Ruben komt te laat op stoom in Polen

Op donderdag 26 april reed ik samen met Nick van Overveld eind van de dag weg vanuit Nederland naar Polen, onderweg naar het Polish Indoor Kart Championship. Ik ging voor de 5e achtereenvolgende keer proberen een podiumplaats te veroveren op deze enorm sterk bezette KWC qualifier en Nick ging als marshall mee om de organisatie te helpen. Na een lange rit kwamen we ’s nachts aan in Polen en op vrijdag kon er getraind worden. De meeste van mijn concurrenten hadden op donderdag al flink getraind en dus begon ik met een achterstand aan de laatste trainingsdag. Ik had 2 heats in iedere richting en er waren niet alleen nieuwe (snellere) karts, maar ook was de baan helemaal vernieuwd inclusief een stukje buitenbaan. Een prachtige baan maar het was niet makkelijk om gelijk de snelheid te vinden die nodig was om mee te kunnen met de andere toppers. Ik was echt nog aan het zoeken en buiten lag er steeds water op de baan dat uit de plastic bakken kwam, dit maakte het ook niet makkelijker. Na mijn 2 heats had ik een redelijk goed gevoel maar wist ik ook dat ik eigenlijk nog niet 100% uit de karts haalde.

Op zaterdag verzamelden 160 rijders voor de briefing om 7 uur ’s ochtends, dit keer iedereen in 1 klasse met aparte prijzen voor masters, junioren, mini’s en dames. Er waren steeds 8 groepen van 20 rijders en iedereen ging 4 kwalificatieraces rijden. Voor de top 64 was er vervolgens op zondagmiddag een halve finale gepland en de finale voor de top 16 stond op de rol voor zondagavond. Ik had 4 zware groepen geloot en dus hoopte ik dat de kartloting een beetje mee zou zitten. De eerste race was tegengesteld en hier had ik een lekker kartje. Met een veilige kwalificatieronde maakte ik geen fouten en pakte ik direct pole position. In de race ging het alleen nog maar beter en al snel kon ik een klein gaatje slaan naar de Duitser Lars Ole Jens en landgenoot Romano Franssen achter me. Met de snelste raceronde in de laatste ronde verzekerde ik me van het maximale puntenaantal en dus een heel mooi begin. Het pitstop systeem was ook iets aangepast want je hoefde nu niet meer op een knop te drukken maar enkel te zorgen dat je 20 seconden in de pits stond, dit werd gemeten door de tijdwaarneming via de transponder en je kon de tijd zien meelopen op een groot scherm. Om precies op (of net boven de) 20 seconden te zitten moest je bij 16-17 seconden vertrekken en dat kon dus wel riskant zijn.

Het was lekker weer en gedurende de dag werd het steeds warmer op en rond de baan. Dit zorgde ervoor dat de grip steeds meer toenam en hierdoor gingen de karts bepaald niet lekkerder rijden. Dit zorgde er ook voor dat ik niet met mijn favoriete agressieve rijstijl kon rijden. In race 2 gingen we de normale richting uit en dit was een hele lastige race voor mij. Ik kwalificeerde als 6e met de sterke Pool Grzyb op pole en daar achter mijn Belgische BlueStar teamgenoten Yoan Medart en Mathias Grooten die dit weekend ook alle drie enorm sterk waren. In de race had ik het gevoel dat ik met de toegenomen grip ik nog niet alles uit de kart haalde, met veel moeite wist ik de 5e plek nog te pakken, ook doordat dit echt wel een mindere kart was. Mijn 3e race was ook geen gemakkelijke, ik kwalificeerde opnieuw rond plek 5/6 en moest alle zeilen bijzetten om de koplopers te kunnen volgen. Dit lukte net niet en daardoor bleef ik steken op plek 5. In de laatste ronde probeerde ik anders te rijden en plots reed ik de snelste raceronde, nu wist ik zeker dat ik in deze race niet alles uit de kart had gehaald, 5e worden met snelste rondetijd is absoluut geen goed resultaat. Door een straf van een van de rijders voor me schoof ik nog door naar plek 4 wat resulteerde in een 11e plaats na dag 1. Op zich niet heel dramatisch, en ik had wel het idee dat ik in de laatste race wat gevonden had, maar het gat naar de top 3 (met Yoan, Mathias en regerend kampioen Sebastian Papke uit Duitsland) was wel al erg groot.

