Ruben mag driemaal naar podium op laatste racedag van het jaar

Arhus (Dk), 27 december 2019

Voor de laatste race van het jaar stapte ik op 26 december in de auto richting Denemarken, de Racehall of Champions is altijd een evenement waar ik graag aan mee doe, vanwege het hoge niveau van de rijders en zeker ook omdat het op een prachtige baan wordt gehouden. Dit jaar was alles op 1 dag, 27 december gepland, zowel een endurance race van 3 uur als de individuele kampioenschappen. Ik reed de 3 uur Le Mans race samen met mijn kartmaat Eliano de Vos. Er stonden maar liefst 25 team aan de start, een vol veld en dat beloofde wat voor de race. Er werd gereden in 3 verschillende gewichtsklassen, 65kg, 85kg en 100kg, waarbij het grootste deel van de teams op 85kg streed, zo ook wij. Na een vrije training van 18 minuten was het 8 minuten kwalificeren, hierbij pakte ik de 3e startpositie op enkele honderdsten achter de top 2 welke bestond uit 2 teams op 65kg. Hugo Leenaars was ook weer naar Denemarken afgereisd, een van de jonge Nederlandse talenten en hij pakte vanaf een 2e startpositie in het begin van de race knap de leiding. Ik zat in een groepje met 5 65kg rijders en dat was lastig rijden. Na een tijdje kwamen ook Nikolaj Marsengo (Consulting Denmark) uit Denemarken en Arnaud Teuwen (Hola Lulu) uit België er bij, 2 van onze concurrenten op 85kg.

We moesten 3 kartwissels doen waarbij we van rijder mochten wisselen. Na een klein uurtje gingen we voor onze eerste kartwissel waarbij Eliano ging rijden. De kartwissels waren belangrijk, niet alleen om de volgende kart die je pakte, maar ook moest je de transponder en nummerplaatjes overzetten, het gewicht uit de kart halen en de stoelriemen vast maken voordat je kon vertrekken. Je kon dus veel tijd winnen of verliezen in de pits. Onze eerste wissel ging goed en we kwamen op de 2e plek te liggen achter team AIM die een hele snelle wissel hadden gemaakt en met de Deen Mathias Sponholtz voor onze neus reed. Eliano ging er gelijk langs maar werd een minuut of tien later weer terug ingehaald. Er werd nauwelijks blauw gevlagd en daardoor was ook het inhalen van achterblijvers cruciaal. Dit ging niet altijd even makkelijk bij ons, soms hadden we even pech dat een 65kg rijder werd ingehaald en dan een bocht later weer terug kwam. Hierdoor verloren we wat seconden op de leiders, maar we bleven op plek 2 met onder meet de Belgen van Hola Lulu en de Duitsers Andre Lohse en Daniel Burger achter ons.

Eliano reed bijna anderhalf uur voordat ik weer ging rijden. Ian Andersen reed op kop en ik kon het gat naar hem gestaag dichten. Met nog 15 minuten te gaan zat ik bijna op zijn bumper en gingen zij naar binnen de voor de laatste kartwissel. Dit deden ze goed en het zou erom gaan spannen waar wij uit zouden komen. Met onze laatste wissel ging ik door en onze wissel was redelijk, ik kwam net voor AIM weer de baan op. Helaas had ik een nagenoeg koude kart en gleed ik in de eerste ronde alle kanten op, ik moest gelijk in de verdediging maar uitkomen bocht stond dreef ik naar buiten en ging Mathias er langs. Ik probeerde om aan te pikken maar toen mijn banden op temperatuur waren was het gat van 2 seconden geslagen. Heel erg balen, een 2e plek was ons resultaat, zo’n halve minuut voor Hola Lulu met Dylan de Wolf, Filipe Vieira en Arnaud op plek 3.

