Ruben sluit succesvol racejaar mooi af in Denemarken

Aarhus (DK), 27/28 december 2017

Op dinsdag 26 december ging ik samen met mijn vriendin Edyta naar Denemarken voor de laatste race van het jaar, net als in 2015 en 2016 sloot ik het jaar af met de Racehall of Champions op de prachtige indoorbaan van Aarhus. Op dinsdag reden we een trainingssessie en op woensdag begon het evenement met het individuele kampioenschap. Er waren 3 klassen, de junioren reden op 65kg, dan de senioren op 90kg en de old-boys (boven de 35 jaar) op 100kg. Er was gekozen voor een bijzondere kwalificatie-opzet waarbij je in 2 karts 1 rondje moest rijden en vervolgens je snelste tijd gold als kwalificatietijd voor alle 4 de heats. De groep van 34 rijders werd in 4 gedeeld en na de 1e ronde wisselde de snelste en langzaamste rijder van kart, de op 1 na snelste en de op 1 na langzaamste etc. Mijn plan was om te kijken of ik in de 1e ronde een goede kart had, en zo niet heel langzaam te rijden zodat ik in de 2e ronde de kart van de snelste rijder zou hebben. Dit laatste gebeurde en ik kreeg een prima kart voor de 2e omloop. Hiermee kwalificeerde ik me als 3e in onze groep en 7e in totaal, wat een klein beetje tegenviel gezien het lekkere gevoel dat ik aan de trainingen had overgehouden. We reden telkens met 28 man op de baan en ik startte de heats als 5e of 6e.

Mijn heats verliepen met wisselend succes, in de 1e heat kon ik van 6 naar 3 rijden waar ik erg tevreden mee was, want de heats duurden maar 10 ronden dus je had niet veel tijd om plekken goed te maken. De 2e heat ging een stuk minder, met een matige kart werd ik slechts 11e. In heat 3 en 4 werd ik 5e en 4e en zo stond ik ook na de heats 7e. Er werd vrij agressief gereden en vooral in het middenveld was het nodige duw- en trekwerk te zien, wat jammer was. De finale duurde 12 ronden en ik wilde heel graag naar voren knallen. Mijn finale verliep heel erg goed, al in de 2e ronde kon ik 2 plekken inhalen om vervolgens de jacht te openen op landgenoot Ayrton Walczak en de Deen Nicolaj Kandborg die ik beide kon inhalen. Mijn kart was een goede middenmotor en Ian Andersen en Mathias Sponholtz reden nog voor me, geen onbekenden aangezien zij het afgelopen WK ook voorin meestreden. Ian had een hele goede kart en reed al de hele dag sterk, hij verdween aan kop van het veld nadat hij vanaf plek 4 was gestart en al snel zijn weg naar voren had gevonden. Ik liep wel in op de Deen Sponholtz, en kon het gat nagenoeg dichten, maar in de ronde dat ik bijna kon aansluiten werd er afgevlagd en dus was een 3e plek mijn deel. Hier was ik erg blij mee, realistisch gezien was dit vanaf een 7e startpositie een heel goed eindresultaat en zeker in zo’n sterk veld. Edyta kende ook een hele goede dag, ze kwalificeerde zich eerst al knap als 24e en laatste voor de grote finale, om daarin vervolgens in 12 ronden naar een hele mooie 16e plek te rijden!