Op zondag ging ik vol goede moed de 4e race in. Dit keer moest ik het opnieuw opnemen tegen Mathias en nog een andere groep goede rijders. Ik had nu een gemiddelde kart en kon op plek 2 kwalificeren achter Mathias. Mathias zijn kart was iets beter dan die van mij, maar ik kon hem in de race toch volgen en ik merkte dat mijn racepace weer helemaal terug was waar hij moet zijn! Ik reed de snelste raceronde en finishte kort achter Mathias op plek 2. Ondanks dat ik niet gewonnen had kon ik zeker leven met dit resultaat en ik steeg naar plek 9 in de rangschikking. De top 64 ging door en ik zat samen met onder meer de nummers 1 en 5 uit de stand in de halve finale A. Hierin werd het knock-out kwalificatie systeem toegepast zoals dat ook op het WK gebruikelijk is, de organisatie gebruikte dit kampioenschap echt als een blauwdruk voor het KWC dat hier in juli zal plaatsvinden. Dit ging heel erg goed en ik schakelde onder meer de snelle Duitser Dennis Höller uit. In de finale van de battle moest ik tegen Yoan en die verloor ik. Ik startte zo opnieuw vanaf 2 en de race was heel erg spannend. Vanaf ronde 1 tot en met de laatste ronden kon ik aandringen, maar Yoan hield de deur op bepalende momenten slim dicht waardoor ik niet kon inhalen. Zeker aan het einde van het rechte stuk kwam mijn kart topsnelheid tekort om mezelf goed te positioneren. In de bochten lag mijn kart wel beter en zo kon ik nog wel de snelste raceronde rijden, voor de 4e keer in 5 races dit weekend en dat gaf vertrouwen!

Na de halve finale duurde het lang voordat ook de andere 3 halve finales waren afgewerkt. Ik maakte nog even van de gelegenheid gebruik om lekker te gaan zwemmen in het zwembad van het hotel samen met een hoop andere (Nederlandse) rijders. De hele accommodatie en de leuke groep rijders maakt dit weekend altijd heel speciaal. Voor de finale stond ik 7e en realistisch gezien had ik nauwelijks kan meer op het podium, dus moest ik voor de 5e plek gaan die nog wel binnen bereik lag. De titelstrijd zou gaan tussen Yoan, Mathias, Sebastian en Rico Haarbosch. Rico had de minste punten en nadat Sebastian en Yoan 1e en 2e waren geworden in de kwalificatie leek de titelstrijd tussen hun te gaan, en zouden Mathias en Rico om de 3e plek gaan strijden. Ik had eerst nog mijn Belgische Deloitte collega Peter Neefs uitgeschakeld en verloor toen van Mathias, waardoor ik als 7e moest starten. In de race had ik een mooie gevecht met Romano waarbij we elkaar een aantal keer fair & square inhaalden, uiteindelijk wist Romano met een iets betere pitstop voor mij te eindigden en zich daarmee te verzekeren van plek 6 in de race en de eindstand, voor mij zat er dit jaar helaas niet meer in dan plek 7, maar met het oog op het WK zie ik het zeker positief in.