Een uurtje later begonnen de 4 individuele kampioenschappen, 65kg junioren, 85kg, 100kg en 100kg old boys. In de 65kg klasse waren er weer veel deelnemers en werd er erg hard gereden. In de finale ging de strijd tussen Rayhan Mouoya en Victor Sparholt, een prachtig gevecht dat werd gewonnen door Victor. Hugo streed heel sterk mee in deze klasse met een podiumplaats in de heats, maar had in de finale pech met zijn kart en moest daarom genoegen nemen met een 9e plaats. De 85kg klasse was het sterkst bezet met veel Europese toprijders en in de heats ging het er bikkelhard aan toe. Veel agressieve acties en daarom ook veel penalties waarbij je een soort longcut moest pakken. Ik had in de eerste heat een slechte kart waarmee ik niet verder kwam dan de 10e plek, maar in race 2 en 3 kon ik hele belangrijke resultaten scoren met 2 3e plaatsen waardoor ik als 3e de finale in ging. Voor mij stonden Arnaud Teuwen en Ian Andersen, terwijl achter mij Nikolaj Marsenga en de Zweed Glenn Gyllin oplijnden. De top 4 was al snel weg van de rest van het veld waarin vele andere toppers rondreden zoals Filipe Vieira, Jannik Nielsen, Eliano de Vos, Mathias Sponholtz en Ayrton Walczak. Met nog een ronde of 5 te gaan was ik me aan het opmaken voor een aanval op Ian terwijl Nikolaj op mij de aanval inzette. Hij was net iets te laat en daardoor verloren we allebei veel tijd en kreeg hij een penalty. Ik had nu een flink gat op de nummer 4 maar was de aansluiting met de koplopers kwijt. Na een spannende finale finishte ik zodoende op plek 3, zeker een mooi resultaat maar misschien zat er wel meer in, Arnaud en Ian werden 1 en 2 en zo stonden er 3 oud winnaars op het podium.

In de 100kg klasse had ik iets minder concurrentie maar met mannen als Mathias Sponholtz, Andre Lohse en Daniel Burger was het geen 1,2,3tje om hier vandaag te winnen. Sponholtz leek de meest geduchte rivaal, maar hij ging in race 1 de mist in door 5kg te weinig mee te nemen en zo gaf hij zichzelf een hele slechte uitgangspositie voor de finale. In de 2e race had ik een prachtig gevecht met Daniel Burger met veel inhaalacties, uiteindelijk wist ik race 1 en 2 allebei te winnen en werd ik in race 3 3e nadat ik de penalty lane om onverklaarbare reden moest nemen. Zo mocht ik van pole position starten in de finale waarin Andre Lohse me vanaf de start onder druk zette. Ik kon hem echter van me afhouden en daarna een gat slaan toen hij in gevecht ging met de rijders achter hem. Casper Pilgaard wist zich echter van Andre te ontdoen en kwam gestaag dichterbij. Een aantal zenuwslopende ronden volgden waarbij ik me werkelijk geen foutje kon permitteren. Hij kwam met rasse schreden dichterbij maar gelukkig had ik net genoeg over om niet te hoeven verdedigen, met 2 tiende voorsprong won ik voor het 2e jaar op rij de 100kg klasse! Een super mooie afsluiting van het jaar. Daniel Burger legde beslag op de 3e plek na een bewogen laatste ronde met een aanvaring tussen Andre en Mathias in het gevecht om plek 3. Overladen met prijzen sloot ik mijn laatste racedag dus af met een 1e, 2e en 3e plaats, op naar 2020!!

Tags: rhoc, aarhus

Ruben op prachtige wijze naar eerste Spaanse titel

Rivas-Vaciamadrid (Sp), 22 december 2019

Voor het 3e jaar op rij deed ik op 22 december 2019 mee aan de Spaanse KWC Qualifier die werd georganiseerd bij Karting Rivas nabij de Spaanse hoofdstad Madrid. Een baan waar ik na het behalen van mijn eerste wereldtitel altijd met veel plezier naar terug ga. Op zaterdag 21 december vloog ik samen met mijn pa en ma richting Madrid om daar op zaterdag al enkele heats te gaan trainen. De Spanjaarden waren in grote getalen aanwezig om de nodige trainingsmeters te maken en toen ik aan het einde van de ochtend voor het eerst de baan op ging was het nat en regende het lichtjes. Niet de omstandigheden die ik van Spanje gewend ben, maar in de wintermaanden kan het ook in Madrid alle kanten op gaan. ’s Avonds deed ik nog enkele heats op een droge baan, en dat voelde beter aan dan eerder op de dag (de karts hadden vanwege het gewicht enorm veel onderstuur in de regen en dat maakte het rijden niet echt leuk), ik was gelijk snel en ging met de vertrouwen de wedstrijddag tegemoet.