Op donderdag 28 december stond er voor het eerst een 5 uurs endurance race gepland waarin 18 teams het tegen elkaar op gingen nemen. Ik vormde een team met 2 concurrenten van gisteren, Nicolaj Kandborg en Ayrton Walczak. Een sterk team want we hadden gisteren al allemaal laten zien dat we de snelheid hadden. Na een korte training en een kwalificatie van 8 minuten, startte Nicolaj de race vanaf een 3e positie. We moesten in de race 5 kartwissels maken waarvan 1 een tankstop was en de andere 4 ook een rijderswissel bevatten. In het eerste deel van de race hadden wij een kleine aanvaring met het team van Ian Andersen en de Italiaan Michele Ottini, hier kwamen wij goed weg zonder penalty, en één van onze andere concurrenten kreeg wel een penalty voor het wegduwen van een achterblijver. Toen deze weigerde de penalty te nemen ontving het team een zwarte vlag. Na zo’n anderhalf uur ging ik erin en kon meteen een lekker tempo pakken. Ik haalde de nummer 1 (een lokaal Deens team) direct in en kon vervolgens flink weglopen van hun en het team van Andersen/Ottini. In het 3e uur moesten we een verplichte tankstop doen en net voor mijn tankstop zette ik Ottini op een ronde. Na de tankstop nam Ayrton het van mij over toen we zo’n 3 uur en een kwartier onderweg waren. Hij ging ook lekker en we leken in een uitstekende positie te rijden. Het Deense thuisteam kwam met Michele Gatting wel weer sterk opzetten, en dus moesten we in het laatste uur nog even goed bij de les zijn. Ik deed nog een stint van 35 minuten en kon toen onze voorsprong van ruim een ronde consolideren. Ayrton maakte de laatste 20 minuten vol en na 5 uur wedstrijd wonnen we comfortabel de wedstrijd, een hele mooie overwinning om het racejaar mee af te sluiten.

Tags: aarhus, denemarken, rhoc

Auto Sturm deelt gevoelige tik uit aan Veersedam

Middelburg, 18 december 2017

Op maandag 18 december was race 6 van het seizoen en daarin reden we de baan weer tegen de klok in. Mika ging voor ons de battle kwalificatie doen en won daarin in de eerste ronde nipt van Mats. In de 2e ronde was Patrick van Auto Sturm de tegenstander en die was duidelijk te sterk. Patrick won uiteindelijk ook de kwalificatie en pakte daarmee niet alleen een belangrijk punt, hij kon ook zijn kart uitkiezen voor de 1e stint en had daarmee gelijk een hele goede waarmee ook de snelste ronde voor het grijpen lag. De 1e stint was pijnlijk voor ons, het was niet dat Mika slecht reed, maar Patrick ging gewoon zo hard dat onze 10 seconden voorsprong die we hadden op basis van de erestraffen (20 voor ons om 30 voor Auto Sturm) al snel als sneeuw voor de zon verdwenen was. Sterker nog, na de 1e kart- en rijderswissel lagen we zomaar een seconde of 12 achter op Auto Sturm en al meer dan 25 op Next Racing die zonder erestraf op kop lagen. Wij moesten ons vanaf plek 6 weer terug naar voren gaan werken. Guillermo ging als 2e en kreeg de kart van Patrick, hij kon meteen snelle tijden rijden en liep in op alle teams voor hem. Echter werd er door de rest ook hard gereden en hadden we nog steeds veel achterstand te overbruggen toen Marcel als 3e ging rijden.

Marcel kon ons weer terugbrengen in de race om de podium posities, want hij knokte zich terug naar plek 3 en liep ook tiende voor tiende in op Next Racing (nu zo’n 15 seconden voor ons) en Auto Sturm (nog zo’n 8 seconden aan het einde van stint 3). Net als vorige race kwamen we dus terug van een achterstand en nu mocht ik als laatste gaan rijden. Het leek tussen 3 teams te gaan maar dat werden er 2 toen Mike van Next Racing de bandenmuur bij de pitsingang hard raakte en het team daarvoor een zwarte vlag kreeg, best een zware straf waarmee ze ruim een ronde verloren en zo schoven wij door naar plek 2. Ik opende de jacht op Joris van Auto Sturm maar er zat niet veel tussen onze karts en dus was het hangen en wurgen om in te lopen. We moesten allebei nog een longcut doen, en dus had het einde van de race veel weg van die van vorige race toen wij ook op Auto Sturm aan het jagen waren. Ook nu leek ik het gat van 8 seconden nét niet te kunnen dichten, dus dook ik de longcut in met nog een aantal ronden te gaan. Verschil met de vorige race was echter dat wij nu minder strafseconden hadden dan Auto Sturm terwijl dat vorige keer andersom was. Ik probeerde dus nog een keer alles eruit te persen en ondanks dat ik met de longcut nog wat won, strandde ik op 0.9 seconden op de finishlijn. Heel zuur, maar een knappe race van Auto Sturm die daarmee een flinke tik uitdelen aan alle andere teams. Wij zullen na de korte winterstop flink aan de bak moeten om de rollen weer om te draaien, maar gelukkig zijn we nog niet halverwege het seizoen en zijn de verschillen in het klassement nog klein.