Dan de strijd om de podiumplaatsen. Sebastian reed vanaf het begin van de wedstrijd lichtjes weg van de rest en had ook de snelste raceronde in de handen, dit was voor hem genoeg voor de titel, maar achter hem lagen de tijden dicht bij elkaar en zodra iemand de snelste raceronde zou afpakken dan was Yoan, die met een voorsprong de finale in was gegaan, weer kampioen en dus bleef het spannend tot het laatste nippertje. Doordat er meerdere mensen in de race waren voor het podium was het lastig om de punten al tijdens de race uit te rekenen, niet iedereen was hiervan op de hoogte. Rico werkte zich op naar voren en probeerde nog een 3e plek uit het vuur te slepen, al waren zijn kansen klein gezien de achterstand van 4 punten op Mathias. In de laatste ronde bereikte de finale zijn climax toen Rico uit de pits kwam en buiten probeerde mee te rijden met Yoan. Hij kwam hierdoor voor Yoan, de Pool Grzyb glipte mee en Yoan kon zijn titelkansen wel vergeten. Rico kreeg meteen oranje al waren de meningen hierover verdeeld. Hij gaf hier geen gehoor aan tijdens de laatste ronde en werd hiervoor na de race alsnog 2 plekken teruggezet (achter Yoan). Teleurstelling en vreugde liepen door elkaar heen maar het was uiteindelijk Sebastian Papke die voor de 4e keer in 5 jaar tijd werd gekroond tot Pools kampioen, een geweldig knappe prestatie ook al was hij dit jaar zeker niet zo dominant als de afgelopen jaren en had hij ook het nodige geluk. Yoan en Mathias eindigden op plek 2 en 3 met mixed feelings. Rico en Michael Grzyb eindigden net naast het podium. Vooral de prestatie van Grzyb was indrukwekkend, hij is de eerste Pool die er in de laatste jaren in is geslaagd om zich te bemoeien met de strijd om de podiumplaatsen en werd dan ook verdiend kampioen bij de Poolse rijders, waarbij de top 3 ook rechtstreeks geplaatst is voor het WK. De kampioenen bij de dames, junioren en mini’s waren respectievelijk Mellanie Motz (NL), Thom van Dijk (NL) en Wouter Poleij (NL). Wouter maakte eveneens grote indruk door als 12-jarige zich zomaar te plaatsen voor de halve finales tussen een hele hoop Europese toprijders, een prestatie van formaat!! Al met al weer een bewogen weekend en ik kijk al uit naar het WK dat hier eind juli zal plaatsvinden.

Tags: szczecin, polen, individueel, pikc

Veersedam zet stap in goede richting met overwinning

In het eerste half uur kon ik een mooi stuk wegrijden van de rest en ook gelijk de snelste raceronde veiligstellen. Na mij ging Guillermo en die had een lekkere voorsprong op de rest van het veld. Hij deed geen gekke dingen en reed een mooie stint waarbij hij de voorsprong consolideerde. In de 3e stint reed Marcel en die was ook weer snel als vanouds. Het leek daarom een makkelijke overwinning te gaan worden en we keken met name naar de verrichtingen van Auto Sturm omdat we op hun punten moesten goedmaken. Zij waren vandaag ook weer sterk en kwamen vrij makkelijk weer naar voren opzetten. Zo sterk zelfs dat ze in de laatste stint nog in de buurt kwamen, maar echt een gevaar voor de overwinning werden ze niet meer aangezien Mika ook een goede stint reed en de overwinning in race 11 definitief veiligstelde. Achter Auto Sturm was het De Looff met naast Mats ook nog de jonge mannen Tim, Eliano en Wouter die sterk naar plek 3 reden. Zo pakten we weer 5 waardevolle punten terug in de stand om het kampioenschap, met nog 2 races te gaan is het gat nu 9 punten en hebben we dus nog zeker kans op de titel.

