Ruben sluit jaar op mooie wijze af in Denemarken

Net als vorig jaar ging ik ook in 2016 in de laatste week van 2016 naar Denemarken om daar mee te doen aan de Racehall of Champions. Ondanks dat we vorig jaar niet helemaal tevreden waren over de organisatie, besloot ik samen met Rico om de verre trip opnieuw te maken. De sterke internationale deelnemerslijst en de imposante kartbaan van dit evenement zijn erg aantrekkelijk, zeker in deze tijd van het jaar waarin er weinig andere grote wedstrijden zijn. Dit jaar ging ook Mike Dijkgraaf mee, de jonge Dutch Value telg heeft dit jaar al vele internationale wedstrijden gereden en was ook nu van de partij. Op 2e kerstdag, maandag 26 december kwamen we aan op de baan om onze eerste trainingsheats te rijden. Het ging meteen lekker en ik reed zowel op 80kg als 100kg, want dit waren de 2 klassen waarin ik ging rijden. Op de eerste dag, dinsdag de 27e, stond de 100kg klasse op het programma. Alle 47 rijders moesten eerst 4 korte kwalificatieheats rijden, alleen voorafgegaan door een korte kwalificatie van zo’n 4 ronden.

Mijn eerste race verliep prima, ik kon starten vanaf plek 2 en samen met Ian Andersen wegrijden van de rest. Hij ging ietsje harder dan mij, maar met een 2e plek was ik tevreden. Dit was een veel betere start dan vorig jaar, toen ik in de 100kg klasse constant pech had en achter de feiten aanliep. Het was vooral zaak om de 4e heats goed door te komen en een top 5 startpositie voor de finale te pakken, de finale is beslissend en met een goede kart is dan alles mogelijk. Er waren zeker wat kartverschillen, maar met een goede kwalificatie kon je wel wat schade beperken. In de 2e heat pakte ik de pole position en vervolgens ook de overwinning net voor een aantal snelle Denen, zo stond ik er na 2 heats heel goed voor! Rico had vandaag niet veel geluk met zijn karts, voor hem was het telkens knokken om de schade te beperken.

In heat 3 en 4 had ik ook wat mindere karts en moest ik genoegen nemen met een 7e en 10e plek na een aantal interessante gevechten, hierdoor viel ik ietsje terug in de stand. Nadat alle kwalificatieheats waren afgewerkt stond ik gelukkig nog 5e (als enige niet Deen in de top 10) met dus nog alle kans op het eindpodium. Rico moest het gaan doen vanaf een 15e startplek, terwijl ook Marcel Hollink zich als 3e Nederlander had geplaatst voor de finale net voor Rico. We hadden zo onze twijfels bij de eerlijkheid van de kartloting, enkele locals hadden continu goede karts en het systeem leek zeker niet random maar manueel toegewezen. Voor de finale verliep de loting gelukkig wel eerlijk en transparant via het omdraaien van de nummerbordjes. Ik pakte hier een prima kart. We startten in volgorde van de ranking en vooraf was er een korte warming-up. Hierin kon ik de snelste tijd pakken en dus had ik goede hoop op een mooie race. Gelijk in de 1e ronde kon ik profiteren van een scrimmage tussen Nicki Thiim (de bekende Deense touringcar coureur) en een andere Deen, Markus Bang. Zij streden om plek 3 en waar er 2 vechten om een been gaat de 3e er mee heen. Dit was nu ook zo en binnendoor pakte ik ze allebei in één keer. Mathias Sponholtz en Nicolaj Kandborg hadden op kop wel meteen een gaatje en dus moest ik in de achtervolging. De race was maar een kwartiertje en dus had ik niet veel tijd. Ongeveer halverwege sloot ik aan bij Kandborg en ik kon hem meteen inhalen. Zo lag ik op plek 2 en ging ik op weg naar de leider. Ik kwam echter enkele minuten te kort om het gat te dichten, met de snelste raceronde in handen eindigde ik op plek 2 op slechts 8 tienden van de winnaar Sponholtz. Rico eindigde na veel duw en trekwerk van allerlei rijders als 16e, net voor Marcel op P19. Balen dat ik net niet won, maar wel was ik erg blij met mijn 1e podiumplek tijdens de individuele Racehall of Champions.