Tags: zikk, ikm

Ruben uitgenodigd voor Race of Champions en gala in Italië

Mantova, 16 december 2017

Op vrijdag 15 december vloog ik naar Bologna voor een heel speciaal evenement, ik was door het Italiaanse kartteam van Red Racing, verbonden aan Ferrari, uitgenodigd om hun eindejaars evenement bij te wonen en mee te racen in verschillende kartraces. Op vrijdagavond arriveerde ik in Mantova en maakte ik kennis met een aantal mensen van het team en samen met enkele andere internationale rijders proefden we van de Italiaanse keuken tijdens een lekker diner. Rond middernacht gingen we na sluitingstijd nog even naar de vlakbij Mantova gelegen indoorkartbaan genaamd Goparc. Een geweldige hal met een heel mooi circuit zoals er maar een paar zijn in Europa. We reden een aantal rondjes in de elektrische karts die zelfs een differentieel hadden, vrij uniek voor indoor karts en dat was ook best even wennen qua rijstijl. Op zaterdag was het grote event. Het begon met het hoofdtoernooi dat bestond uit enkele kwalificatieronden, een halve finale en een finale voor de beste 8 rijders. Zo’n 50 rijders hadden zich ingeschreven waarvan het grootste deel uiteraard uit Italië afkomstig. Onder de deelnemers waren ook Italiaanse racehelden als Giorgio Pantano (oud formule 1 coureur en GP2 kampioen) en Davide Forè (één van de meest succesvolle outdoor karters met 5 wereldtitels in de afgelopen 20 jaar), die net als 5 andere kampioenen en ik waren uitgenodigd voor dit evenement, een hele eer voor mij om in zo’n rijtje te mogen staan.

Tijdens de kwalificaties reden we in de standaard elektrische karts, niet mijn favoriete type karts maar wel leuk om eens te proberen en zeker ook een uitdaging om gelijk snel te zijn. Dat lukte gelukkig aardig en ik kon me uiteindelijk opwerken naar een 1e startpositie in de laatste van 4 halve finales. Achter mij stond de Brit Colin Brown, voormalig wereldkampioen outdoor karten en hij was zijn snelheid nog niet kwijt. Ondanks dat hij niet vaak meer rijdt kon hij me het vuur aan de schenen leggen en we hadden een hele leuke battle die hij uiteindelijk won. Maar ik was content met de 2e plek want de eerste 2 plaatsten zich voor de finale waarin in de snellere versie van de elektrische karts werd gereden. In de 5-ronden durende kwalificatie wist ik de 4e tijd te rijden. We vertrokken middels een stilstaande start waarbij de elektrische karts van hun plaats vlogen. Ik moest even inhouden voor de rijder voor me die geen goede start had en zo wurmde Pantano zich vanaf plek 5 voorbij mij. Daarna kon ik versnellen en al snel 2 man inhalen, ik kwam zo op plek 3 te liggen. De koploper was de Italiaan Orlando Sidoti die dezelfde kart had geloot als in de kwalificatie en hij was gevlogen. Ik kwam nog tot op 3 tienden van Pantano maar finishte uiteindelijk als 3e, een mooi resultaat in dit deelnemersveld en met heel weinig training.

Zoals het de Italianen betaamt houden ze wel van show en die kwam er, met demo’s van verschillende rijders in KZ en 100cc karts, de hele hal stond blauw van de uitlaatgassen en rook van de banden wanneer er donuts werden gemaakt. Daarna stond er nog een Race of Champions op het programma waarin de 8 kampioenen in Sodi karts met een Rotax Max motor (!) streden tegen één van de rijders van Red Racing. Een zeer spectaculair gebeuren waarbij 2 ronden werden afgelegd en de 2 rijders aan de andere zijde van de baan (een halve ronde van elkaar) startten. Daarna wisselden we van kart en indien het na 2 duels 1-1 stond was er nog een 3e ronde. Ik wist mijn 1e confrontatie vrij makkelijk te winnen, het was erg gaaf om met deze karts door de hal te vlammen. Helaas liep het programma wat uit waardoor we de laatste ronden niet konden afmaken, er stonden namelijk weer andere mensen ingepland en dus werden alle 5 nog overgebleven rijders beloond met een mooie trofee.

