook even wennen, zeker qua sturen moest ik me heel erg aanpassen aan de kart. Dit ging echter iedere sessie beter, en we hadden er aan het eind van de middag geen slecht gevoel over. Cuma sloot zich in de loop van de avond ook aan bij het gezelschap en we ging op zaterdag vol goede moed van start.
We hadden zoals gebruikelijk 3 sessies alvorens de kwalificatie zou starten en we deden er allemaal 1. In de laatste sessie leken we de afstelling voor elkaar te hebben, ik kon op oude banden hele goede tijden klokken en we keken met vertrouwen richting kwalificatie. Dit bleek terecht, want in de kwalificatie pakte ik voor de 2e keer dit seizoen pole position! Ik nam ook de start van de race en kwam redelijk goed weg, op P3 kwam ik de eerste bocht uit en ik kon meteen aandringen bij de koplopers. Na wat positiewisselingen kwam ik wederom op plek 3 te liggen, achter 2 gelegenheidsrijders Noah Lhoez en Max Timmersmans. Bij deze mannen leek het alsof ze dachten dat ze in een sprintrace zaten, want in het eerste half uur begonnen ze zelfs al te verdedigen om maar de leiding te kunnen houden. Ik liet me hierin net iets teveel meeslepen, want ik voelde dat de kart erg lekker lag en wilde graag een constant tempo rijden. Daarom nam ik net iets teveel risico om mijn plek te behouden en schoot ik even van de baan af.
Dit kwam ons duur te staan, ik verloor ruim 30 seconden. Ik kon vanaf dat moment wel een goed tempo rijden en tijd goedmaken, en na onze eerste tankstop bij 1 uur en 15 minuten wedstrijd kwam Cuma terug de baan op als 5e. Cuma had slechts 15 minuten getraind dus moest logischerwijs (zeker in een nieuwe kart) nog even zoeken naar het juiste ritme. Hij reed dezelfde tijden als de rijders op P4 en 6, alleen de top 3 reed op dat moment ietsje harder en lag inmiddels een rondje voor ons. Met nog ongeveer een uur te gaan ging ik opnieuw rijden en ik kon direct mijn tempo van het eerste uur weer oppakken, sterker nog, ik verbeterde mijn snelste rondetijden en begon in te lopen op de top 4. De kart bleef in het laatste uur, terwijl de avond viel en het donker werd, ontzettend lekker rijden. Terwijl veel teams terugvielen in rondetijden kon ik als enige onder de 46 blijven rijden. Ik pakte P4 nog terug, maar voor de top 3 had ik net wat tijd te weinig. Helaas bleek achteraf dat mijn uitstapje in het begin van de race ons waarschijnlijk P2 heeft gekost. Jammer, maar desondanks waren we zeer tevreden over 1. Het halen van de finish, en 2. Onze pace, de kart lag super en we konden de hele race lang pushen zonder dat de banden eraan gingen.
Met nog 1 race te gaan is er qua klassement weinig meer te redden, dit seizoen zat het bepaald niet mee op veel momenten, maar qua snelheid zaten we er bijna altijd goed bij. Tijdens de laatste race in Genk willen we graag nog eens knallen en dan wel voor het bijbehorende resultaat gaan!!
BEKC race 1
Wel de snelheid, niet het resultaat
Genk, 21 februari 2015Op vrijdag 20 februari ging ik samen met Cuma Kastaci, Leon de Visser en Nick van Overveld richting Genk voor de 1e race van het nieuwe BEKC seizoen. Na vorig seizoen voor Rocli Racing te hebben gereden met Praga was het dit jaar in meerdere opzichten terugkeren naar het oude nest. Ik reed weer voor Veersedam-Kastaci, Veersedam het team waar ik al sinds mijn 12e voor rijd. Daarnaast rijden we dit jaar met een nieuw Gillard frame, ook hier rijd ik al sinds jongs af aan mee, vooral in outdoor wedstrijden en nu ook de voorremmen weer afgeschaft zijn was ik weer terug bij de basis. Met Nick als monteur en Cuma, Leon en Dave als snelle teamgenoten ging ik dit seizoen met veel nieuwe energie en motivatie tegemoet. We worden dit jaar ondersteund door Ton van der Hof van KCR. Op vrijdag hadden we een trainingsdag die helemaal in het nat werd afgewerkt, de snelheid zat er goed in en we deden veel vertrouwen op voor de racedag van morgen.
