Ruben stormt in stijl naar 3e PIKC titel in Polen

Szczecin (Pl), 28-29 augustus 2021

Donderdag 26 augustus 2021, één van de meest enerverende kart weekenden staat voor de deur met de 10e editie van het Polish Indoor Kart Championship (PIKC) in Silver Hotel & Gokart Centre te Szczecin. ’s Ochtends vroeg stap ik samen met Rico Haarbosch in de auto richting Polen! Maar liefst 184 rijders hebben zich ingeschreven voor het PIKC 2021 verdeeld over 3 verschillende klassen en met meer dan 100 rijders in de Open category. Net als vorig jaar wordt het kampioenschap eind augustus verreden in verband met Corona, al was er van de Corona maatregelen bij aankomst gelukkig weinig meer te merken dit jaar. De dagen voorafgaand aan het kampioenschap zijn traditiegetrouw volgeboekt met trainingsheats en ook nu werd er volop gereden toen wij halverwege de donderdag aankwamen. Wij hadden 3 heats in beide richtingen geboekt in de avond en tot die tijd maakte ik nog wat werk af en ging ik een rondje hardlopen om langzaam maar zeker helemaal de focus te leggen op het karten. De trainingen gingen heel goed, al was door het slechte weer het buitengedeelte van de baan helaas gesloten. Op vrijdagochtend in mijn laatste 4 trainingsheats kon ik de gecombineerde indoor/outdoor baan gelukkig nog wel trainen en ook dat voelde goed. Ik was klaar voor mijn 8e PIKC en voelde me fitter dan ooit.

Als gevolg van de enorme belangstelling voor het kampioenschap en de vele deelnemers werd er door de junioren op zaterdagmorgen al heel vroeg gestart, rond de klok van 6 uur ’s ochtends werden de motoren voor het eerst gestart! Ik zat direct daarna in de eerste groep bij de senioren en was meteen goed wakker. Door een goede kwalificatie en pole position wist ik met een matige kart toch een overwinning uit het vuur te slepen, ondanks de druk van de viervoudig kampioen uit Duitsland Sebastian Papke, die na een mindere kwalificatie kwam opzetten en maar net achter mij finishte! Een goede start dus waarbij ik alleen het puntje voor de snelste ronde miste. De sfeer op en rond de kartbaan en de entourage van de kartbaan met restaurant en hotel was zoals ieder jaar geweldig, nergens anders is het zo voor mekaar als hier en ik kom er dan ook erg graag. Podiums voor iedere race direct na de finish, een strak tijdschema, snelle updates van de ranking, het is een combinatie van meerdere factoren die het PIKC zo geliefd maakt onder de deelnemers.

Mijn dag werd vervolgd met opnieuw een overwinning voordat de regen weer losbarstte boven het circuit. Na enige vertraging (die in het avondprogramma weer werd ingelopen) met het omleggen van de baan werd het kampioenschap vervolgd op alleen het indoor circuit. Jammer, want ondanks dat het buiten stuk kort is en weinig inhaalmogelijkheden biedt, geeft het wel die extra glans en uitdaging aan de baan. In mijn 3e race had ik een hele matige kart waarmee ik niet verder dan P3 kwam op de grid en in de race moest ik een plekje afstaan aan het Poolse talent Adam Szydlowski na de verplichte pitstop. Ik probeerde met een gewaagde poging de plek nog terug te pakken maar kreeg uiteindelijk terecht oranje en vervolgens was Adam al snel gevlogen. Ik finishte op plek 4 wat gelukkig mijn schrapresultaat was. De dag sloot ik af met een hoogtepunt door mijn 3e overwinning te pakken en daarmee gedeeld met Adam de leiding in het klassement te pakken (hij had ook 3 overwinningen), maar net voor Rico, voormalig kampioen (2013) Mathias Grooten uit België die weer terug van weggeweest is en de jonge Nederlander Eliano de Vos die alle drie twee overwinningen hadden.

Het kampioenschap werd op zondagochtend vervolgd, helaas nog steeds alleen op de indoor baan vanwege de verwachte regen de rest van de zondag. Met wederom een overwinning stond ik er uitstekend voor na de voorrondes en ging ik met vertrouwen de halve finales in waar de battle kwalificaties het kampioenschap nog eerlijker maakten. In mijn halve finale (de eerste) moest ik alleen mijn meerdere erkennen in de thuisrijder Maksymilian Bergiel die mij toch wel verrassend nipt wist te verslaan. Ondanks dat ik daardoor de mindere kart had, had ik mijn zinnen alsnog gezet op de overwinning. Ik kon in het begin van de race goed bijblijven al was aanvallen lastig vanwege een gebrek aan topsnelheid. Tegen het einde van de race wist Maksymilian nog een extra versnelling te vinden en een klein gaatje te slaan. Achteraf gezien had ik iets eerder een poging moeten wagen, ik liet met een 2e plek wat punten liggen al was het zeker geen ramp gezien mijn voorsprong na de 5 heats. Op plek 3 achter mij eindigde de snelle Pool Wojciech Grzyb. De andere drie halve finales werden gewonnen door respectievelijk Rico, Adam en Eliano, hiermee kwamen we met z’n vieren binnen 2 punten van elkaar te staan voorafgaand aan de grote finale, een zinderende ontknoping naderde!