Het hoogtepunt van de avond kwam echter nog, niet op de baan maar in de feestruimte boven de baan, waar een groots gala was georganiseerd voor alle teamleden, aanhang, de kampioenen en andere betrokkenen met diner daarbij inbegrepen. Hierbij werden alle kampioenen nog eens uitgebreid in het zonnetje gezet. Ook ik werd op het podium geroepen voor een interview waarna een mooi filmpje werd getoond met foto’s van mijn kartcarrière. Een heel bijzonder moment waarbij nog maar eens bleek hoe groot de kartsport in Italië is en ik vond het erg speciaal dat ik met zo veel bewondering en waardering werd gehuldigd voor mijn wereldtitel indoorkarten van dit jaar, iets dat je bijvoorbeeld in Nederland niet snel zal zien. Al met al een hele mooie avond en een eer om tussen andere grote kampioenen gehuldigd te worden. Op zondag vloog ik met een voldaan gevoel en enkele prijzen weer terug richting Nederland.

Tags: mantova, wk

Veersedam mist zege op het nippertje na spectaculaire come-back

Middelburg, 4 december 2017

Op maandag 4 december was de 5e race van het ZIKK seizoen 2017/2018 in Middelburg. Met 7 teams werd er net als vorige race begonnen met een 10 minuten durende kwalificatiesessie. Hierin vochten een aantal teams een mooie strijd uit om de 1e startplek en het felbegeerde extra puntje, deze ging uiteindelijk naar Mike van Auto Sturm die nipt voor Guillermo eindigde. Een prima startpositie dus weer voor Guillermo, al werd hij in het begin van de race even bestookt door onder meer team Next met Mellanie aan het stuur. Guillermo liet daarna hele mooie constante tijden zien en zo bleef de top dicht bij elkaar, al kon Mike wel iets wegrijden van Mellanie en Guillermo. Auto Sturm had geen strafseconden en kwam daardoor na de 1e wissel wel ruim op kop te liggen. Dave ging voor ons als 2e en moest ietsje toegeven op Joris die bij Auto Sturm was ingestapt en we keken inmiddels tegen een achterstand aan van ongeveer 27 seconden (onder meer door 10 strafseconden). Team Next had ook geen strafseconden maar ging met de wissel in de fout, zij kwamen een seconde te laat binnen en kregen een zwarte vlag.

Ik ging als 3e rijden bij ons en kreeg een prima kart mee, onze tactiek pakte weer goed uit. We reden een beetje in een niemandsland, de verschillen waren groot en dus focuste ik me vooral op mijn tijden en die waren prima. Ik kon makkelijk 42ers rijden en daarmee ook de snelste ronde van Mike (42.9) aanscherpen naar 42.8. Ik liep vrij hard in op Auto Sturm en zo kwamen zij toch weer in zicht, zeker toen zij hun verplichte longcut namen. Dennie wisselde vroeg en Nick stapte in, en ook op hem kon ik tijd goedmaken. Er was al de hele tijd 1 hele slechte kart in omloop en die kwam in pits te staan op het moment dat wij nog moesten wisselen. Het was daarom lastig om te beslissen wat we gingen doen omdat er nog 1 ander team (KZW) moest wisselen, maar de tijd liep snel terug. Uiteindelijk wisselden we als laatste en hadden we geluk, we ontliepen de slechte kart en Mika kon nog een poging doen om Auto Sturm af te troeven. We lagen 4 seconden voor maar moesten nog een longcut incasseren waarmee we zo’n 9 seconden zouden gaan verliezen.