De Spaanse KWC Qualifier is net even anders dan de meeste andere kampioenschappen, er wordt niet gestreden om positie op de baan, maar puur om rondetijden. Net als in vorige edities werd er begonnen met een groepsfase waarbij alle rijders in groepen van 4 worden verdeeld. Vanwege het grote animo waren er dit jaar maar liefst 20 groepen en ik zat daarbij in de laatste. Dat betekende dat ik pas begin van de middag moest aantreden en in de groepsfase reed je 4 heats in 4 karts die je steeds doorwisselde met je opponenten. Hierbij was ik in iedere kart veruit de snelste van de groep, ondanks dat ook Victor Plaza, de nummer 3 van vorig jaar, in onze groep zat. Hij kwam met 1 kart heel dicht in de buurt, maar met de 3 andere karts moest hij zo’n 4 tot 6 tienden toegeven. In mijn eerste kart kreeg ik nog een lichte straf vanwege het aantikken van een band, waardoor mijn 3 snelste tijden werden afgenomen.

Ik ging dus door naar de knock-out fase die begon met 40 rijders, waarbij steeds de groepswinnaars werden gekoppeld aan 1 van de nummers 2. Ik lootte hierbij Busian Fontan, de nummer 4 van vorig jaar en dus een geduchte tegenstander. We reden nu in de omgekeerde richting van de groepsfase. Helaas raakte Busian in zijn eerste ronde 1 van de grote tractorbanden en dit leidde ertoe dat hij het duel direct verloor. Op mijn verzoek reden we toch nog de 2e ronde en ook daarin was ik flink sneller. In de 2e ronde had de loting uitgewezen dat ik direct tegen Fernando Lara moest, 1 van mijn grootste rivalen en tevens de winnaar van vorig jaar. Ik was op mijn hoede en had 2 uitstekende ronden, met zo’n 8 tiende voorsprong won ik het duel en daar was ik erg blij mee. Voor Fernando was dit erg ongelukkig, hij lag er nu al uit en had misschien meer verdiend. In de 3e ronde waren er nog 10 rijders over en dit keer moest ik het opnemen tegen Christian Bartolome. Ook deze 2 ronden waren goed en ik ging naar de finale met 1.4 seconde marge.

In de finale streden 5 rijders tegen elkaar door 5 rondjes in 5 verschillende karts te rijden. Het was inmiddels donker en de spanning was om te snijden. Na mijn 3e plek 2 jaar geleden en de 2e plek vorig jaar wilde ik o zo graag winnen. Mijn ronden voelden goed aan, maar na afloop van ronde 5 wist ik nog niks. Op de weg terug naar de kantine werd ik al gefeliciteerd en op de timing zag ik dat ik in de laatste kart veel sneller was als de rest, dat gaf goede hoop. Na het terugzien van de tijden had ik al snel uitgerekend dat ik de titel te pakken had, een hele hele mooie overwinning waar ik dolblij mee was! Ik kreeg, zoals al het hele weekend, veel bewondering van alle Spanjaarden en ging met meerdere mensen op de foto en mocht zelfs een handtekening uitdelen, erg leuk om zo te worden ontvangen. Even later mocht ik dan ook het podium op en voor het eerst sinds juli 2017 was dat weer het hoogste treetje!! De nummer 2 was Javi Rodriguez, die op anderhalve seconde van mij de 2e plek had gepakt, en daarmee ook een KWC ticket. Dit gold ook voor de nummers 3 en 4, Jorge Suarez (altijd een geduchte concurrent) en Gerard Soto waren ook verzekerd van het KWC 2020 in Portugal. Al met al weer een prachtige ervaring en met heel veel voldoening sloot ik de dagen in Spanje af! Met een mooie beker en opnieuw een KWC ticket reisden we op maandagavond 23 december terug naar Nederland.