Op zaterdag is er zoals vorig jaar ook al bleek nog maar weinig tijd om veel te proberen, kleine veranderingen konden natuurlijk nog wel getest worden en die konden later op de dag wel eens de doorslag gaan geven. Na een gebroken achteras in de trainingen konden we in de laatste sessie nog even op droog rijden. Echter vlak voor de kwalificatie begon het weer te regenen, maar niet erg hard, en daarom startten alle topteams de kwalificatie op slicks. Leon en ik zaten telkens dicht bij elkaar, en net als vorig jaar toen Leon alle 8 races voor Veersedam-Kastaci kwalificeerde, ging hij ook nu de quali rijden. De baan was nog glad en Leon zette ons op een 6e plek op de startgrid, in een veld van 20 teams. Pole position was er voor de gelegenheidsrijder uit Zweden, Viktor Oberg. Van de klassementsteams stond MD Racing er het beste voor op plek 3.
Nog voor de start van de race begon het weer flink te regenen en de race zou op regenbanden van start gaan voor alle teams. Leon had weer eens een hele goede start en lag al snel op plek 3, achter MD Racing en Berghmans. Deze twee teams reden net een tandje harder, en dus moest Leon die schade zien te beperken. Ondertussen kwam Oberg weer opzetten nadat hij vanuit de pits met motorproblemen moest starten. Hij was een stuk sneller dan de rest en maakte moeiteloos zijn achterstand goed. Na een goed uur rijden was de baan nog steeds zeiknat, en net toen ik wilde instappen begon het weer te regenen. Ik had geen regenpak aangetrokken en had hier ook geen tijd meer voor, want Leon kwam de tankzone binnenrijden. Na de wissel ging het echter helemaal mis, want de kart wilde niet meer starten, de accu bleek het probleem. Nick haalde snel een andere accu, waardoor we toch nog verder konden, weliswaar met flink tijdsverlies.
In de stromende regen was ik al snel helemaal doorweekt en kreeg het dan ook flink koud. Ook de motor had last van de kou en de regen en hield af en toe in. Toch kon ik nog prima tijden rijden en wat tijd goedmaken op de meeste teams. Na onze 2e pitstop bleef ik rijden en ondertussen was duidelijk dat PDB Racing met Oberg de race ging winnen, voor MD Racing en Berghmans. Met nog zo’n 15 minuten te gaan lagen wij net in de top 10, maar bleef mijn gas hangen en werd het steeds gevaarlijker rijden. Ik besloot binnen te komen maar we konden de problemen niet verhelpen. Ik ging wel weer de baan op, het was niet lang meer, en gebruikte de aan/uit knop als het ware als gaspedaal, en stuurde met 1 hand. Zo bracht ik de kart nog op een 13e plek over de finish, bijna 10kg te zwaar vanwege al het water in mijn pak. Nadat ik weer was opgedroogd en opgewarmd kwam het besef dat we vandaag een podiumplek en dus dure punten waren misgelopen, heel erg zonde! Ondanks het tegenvallende resultaat beloofde de snelheid het hele weekend veel goeds voor de rest van het seizoen, we zaten er telkens uitstekend bij. Volgende race in Emmen begin april zullen ook Dave (net terug van vakantie) en Cuma hun opwachting maken, we zullen er dan alles aan doen om terug te slaan!
BEKC race 2
Superrace eindigt in tranen
Emmen 11 april 2015Op donderdag 9 april ging ik samen met Cuma en Nick richting het Drentse Emmen voor race 2 van het BEKC seizoen 2015. Het weekend voordien waren we al gaan trainen in Emmen en op vrijdag stond er opnieuw een lange en zonnige trainingsdag op de rol. Net als vorige week ging het erg goed en met monteur Edward Terol aan onze zijde sleutelden we aan de afstelling tot in de kleinste details. Op zaterdag hadden we nog 3 trainingssessies. Hierin werkten we nog wat aan de fine tuning, en Cuma en ik zaten qua tijden heel erg dicht bij elkaar. We hoopten dat de bewolking van vandaag niet zou veranderen in neerslag, want het ging lekker op droog. Echter in de loop van de dag begon het toch te regenen. We sloegen de laatste training over en ging de natte kwalificatie in vertrouwende op de afstelling die Edward had klaargezet. Dit bleek uitstekend uit te pakken, want ik ging er vandoor met de pole position voor Veersedam-Kastaci, we hadden daarbij 2 tienden voorsprong op Sloebs racing en al een halve seconde op de verrassende nummer 3, IKM Racing (de enige Iame X30 in het veld).