De tijden van Mika waren fractioneel sneller dan die van Nick maar de tijd tikte snel weg en het leek niet genoeg te zijn. Echter speelde Tim van de Looff toevalligerwijs een opvallende rol in de laatste minuten van de wedstrijd. De Looff had een prima race gereden met invaller Adriaan die reed in plaats van Eliano die de voorkeur had gegeven aan een andere race. Zij lagen 3e maar wel op een ronde achterstand en gingen eerst Nick voorbij en daarna Mika. Beiden konden niet aanhaken bij Tim die zelfs mijn snelste raceronde met 1 honderdste nog afsnoepte. Toen Tim zijn longcut nam kwam hij opnieuw achter Nick. Er stond nog 3 minuten op de klok en we leken er niet meer voor te kunnen komen, en dus namen we onze longcut net op het moment dat Tim aansloot bij Nick. Wij kwamen weer de baan op, zo’n 2 seconden achter deze mannen. Nick had echter niet door dat Tim een ronde achter lag en begon te verdedigen, waardoor wij al snel aansloten. Tim kreeg blauw en zo kregen wij onverwachts nog 3 ronden de kans om de 1e plek aan te vallen, maar Nick hield de gaatjes goed dicht en zo bleef de stand ondanks een spannend slot toch zoals hij al het grootste deel van de race was geweest. Hierdoor gaat Auto Sturm weer terug naar de leiding in de tussenstand. Echter gesterkt door onze goede race hebben wij de hoop op de zogenaamde titel van ‘winterkampioen’ nog niet opgegeven, de volgende race is alweer over 2 weken.

Tags: zikk, ikm, middelburg

Ruben stelt 2e plek in kampioenschap veilig in finalerace

Eupen, 2 december 2017

Op zaterdagavond 2 december was de 11e en laatste race van het Formula Karting seizoen 2017, deze finalerace vond net als vorig jaar plaats in Eupen. Voor de race hadden we een speciale kwalificatie die bestond uit 3 delen waarbij steeds 10 mensen afvielen. We begonnen met 30 man voor allemaal 5 ronden. Ik had in de eerste 2 delen geen geweldige kart en moest dus gewoon zorgen dat ik bij de eerste 20 en daarna eerste 10 rijders zat, dit lukte telkens makkelijk en met de laatste 10 rijders werd er opnieuw geloot voor de karts. Ik had een redelijke kart en kwalificeerde mezelf als 7e, niet echt bijzonder, maar mijn rivalen voor de strijd om de 2e plek in het kampioenschap, Mats en Yoan, stonden danwel achter me (Mats 15e) of vlak voor me (Yoan 4e). Na een pauze van een uur ging de race van start, eindelijk weer eens een andere opzet dan de sprintraces, want er was dit keer gekozen voor een 1-uurs race met daarbij 2 verplichte kartwissels tussen minuut 5 en 25 en tussen minuut 35 en 55, plus de optie op 2 shortcuts. Een race vol tactiek dus en ik ging voortvarend van start door gelijk een man of 3 in te halen.

Mijn eerste stint ging heel goed en ik reed bij de snelsten op de baan. Ik besloot mijn shortcuts te bewaren tot later in de race om zo nog een tactisch element achter de hand te houden. Toen Logan binnenkwam voor mijn 1e stop aasde ik op zijn kart, het lukte me om deze te pakken alleen viel het enorm tegen hoe goed deze kart was. Achteraf had ik dus iets te makkelijk mijn 1e kart opgegeven en met de 2e kart verloor ik eigenlijk in het middendeel van de wedstrijd de aansluiting met het podium. Daarom besloot ik om in het 3e deel van de wedstrijd niet te lang te wachten en een risico te nemen door relatief snel weer te wisselen. Mijn 2e plek in de eindstand leek relatief veilig aangezien zowel Yoan als Mats inmiddels ruim achter mij lagen, maar ook met mijn 3e kart kon ik de aanval op het podium niet inzetten. Zo strandde ik uiteindelijk op een 6e plek en dus een ietwat teleurstellende race voor mij, al was ik wel blij dat ik achter Rico de 2e plek in de eindstand kon bemachtigen, meer zat er voor mij niet meer in dit jaar. Romano won knap de race vanaf een 6e startplek, voor Rico en dagrijder Bjorn Aelberts. Mats kon net als vorig jaar en nu ten koste van Yoan beslag leggen op de 3e plek in de eindstand. Na een leuke prijsuitreiking kon de organisatie wat mij betreft terugkijken op een succesvol 2e jaar met een sterk deelnemersveld op hele leuke banen. Volgend jaar zal Formula Karting opnieuw proberen een 2e divisie op te starten, ik ben zeer benieuwd naar de ontwikkelingen de komende weken/maanden.

Tags: formula karting, eupen