Ik zeg individuele omdat er ook nog een 1-uurs endurance race was, hierin werd ik vorig jaar in een gelegenheidsteam 3e met een Italiaanse rijder. Ook dit keer deed ik mee, samen met Ian Andersen, een hele snelle (en dove) rijder van de Faroer Eilanden. De race werd verreden in de snellere 390cc karts die tijdens het WK van 2013 ook gebruikt werden. Na een kwalificatie van 10 minuten volgde een race van 50 minuten waarin we 2 pitstops moesten maken. Helaas hadden we maar 1 kart, en deze was niet super. We kwalificeerden als 3e, maar verloren deze positie gedurende de race. Helaas verloren we tijdens onze 1e pitstop ook veel tijd doordat we de gordel niet snel vast kregen en ondanks een hele snelle 2e wissel waardoor we nog even P3 terug overnamen, moesten we uiteindelijk genoegen nemen met plek 4. Een vervelende plek, maar het was leuk om weer even in deze karts te rijden en tevens om eens met deze sympathieke rijder samen te racen.

Op dag 2 was het tijd voor de hoofdklasse, de 80kg categorie en ook de junioren die op 65kg reden. Hierin reden zowel Mike als Rico heel erg sterk. Mike streed in de finale mee om de 3e plek, maar zakte uiteindelijk iets terug en moest genoegen nemen met een 10e plek, hij deed het geweldig en als één van de jongste deelnemers in zo’n sterk veld kan hij heel trots zijn! Rico was duidelijk de sterkste in deze categorie en werd na zijn 2e plek van vorig jaar nu verdiend 1e. In de 80kg klasse verliep mijn dag erg goed, met een 2e, 4e, 5e en hele mooie 1e plaats in de laatste heat, wist ik me als 2e te plaatsen voor de grote finale. Hierin moest ik op de startgrid alleen Jannik Nielsen voor me dulden, de thuisfavoriet wist ik in de laatste heat, net als Rico een heat eerder, nog mooi te verslaan maar was wederom erg sterk. Rico ging vandaag als 4e door naar de finale en dus was er voor ons nog van alles mogelijk.

Ik pakte dit keer een matige kart uit de stapel en kwam in de warming up niet in de top 12 voor. Dit beloofde niet veel goeds. Toch kon ik in het begin van de race aansluiten bij Nielsen en in de slipstream kon ik bijblijven. Zowaar kon ik na enkele ronden de leiding overnemen met een mooie inhaalactie eind rechte stuk. Nielsen bleef vol op mijn bumper en dus moest ik een beetje verdedigen. Vol verdedigen was geen optie, want buiten het feit dat je hier dan blauw krijgt, zouden ook de nummers 3-7 kunnen aansluiten. Nielsen wurmde zich er tussen, even leken ze een stop & go te geven, maar deze werd toch teruggetrokken en vervolgens kon hij een klein gaatje slaan. Achter me kwam Filipe Vieira aansluiten en die kon P2 overnemen. Ik wilde geen tijd verliezen met verdedigen en aansluiten om mijn podium zeker te kunnen stellen. Tevens gokte ik nog op een strijd tussen Vieira en Nielsen die mij wellicht nog kon helpen. Vieira kwam nog bij Nielsen in de voorlaatste ronde, maar kon hem niet meer voorbijkomen, ik was net te ver weg om weer aan te kunnen sluiten. Maar het lukte me om de 3e podiumplek te pakken, en daar was ik met deze kart heel erg blij mee. Rico kwam nog wel dichtbij, nadat hij in het begin van de race was dwarsgezeten en daarna Ian Andersen nog had ingehaald. Zo was het voor mij mijn 2e podium in 2 dagen en daar was ik erg tevreden mee.

’s Middags was er in de tankpauze nog een shoot-out geweest in de superkarts tussen 8 rijders van 8 verschillende landen. Hierin had ik al mijn 3 duels gewonnen van respectievelijk Ian Andersen (Faroer Eilanden), Regis Gosselin (België) en de Deen Nicolaj Moller Madsen in de finale! Een spectaculair tussendoortje voor de fun waarmee ik ook nog een gratis deelname voor volgend jaar won. Al met al een paar hele leuke dagen in Denemarken, het kartseizoen 2016 zit erop en daar kijk ik meer dan tevreden op terug, tegelijkertijd kijk ik uit naar nieuwe toernooien in 2017!