Tags: zikk, ikm, middelburg

Ruben scoort derde overwinning op rij na duel met Mats

Op zaterdag 14 april was de 3e wedstrijd van het Formula Karting seizoen en gezien mijn 26e verjaardag een dag eerder begon ik de dag met een traktatie op de kartbaan van FKI Brussel. Er waren nieuwe karts en ik was zeer benieuwd hoe deze zouden aanvoelen. We deden allemaal 2 trainingsheats en er was weer een nieuwe lay-out tevoorschijn getoverd. Ik zat er direct lekker bij en gelukkig reden de nieuwe karts ongeveer hetzelfde als de oude, want dat lag me erg goed. Er stonden vandaag 5 heats op het programma waarbij we telkens een hotlap kwalificatie moesten rijden en daarna een race waarin 1 shortcut genomen mocht worden. In race 1 wist Cedric Wauters pole position te pakken en ik zat op plek 2 vlak achter hem, ook Mats zat er vlakbij, want de top 3 zat binnen 3 honderdsten van een seconde. In de race bleven we dan ook dicht bij elkaar, maar de posities veranderden niet. In race 2 was het Mats die al snel de leiding in handen nam en die niet meer afstond. Ik kon in de race redelijk volgen maar moest opnieuw mijn 2e plek zien veilig te stellen, in dit geval was het Yoan die op mijn bumper aan het pushen was, maar ik kon hem erachter houden.

In race 3 had ik een iets mindere kwalificatie en stond ik ‘slechts’ 3e op de grid, Mats had in deze race een mindere kart en ik wist dus dat nu mijn kans was op punten op hem te pakken. Opnithi reed echter op kop van de race en verdween al snel aan de horizon. Ik kwam toen achter Yoan te zitten die alles stevig dichthield, ook met de shortcut kwam ik er helaas net niet voorbij en dus moest ik zorgen dat ik achter me Dylan van het lijf hield. Een interessante race, waarbij Mats nog een 5e plek kon veiligstellen. Het bleef zodoende spannend en ondanks mijn 3e plek kwam ik aan kop te staan. In de 4e race had ik een slechte kart waarmee nog niemand in de top 10 was gefinisht. Onder meer Yoan en Christian Douven waren hiermee in het achterveld blijven steken en dus hoopte ik er een top 10 plek uit te halen en daarmee de schade van mijn halve schrapresultaat te beperken. Maar wonder boven wonder kwalificeerde ik als 1e, na een geweldige hotlap mocht ik als eerste oplijnen. In de race was het enorm spannend want de mannen achter me waren allemaal sneller. Ik nam in de 2e ronde (de 1e ronde mocht niet) al mijn shortcut en Mats probeerde door te rijden. Na een aantal ronden kwam hij achterblijvers tegen en nam hij ook de shortcut, en gelukkig kon ik net voor hem blijven. Toch kon ik een groot deel van de race vrij rijden aangezien veel mensen achter mij heftig met elkaar in gevecht gingen en door constant te rijden kon ik constant ontsnappen aan de aanvallers achter me. Ondanks dat ik de langzaamste uit de top 12 was won ik de race en verstevigde ik mijn leidende positie in de stand.

In race 5 moest ik bij Mats in de buurt zien te blijven want hij had een goede kart, en in de kwalificatie stond ik achter hem op plek 2. Op snelheid konden we weg rijden van de rest, maar Mats wilde de grens opzoeken en probeerde expres te vertragen om zo de druk op mij op te voeren. Het was enorm spannend en ik moest dan ook gaan verdedigen met nog enkele ronden te gaan, gelukkig waren er geen mensen meer die nog een shortcut moesten nemen op dat moment, en dus kon ik mijn 2e plek en daarmee de dagzege veiligstellen. Hier was ik super blij mee, mijn 3e zege op rij en wat een fantastische start van het kampioenschap! Met Yoan vandaag op slechts een 6e plek pakte ik zeer waardevolle punten in de strijd om het kampioenschap. Dylan de Wolf bekroonde een hele sterke dag met een 3e plek op het podium. Het partnership van Formula Karting met Circuitvanhout was helaas gestopt door prijsverhogingen en dus kwam de organisatie met prachtige andere prijzen op de proppen! Steve Kolela boekte vandaag zijn eerste overwinning in de Formula Karting 2 divisie, voor Tim van den Acker en Glenn de Maere, proficiat aan deze snelle rijders.

Tags: formula karting, fki