Tags: rivas, madrid, wk

Veersedam doet goede zaken in laatste race van 2019

Middelburg, 9 december 2019

De laatste race voor de kortstondige winterstop was op 9 december, de 5e race en dat betekende weer een wedstrijd in de normale racerichting. Net als in race 4 was er een kwalificatie met 2 rijders die allebei 1 ronde moesten afleggen, voor alle teams dezelfde 2 karts. Wij mochten als voorlaatste en ik samen met Guillermo ging ik dit keer de kwalificatie doen. Dat ging heel goed, net als vorige race (toen met Marcel) pakten we de pole position en zo stelden we een goede startpositie en een extra puntje veilig. Guillermo deed de start van de wedstrijd en werd gelijk op de staart gezeten voor Nick van Auto Sturm. Na een aantal ronden ging Nick er langs, maar Guillermo bleef in de buurt. Daar achter waren het onder meer Wouter Verbaarschot van Black Flag en Wouter Poleij van Van Boven Keukens die voor plek 3 streden. Voor Van Boven Keukens ging het mis toen er een wiel afvloog, de race werd stilgelegd al had Black Flag dat niet in de gaten, zij deden hun naam daarbij eer aan door een zwarte vlag te pakken.

Bij de herstart liet een aantal rijders hun kart afslaan, waaronder Nick van Auto Sturm en zo konden wij de leiding weer terug overnemen. Omdat er 3 karts op de baan stil stonden zette de wedstrijdleiding de toeter opnieuw aan en dit leidde tot chaos en onduidelijkheid op de baan. Uiteindelijk werd besloten om de race te herstarten in de posities een ronde voordat de toeter aan ging, hierdoor konden de meeste teams dus weer aansluiten bij Auto Sturm en ons. De race ging weer verder net voor de eerste wisselperiode en dus moesten er nog erestraffen geincasseerd worden. Door de herstart klopte er niks meer van de tijdwaarneming maar dit werd gelukkig hersteld tijdens het eerste uur. Op wonderbaarlijke wijze lag Van Boven Keukens nu opeens op 1 en wij lagen in het middenveld met Romano aan het stuur. Romano werd achtervolgd door Rico van Auto Sturm, die door de erestraf weer achter ons waren gekomen. SpareRib Express en Van Boven Keukens reden aan kop van de wedstrijd en hadden allebei een heel mooi tempo.

Ik ging als 3e rijden en moest het opnemen tegen Patrick van Auto Sturm en onze tijden waren nagenoeg identiek. Na de kartwissel lag ik drie seconden achter en daar kon ik er 1 van goedmaken, het kwam dus weer op de laatste stint aan. Joris kwam voor Auto Sturm als eerste de baan op en in deze ronden kon ik meteen een gat trekken en daardoor de 3e plek weer overnemen. Aan kop van het veld lag SpareRib Express die dit seizoen iedere race laten zien wat ze waard zijn. Echter was Van Boven Keukens ook nog steeds voorin te vinden, sterker nog, Sam Boone reed als laatste en maakte zelfs jacht op de koppositie. Een ontzettend spannende slotfase naderde en Mika ging bij ons de baan op. Hij kreeg Joris direct achter hem aan en wist met 2 ronden verdedigen Auto Sturm te dwingen in een longcut. Wij besloten te wachten met de longcut en hoopten op een gevecht tussen SpareRib Express, Van Boven Keukens en Auto Sturm die op enkele seconden van elkaar reden, qua rondetijden kwamen we een fractie te kort om de top 3 aan te vallen.

Sam sloot aan bij Wessel Bliek van SpareRib Express en twijfelde niet, met een geweldige actie pakte hij resoluut de leiding en ging er ook meteen vandoor. Een super prestatie want hiermee zorgde hij ervoor dat er voor het eerst een ereklasse team alle hoofdklasse teams versloeg. Wessel kreeg toen Joris achter zich aan met nog minder dan 10 minuten te gaan en besloot nu wel te verdedigen. Dit deed hij goed en hierdoor kwamen wij ook weer op podiumkoers, door hele constante tijden zat Mika nog in de buurt en na een paar rondjes lagen we virtueel op plek 2. We namen de longcut en kwamen inderdaad als 2e terug de baan op. Wessel hield plek 3 vast en daarmee zat de race erop. Een mooi resultaat voor ons met weliswaar een klein beetje geluk in de slotfase, maar een hele sterke eerste fase van het seizoen werd beloond met de koppositie in de stand na 5 races en daar zijn we erg tevreden mee!

Tags: ikm, middelburg, zikk