Tags: rhoc, aarhus, denemarken

Veersedam kraait victorie na knotsgekke race

Tegen het einde van de eerste stint was het zenuwachtige gedoe rond de pitstraat weer begonnen, iedereen wilde een goede kart zien te pakken en zo ook wij. Echter ging opeens de toeter en shit, net als in race 1 waren wij de klos. We verloren veel tijd en ongeveer 3 posities, maar erger nog, we kregen ook een kapotte kart terug en in de ronden daarna verloor Mika zo’n 3/4 seconden per ronde op bijvoorbeeld Patrick (44ers om 40.9). Hierdoor moesten we eerder dan gewild gaan pitten en hadden we tot overmaat van ramp ook nog een hele vervelende kart voor stint 2. Een goed resultaat in deze race zonder strafseconden leek zo al na 25 minuten in rook op te gaan, en dat zou heel zuur zijn. Maar gelukkig werden we een beetje terug in de wedstrijd geholpen door Klaver 4. Patrick had zo’n beetje het hele veld op driekwart ronde gereden, maar nam met de toeter te veel risico, stond te laat stil en kreeg een 45 seconden penalty aan zijn broek, weg kansen op de overwinning, zeker gezien zij ook nog 30 strafseconden hadden. Er was nog een ander team te laat en zo werd de stand flink op zijn kop gezet. Marcel ging bij ons als 2e en wist wat hem te doen stond, alles eruit halen. Dit deed hij fantastisch want hij kon op sommige teams zelfs nog tijd winnen en hield daarmee de kans op een podiumpositie in leven.

Veel zou wederom gaan afhangen van de kartwissel en we stonden met z’n allen op scherp. Dit keer zat het wel mee en kon ik instappen in een hele goede kart. Al snel klokten we de snelste rondetijden van het veld op dat moment en de achterstand slonk snel. Vanaf plek 5 kon ik mijn weg naar voren banen door eerst Rico met een shortcut in te halen, ik wilde geen risico nemen op meer tijdsverlies als hij zou gaan verdedigen, dus besloot ik de shortcut meteen te nemen zodat ik van Haarbosch af was. Hiermee gaf ik wel een klein tactisch voordeel uit handen, maar wilden we nog voor de overwinning gaan dan konden we ons niet nog meer oponthoud permitteren. Even later ging opnieuw de toeter, ik weet niet meer precies wie het was maar in ieder geval niemand uit de top 4. Ik had wel even tijd om de situatie in de race te overzien en die was nu als volgt: Eliano reed voor de Looff op kop, 5 seconden daar achter Annelien voor Auto Sturm, daarna ik op een seconde of 3 en dan Rico daar weer 6 seconden achter. Nog veel mogelijk dus, al hadden wij een shortcut minder dan de rest. Ik ging er nog eens goed voor zitten en kon vrij snel de leiding overnemen, de verschillen in tijden waren vrij groot en dus leek het mij verstandig om helemaal tot het einde van de wisselperiode door te rijden. Zodoende kon ik zowel de snelste ronde nog aanval als ook 6/7 tiende per ronde extra voorsprong pakken.

De rest van ons team dacht daar echter anders over en wilde mij naar binnen halen. Dit leek mij echter geen goed plan en ik reed met gemengde gevoelens nog een drietal ronden door. Omdat ze bleven seinen besloot ik dan toch maar de pits in te duiken. Een verrassing, want Cuma stond klaar om de laatste stint te doen, we zetten de joker in en het was ongelooflijk spannend. De andere teams jaagden op ons, met eerst Joris van Auto Sturm, dan Adriaan van de Looff en Danny van Haarbosch. Danny haalde eerste Adriaan in en zette daarna koers richting Auto Sturm. Dit alles op slechts een seconde of 7 achter ons, wetende dat zij de shortcut nog te goed hadden. Auto Sturm maakte vervolgens een tactische fout door de shortcut te nemen, juist toen Haarbosch was aangesloten. Zo gaven ze Haarbosch vrij baan en gaven ze ook de kans om ons via de shortcut in te halen uit handen. Uiteindelijk eindigde Auto Sturm daardoor op plek 3.

Danny was verstandig en wachtte langer met zijn shortcut, maar Cuma reed tot ieders verbazing schitterende tijden en liet Haarbosch nauwelijks nog dichterbij komen. We roken de overwinning en jawel, ondanks alle tegenslag in de eerste helft gingen we er vandaag toch weer vandoor met de overwinning! De 3e uit 5 races en daarmee staat ons aantal overwinningen al op gelijke hoogte met heel vorig seizoen. We zijn er nog lang niet, maar we mogen tijdens de feestdagen wel even genieten van de zelf verzonnen titel van ‘Winterkampioen’, deze werd dan ook gevierd met de vertrouwde pilsjes en borrelhapjes. Tot in 2017!

Tags: zikk, middelburg