Na het bestuderen van de buienradar was het voor ons duidelijk dat het eerste deel van de race in de regen zou worden verreden. Het was echter droog vlak voor de start, en dat zorgde voor veel commotie in de pits. Het was dat de mensen van de organisatie het parc ferme niet op tijd sloot, anders had 75% van de teams te laat geweest. Wij niet, want we hadden gekozen voor regenbanden, en de regen kwam net voor de start over de baan neervallen. Enkele teams stonden nog op slicks maar de topteams allemaal niet. Bij de start kwam ik na bocht 1 op plek 4 door, maar na een ronde of 2 lag ik alweer op P2. Ik had even tijd nodig om Franky van Sloebs in te halen, maar ook dat lukte na een minuutje of 10 en ik ging er als een speer vandoor. De kart lag top en niemand kon ons tempo bijbenen. Alleen Lorenzo van IKM was in staat om nog redelijk in de buurt te blijven, al had ik al snel een seconde of 15 voorsprong.
Na een goed half uur racen schoot ik eind rechte stuk van de baan, net iets te laat geremd, en in het spekgladde gras moest ik uitstappen en mijn kart terug naar de baan duwen. Lorenzo kwam er langs en we vielen terug naar P2. Ik kon mijn tempo daarna weer redelijk oppakken en we probeerden de eerste tankstop zo lang mogelijk te rekken. Na maar liefst 1 uur en 40 minuten kwam ik eindelijk binnen voor onze 1e (en als het goed is enige) tankstop. De baan was langzaam aan het opdrogen en dus ging ik nog even door in deze 3 uurs race. Terwijl Cuma zich klaarmaakte lagen we inmiddels weer op kop met 45 seconden voorsprong op IKM en ruim een ronde op Sloebs en ruim 3 ronden op de ranglijstaanvoerders Berghmans en MD Racing. Onze afstelling was fantastisch, maar toen sloeg het noodlot toch toe. Net na het verstrijken van de 2 uur wedstrijd raakte ik waarschijnlijk met de onderkant van de kart de kerbs, en knapte de ketting.
Om het nog vervelender te maken sloeg deze kapotte ketting ook nog eens een gat in de radiateur en dat betekende een abrupt einde race. Dit was gigantisch balen, Cuma stond klaar om de overwinning binnen te halen, we lagen er royaal voor, maar een ongelukkig moment deed ons wederom de das om, een domper in ons kampioenschap, zeker gezien we vandaag gewoon hadden moeten winnen. GS1 Racing won de wedstrijd voor Sloebs en de sterk rijdende mannen van SignMind. IKM viel terug naar plek 5 door het maken van een extra tankstop. De volgende race is over 4 weken in Emsbüren, dan moeten we dan die eerste overwinning van het jaar maar binnenslepen.
BEKC race 3, Kartworld Emsbüren
Gifbeker nog niet leeg voor Veersedam-Kastaci
Emsbüren, 9 mei 2015Op donderdag 7 mei gingen we met ons team richting Hengelo om de volgende dag vroeg te beginnen met trainen in het Duitse Emsbüren. Daar stond een dag later de 3e race van het BEKC op het programma. De training op vrijdag verliep redelijk, we hadden wat kleine probleempjes en het was zoeken naar de laatste tienden, maar we hadden goede hoop op zaterdag, de baan ligt ons traditiegetrouw altijd goed. Op zaterdag kwamen we telkens was te kort op de snelste teams, en ook in de kwalificatie bleek dit met een 5e plaats (4e Rotax). Weliswaar stonden andere teams die meestreden voor het kampioenschap zoals Sloebs, MD Racing en Berghmans rond of vlak achter ons. We maakten ons op voor de wedstrijd en pasten nog een aantal dingen aan aan de afstelling, met behulp van de data-analyse van monteur Edward Tirol hadden we goede hoop om mee te strijden voor de podiumplaatsen.