Maar voor die finale was er eerst nog de finale van de mini’s, waarbij Przemek Kulis de titel voor zich opeiste. Een groot talent die dit weekend als enige rijder in alle drie de klassen mee reed en daardoor 18 races reed in 1 weekend, ongelooflijk knap! Op de tweede en derde plaats finishten twee andere Poolse talenten Karol Niemczyk en Aleks Demkiv, terwijl de Nederlandstalige jeugdrijder met Poolse roots, Adam Szurpit van Talent Factory na een heel knap weekend net naast het podium greep. Bij de junioren was het ook spannend tot de laatste ronden maar greep de gedoodverfde favoriet Adam Szydlowski na een dramatische finale naast de titel, hij werd 2e achter Maksymilian Bergiel en voor Jakub Piechulski die binnen 3 punten van de winnaar eindigde. Toen was het tijd voor de o zo belangrijke battle kwalificatie waarin de startposities bepaald werden voor de finale, maar belangrijker nog, ook punten en de keuze van de karts te vergeven waren. In de eerste ronde wist ik de Belg Thomas Haglestein te verslaan die dit weekend bijzonder sterk reed. Daarna moest ik het tweemaal opnemen tegen een Poolse rijder, eerst wist ik de altijd snelle Michal Grzyb te verslaan en daarna kon ik revanche nemen op Maksymilian Bergiel die ik dit keer wel ruim wist te verslaan. De laatste battle was de meest spannende, ik stond niet geheel verrassend tegenover Rico die Romano Franssen had verslagen in zijn 3e battle en het draaide om honderdsten van seconden. In tegenstelling tot vorig jaar trok ik dit keer aan het langste eind en door het extra bonuspunt dat ik daarmee pakte gingen we met gelijke punten de finale in!

Met Rico achter me wist ik dat ik me geen enkel foutje kon permitteren, ik koos dit keer gelukkig de juiste kart en dat was nu uiteraard in mijn voordeel. In de eerste ronde is Rico altijd levensgevaarlijk, maar ik maakte geen fouten en kon een heel klein gaatje slaan waardoor ik niet hoefde te gaan verdedigen, dit wilde ik natuurlijk graag vermijden met zoveel snelle rijders achter ons. Na enkele ronden werd de race echter met een rode vlag stilgelegd door een kapotte kart van Mateusz Bartsch. Een opmerkelijke beslissing die eigenlijk niet nodig was daar er geen gevaarlijke situatie was. Na enige discussie werd er besloten de race volledig te herstarten en zo moest ik weer bij de les zijn. Mijn eerste ronden waren nog iets beter en ik sloeg meteen een gaatje dat ik langzaam maar zeker, tiende voor tiende kon uitbouwen. Enkele toppers zoals Mathias Grooten en de gebroeders Grzyb reden in de tweede helft van de race gelijke of zelfs iets snellere tijden, maar het gat was geslagen en ik controleerde de race. Een heerlijk gevoel, de titel lag binnen handbereik en dat voor zo’n publiek en in zo’n deelnemersveld.

Na 2015 en 2019 lukte het voor de derde keer om deze fantastische titel te winnen, en met het winnen van de finale nog extra speciaal! De ontlading en blijdschap was dan ook groot. Rico werd in de laatste ronden nog flink onder druk gezet door Michal en Wojciech Grzyb, maar hield stand op plek 2 wat ruim voldoende was voor de 2e plek op het eindpodium, opnieuw een mega sterk weekend van Rico. Voor de 15e keer deelde ik samen met Rico het podium in 1 van de grote individuele internationale kampioenschappen (zoals KWC, PIKC, BNC en IEKC) waarbij we zelfs 10 keer de 1-2 pakten, het blijft altijd onwijs speciaal om tegen hem te strijden en ik heb veel bewondering voor zijn hoge niveau. Adam Szydlowski zakte ver terug en daar profiteerde Eliano van door met een strakke race naar plek 6 te rijden. Eliano zette daarmee de kroon op een ongelooflijk strak kampioenschap waarin hij in de eerste 6 races tot en met de halve finale alleen maar 1e en 2e plekken scoorde, de 6e plek was meer dan voldoende voor de 3e plaats op het eindschavot! Michal en Wojciech Grzyb bewezen nogmaals hun talent door als 4e en 5e te eindigen in dit hele sterke veld. Als primeur was er ook nog een teamkampioenschap dit jaar, waar ik samen met Rico en Sebastian Papke aan mee deed voor Talent Factory. Ondanks dat Sebastian de finale op een haar na miste, scoorden Rico en ik in de finale toch genoeg punten om de titel alsnog te pakken, een mooie kers op de taart. Dank aan de organisatie, alle rijders en andere betrokkenen om er weer zo’n fantastisch weekend van te maken in deze tiende editie van het PIKC.

Tags: szczecin, pikc, polen