Echter na de opwarmrondes, vlak voordat we op mochten rijden naar de startgrid, wilde de motor niet meer starten. Na meerdere pogingen kwam er rook uit de startknop en er leek kortsluiting te zijn. Ik duwde de kart zo snel mogelijk richting de pits, maar de andere teams gingen al van start. We probeerden het euvel te vinden, maar dit bleek uitermate lastig te zijn op snel te vinden, laat staan op te lossen. Uiteindelijk zijn we de race helemaal niet meer van start gegaan. Een vrij dramatisch weekend dus, de teleurstelling was enorm, niet eens deelnemen aan de race terwijl je de andere teams ziet rijden is echt verschrikkelijk. Zeker gezien de wisselende weersomstandigheden tijdens de race hadden we nog zeker mee kunnen spelen om de overwinning, die ging uiteindelijk naar MD Racing voor Berghmans en Sloebs. Onze kansen op de titel zijn compleet verkeken na 3 waardeloze resultaten, wat een pechseizoen. We zullen ons vanaf nu moeten richten op dagsuccessen.
BEKC race 6, Circuit Pottendijk
Pech houdt maar niet op
Emmen, 12 september 2015Voor de 2e keer dit seizoen gingen we richting Emmen voor de BEKC. Nadat ik de races in Hahn en Genk (3e en 4e) had gemist was het nu tijd voor race 6 van de 8. Samen met Dave, Cuma en Nick gingen we richting Drenthe om daar samen met team KCR te strijden voor de prijzen dit weekend. Op vrijdag probeerden we vele dingen om de afstelling te verbeteren en dit lukte dan ook, en ook op zaterdag ochtend en middag was het gevoel positief en we hadden zin in de wedstrijd. De kwalificatie viel met een 4e plaats algemeen en 3e Rotax een beetje tegen, maar onze racesnelheid leek goed! Voor het eerst dit seizoen ging Cuma starten, hij kwam prima weg van zijn plek en kon direct aanpikken bij GS1 en Sloebs die voor ons reden. MD Racing zat op plek 5 en moest langzaam afhaken, Cuma kon de 2 eerste Rotaxen net niet bijhouden maar wel een heel mooi tempo rijden. Hij liet ze niet ver wegrijden en klokte constante tijden, de afstelling leek goed uit te pakken.
Na ruim een uur rijden was Lorenzo voor IKM de koploper en begonnen de eerste tankstops. Ik stond klaar om over te nemen van Cuma, de wissel was niet optimaal. Cuma verremde zich voor de weegbrug, het tanken duurde net iets te lang en ik kreeg de kart even niet gestart, hierdoor kwamen we opeens op een ronde te liggen van Sloebs, en een seconde of 10 achter MD op plek 4 algemeen. GS1 had een nog slechtere stop en lag nu een halve ronde achter ons, samen met hun en Sloebs was ik gelijk de snelste op de baan. Ik kon MD inhalen en reed snel van ze weg. Rico reed voor IKM maar zij kregen minder en minder grip, en ik kon in een uur tijd een ronde achterstand ongedaan maken. Met nog 55 minuten te gaan begon het te druppelen en was onze positie opeens zeer kansrijk voor de overwinning. Alleen Sloebs lag (virtueel) nog voor ons, maar zij hadden al hun wissels al gemaakt, en een bandenwissel zou voor hun dus veel tijdsverlies betekenen, terwijl wij nog 2 keer moesten binnenkomen.
Na een paar rondjes toen het harder begon te regenen riep Cuma me op het perfecte moment binnen. Na de tankstop wisselden we de banden en de stop was perfect getimed. We leken in leidende positie de baan weer op te gaan, ware het niet dat het onvoorstelbare weer gebeurde, de startmotor had het begeven en we kregen de kart niet meer aan de praat. Ongelooflijk, weer een uitvalbeurt en net als de vorige keer in Emmen in een zeer kansrijke positie. Ondanks dat het voor het kampioenschap al lang niet meer uitmaakte was het ongeloof groot, een enorme deceptie want we wilden zo graag eens een race winnen dit weekend! Zwaar teleurgesteld zagen we hoe GS1 uiteindelijke de race won (zij lagen op het moment van de wissel nog meer dan een halve ronde achter ons! Hopelijk kunnen we tijdens de laatste 2 races dit seizoen wel de finishvlag halen.